SONGTEKSTEN The Bridges of Madison County

[Marijke]

In The Bridges of Madison County werden we verwend met maar liefst 20 songs, allen prachtig en zorgvuldig vertaald door Koen van Dijk. Hieronder vind je de teksten van deze pareltjes, om nog even na te genieten van dit moois.

1e akte:
01. Proloog – Een man, een vrouw, een thuis (Francesca, ensemble)
02. Voor je het door hebt (Dick, Francesca, Michael, Carolyn)
03. Tijdelijk de weg kwijt (Robert)
04. Wat voor een vreemde man is dat (Francesca)
05. Je bent niet alleen (Dick, Marsha, Michael, Carolyn)
06. Een nieuw bestaan (Marian, de ex van Robert)
07. Mogelijk/Onmogelijk (Robert, Francesca)
08. Kijk naar mij (Francesca, ensemble)
09. Het kader dat je kiest (Robert)
10. Iemand uit een droom (Dick)
11. Dichterbij (bigband-zangeres)
12. Al die tijd (Robert, Francesca)

2e akte:
13. State Road Twenty one (Country-zangeres, Michael, Carolyn, ensemble)
14. Wie we zijn (Robert, Francesca)
15. Bijna echt (Francesca)
16. Verdeeld in voor en na (Francesca)
17. Jij en ik zijn één seconde (Robert, Francesca)
18. Als ik ga (Dick, ensemble)
19. Vervaagt naast jou (Robert)
20. Altijd beter (Francesca, Robert, ensemble)

[Marijke]

Foto: © Noor van Gestel

01. Proloog – Een man, een vrouw, een thuis

Francesca:
Kijk een schip vertrekt uit Napoli
‘s morgens vroeg op weg naar ’t westen
Een nerveuze bruid deelt daar het bed
met haar G.I. uit de States
Ruim een week alleen maar oceaan
Enkel brullend kolkend water
Dan de haven van New York in
Dan naar Pennsylvania Station
En de trein trekt als een ploegmes
diepe voren in het veld van Amerika
Dit is Albany
Dit is Buffalo
Dit is Cleveland
Dit is South Bend
Dit is Chicago
Dit is Osceola Station
Dan per pickup truck naar Winterset in Iowa
De grond ligt braak
Zo´n 100 hectare wordt door hen getemd
En schep voor schep,
ja, één voor één
zo klauwt het door de kleigrond heen
En stap voor stap
en steen voor steen
zo bouwen zij het huis
En dag na dag
En jaar na jaar
van knul tot man
van blaar naar blaar
Twee mensen groeien naar elkaar
Van zon tot maan kan veel ontstaan
Een man, een vrouw, een thuis
Een vrouw van 21 bouwt
haar leven op, het raakt vertrouwd
Met spijker, hamer, steen en hout
zo bouwen zij het huis
De lucht is vreemd,
de wind is zuur
Toch went zij aan de temperatuur
Een groter huis,
een nieuwe schuur
Zij plant en plant
Dit wordt haar land
Een man, een vrouw, een thuis
Met een zoon en een dochter
En een kloof van duizend mijl
´t is het meisje dat daar danst
Haar ogen openspert
Het vuur dat daar ontvlamt
in de vrouw die hier volwassen werd

Ensemble:
Aaah…
Aaah…

Francesca:
Je teelt wat bloem,
Je krijgt een blos
Je laat een oud verlangen los
Je melkt de koe, je voert de os
Zo bouw je aan het huis
Een nieuwe naam, een nieuwe taal
Wat vreemd was went en wordt normaal
Het dorpsfeest 1x per kwartaal
Al 18 jaar harmonieus
Al 18 jaar blij met de keus
Een man, een vrouw, een thuis

[Marijke]

Foto: © Noor van Gestel

02. Voor je het door hebt

Dick:
Fran, weet wat je doet,
want ja, misschien gaat er iets fout
Ik weet: natuurlijk gaat het goed
En Buum en Buuf heb ik verteld:
Jij bent alleen

Francesca:
Hebben jullie ruzie?

Dick:
Ach Fran, maak je niet druk
Het vee staat buiten, da’s vertrouwd
De trailer staat achter de truck
Als er iets is:
De buurman belt of komt hierheen

Michael:
Hey, ik wil dat shirt
Francesca:
Dat is van Carolyn

Dick:
Als je toch mee wil is er plek
Het is wel krap, maar ja, het mag
Het stierkalf, ik en dan de kids,
die tent neemt ruimte in beslag
Nee, het is vol, we moeten gaan
Het wordt een gloeiend hete dag
Maar wij zijn thuis
voor je het door hebt
Thuis
voordat je mij maar even mist
Ach, drie dagen, dat is niks
Ik gaf de beesten al wat Bix
Dan ben je vrij,
‘t is zo voorbij
Dan zijn we thuis

Francesca:
Wat heb je tegen Carolyn gezegd?
Dick:
Ik heb helemaal niks tegen Carolyn gezegd
Francesca:
Ze is gewoon nerveus
Dick:
Maar ze heeft de plaatselijke én de regionale
wedstrijd gewonnen met dat stierkalf.
Waarom is ze dan nog nerveus?
Francesca:
Omdat zij ook de Nationale wil winnen!
Oh, ga nu maar!
Dick:
Ik kan vast niet slapen als jij niet naast me ligt
Francesca:
Het is maar voor een paar dagen…

Michael:
Pa, de sleutel graag
Ik rij vandaag
“Pas als je 18 bent”,
Dat zei je vorig jaar
En dat ben ik nú
Kom op, je hebt het me beloofd
En ik rijdt beter dan mijn pa
Maar ik weet wel,
ik zit niet weer vast in het midden,
nee, niet weer vast ik het mídden!

Carolyn:
Ja, dat doe je wel!

Dick:
Ik heb geen tijd voor dit gelul
Ik heb de truck al buiten staan
Als wij te laat zijn op die markt
dan staan we ergens achteraan
En ik zie het in jouw blik:
jij kunt niet wachten tot we gaan
Maar wij zijn thuis
Michael:
Ohooo, ik ben er klaar mee
Dick:
Thuis voor je het door hebt
Thuis
En dit is écht de laatste keer
Ik heb het stierkalf en de kids
Zij wint de prijs, ik maakt de blits
Wij gaan nu snel,
maar in een tel
zijn wij weer thuis

Dick:
Carolyn, Kom!
Carolyn!!
Carolyn:
Ik ga niet mee!
Dick:
Dan gaan we wel zonder jou
Michael:
Dat kun je niet maken, pa
Stevie is haar stierkalf
Dick:
Dat kan me niks schelen, ik schrijf hem in
onder mijn eigen naam en zeg wel dat ze
ziek is. Geen geintjes nu, kom, hop!
Francesca:
Mi amor…
Carolyn:
Waarom is papa toch zo’n hork?!
Francesca:
Ja, je bent nu boos op je vader,
maar jij werkt al zo lang met Stevie
Ga daarheen en hij wordt stierkalf van het jaar
Carolyn:
Waarom klink jij nu net als hij?
Waarom zeg jij precies wat hij zegt?
Je vervloekt de boerderij
Francesca:
Carolyn, jij kunt hier veel van leren
Carolyn:
Had hem gehouden in Italië. Dan was
ik Italiaanse. En jij was gelukkig.
En ik zou geen boer hoeven trouwen
Francesca:
Jij hoeft geen boer te trouwen, het is
1965! Als jij wilt kun je gaan studeren in
Italië en logeren bij tante Chiara
en vind jij een man daar
Carolyn:
Niemand vraagt me wat ik wil
Carolyn:
Logeren bij tante Chiara?
Papa noemt haar altijd een slet
Francesca:
Hey!
Carolyn:
Ti amo, mama.
Oké, ik kom al
Dick:
Jij redt je hier wel, toch?

Francesca:
Ik lees mijn boek nu eindelijk uit
of ik verzin een nieuw recept
Ik ga de moestuin nog eens in
voordat de hele boel verlept
Maar hoe dan ook, ik kan niets doen
voordat jij het huis verlaten hebt
Maar jij bent thuis
voor ik het door heb

Dick:
Goed dan, tot donderdag.
Kom!

Francesca:
Jij bent thuis
voor ik mijn man maar even mis

Dick:
We bellen onderweg nog wel even.
Nou, gaan we. Hup!

Francesca:
Jij bent thuis voor ik het door heb

[Marijke]

03. Tijdelijk de weg kwijt

Robert:
Ik ben al weken weg uit Washington
Voor ‘t eerst een plek langs de rivier
Dan route 2 vanuit Spokane
Die ouwe truck liep als een lier
Ik reed op Kalispell en North Dakota
Door Minnesota in één keer
Ik reed rondom Lake Superior
Maar na Des Moines
zag ik geen borden meer
Daardoor ben je ‘t spoor bijster
Een nieuwe realiteit
Daar kom je in terecht
Onwerk’lijk, levensecht
Je bent tijdelijk de weg kwijt

Francesca:
Oh, rechts! Sorry, sorry, hier rechts…

Robert:
Je kijkt alleen maar door je lenzen
Altijd een camera teveel
Neem nou die waterval in Cameroon
Je kijkt, maar neemt er niet aan deel
Je moet het voelen met je vingers
totdat het water je verkoelt
Door het te voelen krijgt het waarde
Althans, zo lijkt het bedoeld
Je rijdt de hele tijd cirkels
De clou is waar dit toe leidt
Je voelt je wat onthecht
Maar is dat goed of slecht?
Nog steeds tijdelijk de weg kwijt

Francesca:
Hier is het:
De Roseman Brug

Robert:
Je vindt de sleutel echt
pas na zo’n kort gevecht
Je bent soms eerst een tijd de weg kwijt…

[Marijke]

Foto: © Noor van Gestel

04. Wat voor een vreemde man is dat

Francesca:
Wat voor een vreemde man is dat
Eén van een andere soort
Een andere stijl, een ander kaliber
Wat voor een vreemd gesprek was dat?
Eén als je hier niet hoort
Uit andere tijd, een ander oord
Waar vind hij zijn oorsprong?
welke tijd en plaats, welk sprookjesboek?
En zelf is hij nu ook op zoek
zo eerlijk, zo sterk

Robert:
Alstublieft
Francesca:
Zijn die voor mij?
Robert:
Ja, als dank voor het brengen
Francesca:
Maar deze bloemen zijn giftig!
O nee, is een grapje!!
Het is een grapje, ik weet niet waarom ik dat zei… hahaha

Francesca:
Wat voor een vreemde man is dat
Hoe hij zijn handen houdt
Zo prachtig, gemak’lijk in controle
Onberekenbaar
Zo jong, zo wijs, zo oud
Kijk hem aan
Zo vertrouwd
Iets zo willen
Iets zo weten
Als een wonder
Iets zo heilig
Nieuw geboren
Nu nog zonder naam…

[Marijke]

Foto: © Noor van Gestel

05. Je bent niet alleen

Dick:
Ik ging bij de Hansen’s langs
Het bedrijf van Bob en z’n zoon
één blik zei me meer dan genoeg
Daarmee zette Bob de toon
Hij zweeg. Was trots,
maar zijn oogst was rot,
de vallei stond blank
Ik bood hem aan garant te staan:
lening bij de bank
Hij stond zo diep in het krijt,
dus zijn boerderij was ‘ie zeker kwijt
Geen bank die hem nog uitstel gaf
Die dag gaat z’n vrouw naar koor
Hij zet een dorsmachine aan,
stapt ervoor…
naar het ziekenhuis:
onderarm eraf!
Dit leven is keihard
Zwoegen en zweten
Werkelijk keihard
Daar moet je doorheen
Dus hou je kop erbij, rug recht
Door de wolven gebeten
Zorg dat je terugvecht
Dan zie je meteen:
je bent niet alleen

Francesca:
En de buren hielpen mee.
En de kinderen natuurlijk ook…

Marsha:
Ik ging bij de Hansen’s langs
Dus langs bij Cora en Bob
Michael:
Ik ging met de tractor
Bouw de boel verdomme weer op

Dick:
Niet vloeken, Michael!

Marsha:
Ik bracht Cora gegrilde kip,
dan eet ze tenminste wat
Carolyn:
Ik nam hun zoon Henry mee
een dagje uit in de stad
Dick:
Ik zette de schuur rechtop
Carolyn:
Op de zolder woont
nu de broer van Bob
Michael:
Ik heb 6 hectare weggezet
Marsha:
Ik ging met de bank in gesprek
In die rekening was er toch wat rek
Dick, Marsha, Michael, Carolyn:
En tot de herfst zijn ze gered
Ja, dit leven is keihard
Wikken en wegen
Werkelijk keihard
Zo hard als een steen
Ik zorg dat je doorvecht
Je kunt er weer tegen
Ik vind het een voorrecht
Kijk goed om je heen
Je bent niet alleen
Je bent niet alleen
Je bent niet alleen
Dick:
Je bent niet alleen

[Marijke]

Foto: © Bob Bronshoff

06. Een nieuw bestaan

Marian:
Kijk daar door het objectief:
Vier tafels in een restaurant,
serveerster, 23, jonge vrouw
Aan een tafel zit een man,
van 36, bruin verbrand,
Exotisch, hij is alles wat zij wou.

Want er was iets dat zich ontvouwde
Er was iets van meet af aan
Het was sterker dan de stilte
Als een vloedgolf, een orkaan:
een nieuw bestaan

Francesca:
Heerlijk! Ik hoor hier nooit echte muziek
Robert:
Het eten was heerlijk!
Is dat een recept van thuis?
Francesca:
Ik heb een paar belangrijke dingen meegenomen uit Italië:
Deze (ketting) en de recepten van Mama. Ik zou zelfs
Mozzarella kunnen maken als iemand het hier zou eten
Jij zou dat doen…
Robert:
Met tomaat en basilicum? Zeker!

Marian:
Blader door hun fotoboek
Een echtpaar op een huwelijksreis
in Marrakesh: een markt met fruit en vis
Hij kijkt door z’n telelens
Zij pakt zijn hand, hij lijkt niet wijs,
of hij niet echt beseft dat zij er is

En er was iets dat zich ontvouwde
Er was iets zo onvoldaan
Hij bleef kijken door z’n zoeker
Iets riep hem. Hij wou gaan
naar een nieuw bestaan
Zijn nieuw bestaan
Zij zag het pantser maar hield hoop
Liet alles lang op z’n beloop
’t Was goed in bed
op elk gebied
Als het masker viel
zag ze z’n ziel
Nou, kennelijk dus niet

Daar, een laatste fotolijst:
die vrouw wordt ouder ingeschat,
gevangen in een hulpeloos gebaar
Zij verlaat hem. Schrijft een brief:
‘Het spijt me, Robert’, dat was dat
Ze tapet het briefje vast aan haar gitaar

Er is nog iets dat zij zich afvraagt
Waarom zag ze nooit een traan?
Zoekt ‘ie zelf wel naar een antwoord
Ergens ooit, hier ver vandaan
In een nieuw bestaan
Zijn nieuw bestaan…

[Marijke]

Foto: © Bob Bronshoff

07. Mogelijk/Onmogelijk

Robert:
Een kleine steek, een lichte schok,
een zacht gefluister in het diepst van je geheugen
Een frisse bries, een verre klok,
geruis van bladeren in de wind
Zet je de stap, zo op de gok,
je hoort het klappen van de vleugels van een vlinder
Is dit mogelijk? Onmogelijk
Vandaag dit vage gevoel
Laat het niet gebeuren
Francesca:
Laat het niet gebeuren

Robert:
Je sluit de deur, die gaat op slot,
je stapt terug in jouw genoeglijke leugen
Je sluit je af, dat lukt je tot
het bonzen in je hart begint
Je stopt het weg, je drijft de spot
Je stelt jezelf gerust: ’t is morgen vroeg wel minder
Is dit mogelijk? Onmogelijk
De nacht is prachtig en koel
Laat het niet gebeuren
Robert en Francesca:
Laat het niet gebeuren

Robert:
Maar had je dit niet graag gedeeld
Dit is een onuitwisbaar beeld
De zon die met haar haren speelt
Haar voetstap op de trap…
Je weet zo veel, maar niets van haar
Dit alles stuit op veel bezwaar
Maar jij bent jij en dat is waar
Een goddelijke grap
Ze nadert stap voor stap…

Is dit mogelijk? Onmogelijk
Althans de kans is zo klein
Is dit mogelijk? Onmogelijk
Zou ik zo gelukkig zijn
Laat het niet gebeuren
Het hoeft niet te gebeuren…

[Marijke]

Foto: © Noor van Gestel

08. Kijk naar mij

Francesca:
Een briesje steekt op
en het zingt in mijn kop
Het is anders maar wat geen idee
Het korenveld golft als de zee
Een mooi patroon
De zon trekt een spoor
tussen het grijze veld door
en de appelboom draagt nieuwe vrucht
En wat is dat voor geur in de lucht
fris, nieuw en schoon
Hij keek naar mij
maar het was niet de blik die ‘k verwachtte
Ja, hij keek naar mij
alsof hij mij doorzag
Het leek voorbij
maar we deelden dezelfde gedachte
Ja, hij keek naar mij
en ik raakte van slag

Robert:
Is zij hier al geweest?
Proefde zij van dit water?
Liep ze over die brug
met haar haar wapp’rend in de wind?
En ik zoek het juiste licht
Ja, ik zoek het juiste licht
Ja, ik zoek het licht

Francesca:
Dit is wie ik ben,
bijna niet meer herken
En het vraagt een seconde, een dag
De geheimen die niemand ooit zag
werden onthuld
Ik hervind het kompas
van degeen die ik was
nog voor dit, nog voor hem, nog voor ons
Geen gepieker, gepeins of gefrons
Ik ben vrij van schuld,
dus kijk naar mij,
naar mijn hand en mijn mond en mijn schouder
Reik naar mij
Jij kunt alles verstaan
Nu lijken wij wel vereeuwigd,
wij worden niet ouder
Dus kijk naar mij
Ga dan snel hier vandaan
Aaahhh Aaahhh
Nee, niet met jouw hand
Reik niet naar mijn gezicht
En je lippen niet zo dichtbij
Kijk naar mij…

[Marijke]

Foto: © Bob Bronshoff

09. Het kader dat je kiest

Robert:
Het begint met het licht
Het is alsof je niet weet
waar je naar moet kijken
tot de zon je erop wijst
Kies dan een kader
dat het omlijst
Zo zie je misschien
wat je wil zien

Kijk… nu… kijk…

Leer te zien
Breng wat pracht
tot een klein klein venster
De brug wordt meer een brug
Het water meer het water
Dat tekent de artiest
’t is het kader dat je kiest
En je wacht…
En je wacht…
En je wacht…
En je…
KIJK DAAR!! ….
Daar is iets verschoven
Die boom ving opeens het zonlicht
Daar! Daar! Daar!
Alsof alles waar je altijd naar op zoek was
buiten ieder kader lag
waar niemand het ooit zag
Leer te zien
Leg het vast
in een beeld voor eeuwig

Blijf staan alsjeblieft
Kijk niet naar mij
Nu, kijk naar mij
Kijk naar mij

Daar… Daar… Daar…
Daar…
Vang het licht
Het omlijst jouw gezicht,
Francesca

[Marijke]

Foto: © Noor van Gestel

10. Iemand uit een droom

Dick:
In ’46 was ik 19
Strak in het uniform
Zo dun, vet in het haar
Sterk als een os
Dom als een koe
Dat was het aller gelukkigste jaar
En ik zag Fran daar, in Italië
Man, zij was mooi,
werd aangestaard door al die knullen
Italianen, met respect,
niet de ijverigste mensen op aard’
En ik vond haar geweldig
Iemand uit een droom
Zij vond mij een held
Ik groeide, overwon m’n schroom
Dit jaar neem ik haar mee,
we gaan op reis
Als al het graan geoogst is
en het hooi ververst
Misschien een weekend
naar een mooi hotel,
Dat moet lukken
Zijn de kids naar school,
meteen na Kerst

Michael:
Hey uhhh, wil je ook wat drinken?
Carolyn:
Ja, waar was je nou?
Michael:
Praten, met mensen
Carolyn:
Jaja, waarover?
Michael:
Ik wil geen boer worden
Carolyn:
Maar wie zorgt er dan voor de boerderij?
Michael:
Jij!

Dick:
Niet dat ze klaagt,
dat is niet aan de hand
Ze heeft wel aandacht nodig
Dat gaat wel eens mis
Met alles wat ik te verstouwen heb
durft zij niet echt te zeggen
wat er scheelt,
wat er met haar is
Maar zij blijft mijn ware
Iemand uit een droom
En wat ben ik voor haar:
de man die zorgt voor gas en stroom
Dit jaar neem ik haar mee,
we gaan op reis
Of volgende zomer…
Niet dat er geld is voor langdurige vakanties
Maar ach, we komen er wel uit…

[Marijke]

Foto: © Noor van Gestel

11. Dichterbij

Radio:
Het is woensdagavond:
Song en Dance vanuit Chicago

Bigband-zangeres:
Ik heb al zo lang gewacht
Nu gaat het beginnen
en ik heb een hele lijst
en vragen staat vrij
Jij bent verlegen, man,
toch valt er veel te winnen, liefje
Zet nog net een stap dichterbij
Jij hebt mooie lippen en haar,
dat noem ik een voordeel
Mijn dromen zijn alleen bekend aan mij
Wij zijn eindelijk alleen
Wacht niet tot het laatste oordeel, liefje
Zet nog net een stap dichterbij
Wil je me koel of kalm?
Ik zag hoe je lachte,
want ik ben al wat jij maar wilt van mij
We gaan vanavond van start
Ik ben moe van het wachten, liefje
Zet nog net een stap dichterbij

[Marijke]

Foto: © Noor van Gestel

12. Al die tijd

Robert:
Wat heb ik eerder gezegd
Ik leek wel verdwaald
Ja, ik wist wel waar ik was,
niet waar ik naartoe ging
Waarom beklom ik bergen,
zwom ik in woeste zee
Waarom die wilde paarden achterna
Ik weet nou
Ik weet nou
Al die tijd leek het te leven
om mij te leiden naar jou, Francesca
Eindeloos in touw
Wachten op een haven
Nachten in de kou
Al die tijd dreef het getijde mij naar jou

Francesca:
Wat dit ook is
en wat wij ook verder doen
Laat dit onberoerd
Laat dit niet verworden
tot een paar simpele woorden
Jij laat mij geloven, puur en intens:
Wij zijn als paar de eerste mensen
die dit ervaren
Er is geen grens
Robert:
Landen die ik bezocht heb
Bergen die ik bevocht
En al die tijd lag het antwoord
hier bij jou
Francesca:
Al die tijd lag het antwoord
Robert en Francesca:
Hier bij jou
Robert:
Hier bij jou
Al die tijd leidde mijn leven
Francesca:
Al die tijd leidde mijn leven
Robert:
mijn hele leven naar jou
Francesca:
naar jou
Robert:
Francesca
Robert en Francesca:
Dit is waar ik land
Waar ik naar gezocht heb
’t antwoord dat ik wou
Al die tijd
Robert:
dreef het getijde
mij naar jou…

[Marijke]

Foto: © Noor van Gestel

13. State Road Twenty one

Country-zangeres:
Kom op kinderen
Klim in pick-up
Kom op kinderen
Snel als je kan
Kom op, zit je?
We maken een ritje
naar State Road Twenty One
Kom op kinderen
Volop benzine
Dat moet ook wel
want we hebben een plan
Oho Oho Oho Oh
op State Road Twenty One
Allemaal nu!
Allen:
Oho ho ho
State Road Twenty One

Michael:
’t is 9 uur, ik ben aldoor moe
De hele tijd kijken naar één zo’n koe
Het liefst ga ik naar de feesttent toe
Dit is saai en idioot
Ik ga voortaan wel alleen op reis
Met m’n eigen auto en m’n rijbewijs
Met pa rijdt nu maar is oud en grijs,
dus dat doet ‘ie niet tot z’n dood
Oho, nooit meer zo’n show
Al die boerenkinkels krijg je zo kado
Oho, nooit meer zo’n show
Want er moet toch wat meer zijn
Oho, nooit meer zo’n show
Er is veel meer dan die rodeo
Oho, nooit meer zo’n show
Want er moet toch wat meer zijn

Carolyn:
Ik heb suizen in m’n oor
en m’n handen trillen
Ik at zeven hotdogs
en ik voel me niet goed
5 uur wachten
Dit is mijn finale
Zou het stierkalf kunnen winnen?
Ach, we houden moed
O, God,
voor het eerst een migraine
O, God,
en verhoging misschien
O, God,
en het ging net zo goed
Nu zegt iedereen, wedden,
“Wat een simpele trien”
Oho, nooit meer zo’n show
Je treedt in principe
maar kort op in de jaarshow
Oho, nooit meer zo’n show
Want er moet toch wat meer zijn
Michael en Carolyn:
Oho, nooit meer zo’n show
En komen al die mensen daar van Ohio?
Oho, nooit meer zo’n show
Want er moet toch wat meer zijn

Dick:
Hey Michael!
Michael:
Ja eindelijk, je bent er!
Dick:
Het is jouw beurt, verdomme
Carolyn:
En heeft Stevie al gegeten?
Michael:
Nee, dat had je zelf moeten regelen
Dick:
Waar ga je naartoe?
Michael:
Ik ga naar de rodeo. Met Jef.
Ik ben vanmiddag terug. 3 uur
Carolyn:
Stevie ziet er toch goed uit, pap?!
Alles goed, Stevie?
Dick:
Stevie gaat vast winnen, Carolyn
Wie is die Jef waar jouw broer mee weggaat?
Carolyn:
Geen idee!

Country-zangeres:
Kom op kinderen
Laat je maar rijden
Stap in de auto
en hou jezelf vast
Oho oho oho oh
Op State Road Twenty One
Allemaal nu!
Allen:
Ohohohohoho
Ohohohoho
Ohohohohoho
Hohohoooo
Oehoeoeoe….

[Marijke]

Foto: © Bob Bronshoff

14. Wie we zijn

Robert:
Slaap je altijd zo vredig?
Komt dat soms door jouw zorgeloos bestaan
Hmmm…
Of hou je je stiekem slapend
Omdat je nog lang je bed niet uit wilt gaan
Hmmm…
Je hoeft geen brood te smeren, nee
Geen wekker gaat tekeer
Het zonlicht wordt gestopt door ‘t gordijn
Er zijn vandaag geen vragen meer
want wij zijn wie en waar we willen zijn
Hmmm…
Ben ik soms egoïstisch
M’n spullen pakken want de weg die wacht
Hmmm…
of mogen we dit beleven
met de zegen van een hog’re macht
Hmmm…
We liggen in het ochtendlicht
Het bed een veld van eer
Je haren in gefilterd zonneschijn
Er zijn vandaag geen vragen meer
want wij zijn wie en waar we willen zijn
Oehoehoehoe…
Oehoehoehoe…
Misschien na al die jaren
van het zoeken keer op keer
vond ik de koningin in haar domein
Er zijn vandaag geen vragen meer
We zijn zoals we altijd moesten zijn
Hmmm…

[Auteur]

Berichten