Aangemaakte reacties
-
Berichten
-
VANAVOND weer genieten op NPO1 om 20:25 uur.
De voetbalhype is (bijna) voorbij, dus het programma wordt weer vervolgd. *Woehoe*
Willeke Alberti is vanavond de hoofdgast.
Uiteraard zijn we weer reuze benieuwd wat René ons zal brengen.
Hier alvast het voorproefje:
Ook vanavond (4 juni 2016) was het weer heerlijk (mee)genieten tijdens de 3e aflevering van Beste Zangers op NPO1. Jan Smit werd verrast – i.v.m. zijn 20-jarig jubileum – terwijl hij als enige dacht dat het programma van vanavond Willeke als hoofdgast zou hebben. Hij bleek dus zelf de hoofdgast te zijn. Een emotionele aflevering waaraan iedereen wederom een prachtige bijdrage leverde.
Pak de tissues er maar bij…
René werd met zijn optreden wederom winnaar van de aflevering (wat zijn we trots op hem!).
Hij zong “Leeg om je heen” voor Jan, met de prachtige tekst die iedereen raakte.
Vanavond was de 2de aflevering van deze reeks op televisie en wat viel er weer veel te genieten. De dames van OG3NE, Lisa, Amy en Shelley, waren de ‘hoofdgasten’ van de avond en gezien de rollercoaster waar de 3 zusjes zich momenteel in bevinden (i.v.m. de ernstige ziekte van hun moeder) had iedereen zijn beste beentje voor gezet om ze een waardevolle herinnering erbij te geven.
De tissues van ontroering waren af en toe zelfs nodig, qua muziek viel er enorm veel te genieten.
René zong hun eigen nummer Wings to fly waarbij hij zichzelf begeleidde op gitaar. Tot (onze) grote vreugde was dit nummer voor de 3 zusjes ook het mooiste nummer van de avond. De dames gingen – zoals ze dat zelf noemden – echoën met elkaar, d.w.z. ze zingen van diverse regels in een liedje om beurten één of meer woorden en dat vloeide in elkaar over. Dat was echt zó ongekend goed… Jeroen van der Boom ontroerde iedereen ook met het vrij onbekende lied “Beeld zonder geluid”, waarvan de tekst René uiteraard ook enorm ontroerde. Het was een mooie uitzending die zeker de moeite waard is om nogmaals te bekijken.
Geniet nogmaals mee van René tijdens Beste Zangers aflevering 2:
Via het youtube kanaal zijn de clips te bekijken van iedereen apart:
https://www.youtube.com/user/avroVia spotify zijn de fragmenten ook nog te beluisteren.
De songs van de 2de aflevering vind je hier:
De totale uitzending bekijken via uitzending gemist via:
http://www.uitzendinggemist.net/aflevering/354813/De_Beste_Zangers_Van_Nederland.html#Na de eerste uitzending ontplofte Twitter bijna… mede fankzij het fantástische optreden van OG3NE én René.
Wat heerlijk dat er nog veel afleveringen komen, dit was pas het begin!René van Kooten:
Gister begon mijn avontuur bij Beste zangers van Nederland.. En het was zo leuk om te doen. Hier mijn bewerking van een nummer van Sharon Doorson. En mocht je het nou heel leuk vinden; ook op iTunes te krijgen
Beste Zangers Seizoen 9 (Aflevering 1 – Hoofdartiest Sharon Doorson) – EP’ van Various ArtistsDe helden van gisteravond (©René):
Vanavond was de eerste aflevering te zien van Seizoen 9 van Beste Zangers op NPO1. Elke aflevering is één van de kandidaten ‘hoofdartiest’en zingen de overige artiesten een zelfgekozen lied voor hem/haar.
Vanavond was Sharon Doorson de hoofdartiest en René maakte gelijk een verpletterende indruk.
Op de volgende data zijn de volgende artiesten als hoofdgast te zien:
28 mei: OG3NE
4 juni: Jan Smit
9 juli: Willeke Alberti
16 juli: Jeroen van der Boom
23 Juli: Brownie Dutch
30 Juli: Rene van Kooten
We kunnen dus nog 6x (!) genieten van zo’n mooie televisie-avond (met helaas een maandje pauze er tussenin).
Geniet mee/na van deze video van vanavond:
René van Kooten met Can’ t live without you
Musical Meets Opera
Ik ben nog nooit naar een opera geweest, maar aangezien René één van de gastartiesten was bij dit evenement wekte dit genoeg nieuwsgierigheid om een kaartje te boeken. En daar heb ik geen spijt van gehad. Alleen de grote zaal in de Doelen al… een enorme zaal met het toneel prachtig gesitueerd in het midden zodat iedereen goed zicht heeft en het geluid overal prachtig doorklinkt. Het Rotterdams Philharmonisch Orkest bevond zich op het toneel, de solisten kwamen vanaf de zijkant (onaangekondigd) tevoorschijn en/of zongen vanaf de balkons.
Ik zal geen opsomming geven van alles wat we gezien en gehoord hebben, want er werden maar liefst (meer dan) 25 songs ten gehore gebracht en de diversiteit bij zowel opera als musical was groot.
Het orkest bestond uit maar liefst 80 mensen en de gastartiesten werden bijgestaan door 33 studenten van Muziektheater Codarts. Voor aanvang hadden de leerlingen al een voorproefje gegeven in de grote foyer van De Doelen. De optredende solisten waren Willemijn Verkaik, René van Kooten, Tenor Marcel Reijans en Sopraan Kelly God. Special guests waren Carolina Dijkhuizen en Gino Emnes.
Na de klassieke opening volgden al snel Seasons of Love waarbij alle Codarts-leerlingen zingend vanuit de zaal richting het podium gingen. Indrukwekkend mooi, mede door de enorm grote groep.
Als 5e song zong Willemijn Verkaik vanaf het balkon haar ‘volk’ toe (de Codarts-leerlingen stonden op het toneel) met het prachtige Don’t cry for me Argentina uit Evita. Kippenvel all over en de Doelen stond op zijn kop.René zong voor de pauze o.a. uit Spamalot (met Kelly God in een hilarische act waarin hij zelfs met een trapleer vanaf de podiumring naar het toneel afdaalde) :lol: :lol: en alle solisten zongen You’ll never walk alone (voor Feijenoord-fan René echt een feestje). Qua musicals kwamen er voor de pauze songs voorbij uit o.a. Rent, Annie, West Side Story, Spamalot en Evita. Qua opera Ruslan en Ludmilla, Tosca en Madame Butterfly.
Ik was vooral benieuwd naar songs uit Aida en Les Misérables, maar kreeg al te horen dat Aida vanavond niet voorgedragen werd. Enorm jammer, met zo’n geweldig orkest was dat ook zeer indrukwekkend geweest. Ik vrees dat dit weer een rechten-dingetje geweest is…
Willemijn verraste in het 2de gedeelte de zaal met haar ongeëvenaarde versie van Defying Gravity en het complete publiek sprong na afloop van z’n stoel voor een oorverdovend en langdurig applaus. Bescheiden Willemijn was hier blij verrast mee, maar er is er echt maar één die dit zo kan brengen. Dit was echt weer zó fantastisch gebracht.
In het 2de gedeelte waren er qua opera songs te horen uit o.a. Die Fledermaus, Man of La Mancha en Carmen. Qua musicals kwamen o.a. Sound of Music, Wicked, the Lion King en Les Misérables voorbij. Bij het vrolijke “Do-Re-Mi” – waarbij meegeklapt en gezongen werd – waanden we ons even op de uitmarkt met Frits Sissing… René zong ook samen met Marcel Reijans het indrukwekkende en klassieke Impossible Dream uit Man of La Mancha.
En daar was – voor mij dan – de klapper van de avond: Les Misérables. René ving aan met het prachtige en inmiddels nogal beladen Bring him Home. Je kon een speld horen vallen, het was zo práchtig. Daarna volgde aansluitend One Day More. Uiteraard was dit zeer indrukwekkend met 80 man orkest, 33 man Codarts-leerlingen en de 8 solisten allemaal tegelijk op het toneel. De zware en heftige muziek van Les Misérables en René als frontman in dit nummer was voor mij een reden om alleen hiervoor al een ticket aan te schaffen. En alles werd waargemaakt, het publiek genoot en beloonde het optreden met een welverdiende staande ovatie en langdurig applaus en tijdens de performance rolde er hier en daar ook een traantje, zo indrukwekkend was het.
Volgens het programma was One Day More het laatste lied, maar gelukkig klopte dit niet. Willemijn pakte hierna nog flink uit met Let it Go in de NL vertaling “Laat het los/laat het gaan” en de zaal droeg haar op handen.
Video-opnames maken was helaas niet toegestaan, hopelijk komen er – behalve de foto’s – ook nog videobeelden op de website van het Rotterdams Philharmonisch Orkest, want er waren zulke mooie optredens te zien en te horen dat het echt de moeite waard is om hier nog van na te (mogen) genieten. Er stonden diverse grote camera’s opgesteld dus ik heb hier goede hoop op.
Er werd afgesloten met het vrolijke Toreador uit Carmen (ook niet vermeld in het programma) en dit werd de afsluiter van een mooie muziekavond. De solisten ontvingen bloemen, luid applaus en een staande ovatie. Het was heel fijn om deze avond live mee te maken. En wat is “onze” René toch een topper. Vanavond bewees hij wederom zijn veelzijdigheid en dat werd ook door het aanwezige publiek terecht beloond met een enorm welverdiend applaus. #trots
Onderstaand 2 video’s.
Links niet elders plaatsen svp, aangezien de uitzendrechten (alleen) voor televisie uitgegeven zijn aan de EO.
Impossible Dream – René & Marcel Rijans:
Les Misérables – allen:
Op youtube staan opnames die gemaakt zijn van “De King en wij”.
Erg fijn, iedereen die er niet bij was kan dus alsnog meegenieten!
Zie: https://www.youtube.com/user/Congenious1/videosFragmenten met René:
Bajesrock:
(de tekst is iets anders – en langer – dan getoond in de musical)
Kom op iederene:
Bericht van Corine:
Zondagavond volop genoten van René’s optreden bij de zandtovenaar. De beelden, de prachtige muziek, het decor en de kou maakten het tot een sfeervol geheel.Het wordt vast een hele mooie uitzending!
De link is een kort filmpje van René met “Stille nacht”
In de close-up , want ik stond helemaal vooraan
Op 8 Maart 2014 waren we bij het Maartconcert van Prinses Juliana Klaaswaal. De harmonie vereniging bestond (vorig jaar) 100 jaar en vanavond was de afterparty van het grote feest met als special guest René van Kooten. Buiten de musicals waarin we René kunnen zien zijn deze ‘uitstapjes’ zonder uitzondering altijd erg speciaal omdat er veel liedjes gezongen worden uit een ander genre. Ontzettend leuk om dit van hem te zien en te horen. We hadden prachtige plaatsen op rij 2 en de videocamera was mee, dus we kunnen (allemaal) nog fijn nagenieten van deze mooie avond.
De harmonievereniging was nogal onder de indruk geraakt van René na de repetities afgelopen week, dus hij werd aangekondigd met een leuke intro en luid applaus. Ze hadden zelf al een indrukwekkend instrumentaal nummer gespeeld alvorens René binnengehaald werd en zijn eerste lied aankondigde. Hij zou “Zeg me dat het niet zo is”(van Frank Boeijen) gaan zingen. Wat een prachtig lied, wat een mooie tekst en wat werd het mooi gebracht.
De instrumentale nummers en de gezongen nummers met René wisselden elkaar af. René zong ook “Afscheid” (Volumia) en het fijne “Angels” van Robbie Williams, wat we hem al heel vaak hebben horen zingen en dat verveelt nooit. Wat een heerlijk nummer.
Na de pauze werd begonnen met een prachtige instrumentale compilatie van de welbekende James Bond films. Het orkest was erg indrukwekkend, er zaten ook maar liefst 75 mensen op het podium. Alle dames uit het orkest waren na de pauze ook in het zwart als ‘Bond-girls’ gekleed en René was ook van pak gewisseld, maar hij droeg de hele avond ook al steeds een andere kleur stropdas erbij, grappig detail.Hierna volgde René met “Dansen op de vulkaan” (De Dijk) en toen kwam toch wel de grootste verrassing van de avond: René was gevraagd om een Hazes medley te zingen. Als verwoed Feijenoord-fan wist René de zaal wel aan het lachen te krijgen met zijn intro, de zaal dan ook enthousiast mee. Tussen de laatste twee instrumentale nummers in zong René nog een medley uit Jersey Boys. Heerlijk om naar te luisteren – maar wat misten we gelijk de 3 andere boys – en wat is het toch heerlijke muziek. Er werd met een instrumentaal nummer afgesloten, maar na het luide slotapplaus en de bloemen voor zowel de enthousiaste dirigent als voor René kregen we nog een heerlijke toegift met “When I ruled the world” (Coldplay) waardoor deze fijne avond afgesloten werd met een staande ovatie voor zowel het orkest als voor René.
Na afloop leek het alsof het hele orkest met René op de foto wilde… Het was een drukte van belang en gewillig werd René tientallen keren vastgelegd op camera’s en smartphones. Het was wel te merken dat iedereen een ontzettend leuke avond achter de rug had. Wij ook, we hebben enorm genoten en het was zeker de moeite waard om hiervoor naar Numansdorp af te reizen.
Thuis meegenieten kan via onderstaande video:
Jersey Boys-medley
Viva La Vida:
Dansen op de vulkaan:
Hazes-medley:
Het heerlijke Angels:
Afscheid:
Zeg me dat het niet zo is:
Wat een sfeer in Zwolle, wat een feestje! Alleen het feit al dat we vanaf een vol fluisterbootje alles gingen meemaken zorgde al voor de nodige hilariteit. Er was nogal ludieke catering, maar hierdoor voorzien van een afgeleverd drankje zaten we in de buitenlucht mee te genieten van het spektakel onder het genot van een rosétje (of 2)…
Voor William Spaaij bleek het als Zwollenaar een thuiswedstrijd, Cindy Bell, Berget Lewis en René van Kooten waren ook aan de rij musicalartiesten toegevoegd. We waren bij voorbaat ook al onder de indruk van het koor, want wat waren het er véél! Bij aanvang kwamen ze via de loopplank richting het podium en die sliert mensen leek niet op te houden. En wat een sound. Diverse solisten van het koor werden gedurende de show ook naar voren gehaald en we beleefden dankzij hen o.a. een prachtig “Gezegend Nubië” uit Aida. Er werd ook volop gedanst en bij bv. Greased Lightning van William en René was dat een leuke aanvulling.De videocamera was mee en opnames maken viel niet mee uit zo’n wiebelig bootje, maar gezien het resultaat is dit alsnog aardig gelukt. Marloes nam gedurende de show (veel) foto’s, dus het leek wel alsof we in de pers-boot zaten. We werden ook al snel gespot door René (de bootjes bleken eerste rang te liggen, hoe fijn), dus het moest wel een geslaagde avond worden. Er was een mooi groot podium waarop ook de muzikanten stonden o.l.v. Mevrouw Spaaij (familie van…?) De voorspelde regenbui kwam niet, we waren er blij mee.
Lekker relaxen en genieten maar…Er kwamen diverse nummers voorbij per artiest en soms een duet. Het laatste blok was een musicalblok en daarin kregen we o.a. liedjes uit de Bodyguard te horen. Verder zong René o.a. het prachtige Bui Doi uit Miss Saigon, Greased Lightning met William, Twee werelden uit Tarzan en Ik heb je lief i.v.m. zijn optreden als Jezus in The Passion. Meegenieten kan via de videolinks.
Bui Doi (Miss Saigon)
René van Kooten
Greased Lightning (incl. stukje repetitie)
William Spaaij en René van Kooten
René van Kooten en Cindy Bell met Bohemian Rapsody.
Let ook even op het enorme (en indrukwekkende) koor.
Opname vanuit het fluisterbootje…
*Marloes heeft heerlijke foto’s gemaakt van het evenement:
Vandaag bereikte ons het droevige bericht dat Cees van Kooten, de trotse vader van René, afgelopen nacht (op 25 februari 2016) is overleden.
Vanaf deze plaats willen wij René en de familie veel sterkte wensen met dit grote verlies.Zijn vader zat zo vaak in de zaal bij voorstellingen waar René in speelde en bij alle premières.
Altijd trots en bescheiden.
We gaan zijn aanwezigheid erg missen.De laatste Urinetown, 13-03-2011
Zo ben je getuige van de eerste Try Out van Urinetown (op 15 oktober 2010) en voor je het weet zit je na 5 maanden alweer bij de laatste show op rij 2. Die tijd is echt om gevlogen en wat hebben we genoten van Agent Knuppel en zijn kornuiten. Helaas was Jamai niet in staat om deze laatste show te spelen, dus Yoran de Bont nam wederom de rol van Bobby Goud waar en Florens Eijkemans de rol die Yoran oorspronkelijk speelde, namelijk Agent Hoenderhok & Abeltje.
De cast gaf zich echt met 200%. De vonken spatten van het toneel af en je merkte dat iedereen zich met extra inzet stortte op deze laatste show. A.s. dinsdag spelen ze nog wel een inhaalshow in Hoogeveen (i.v.m. cancelling door Jamai’s stemproblemen), maar voor cast en publiek voelde de show van vanavond als het afscheid van deze hitmusical.Gisteravond zou – volgens traditie – de keetshow plaatsvinden, maar op enkele subtiele grapjes na is het een normale voorstelling geweest. Met name voor Yoran was het al lastig genoeg om de rol van Bobbie Goud foutloos te spelen, dus de voorstelling was vrij rustig gehouden qua extra grappen en grollen. De grappen, woordspelingen en malle danspasjes die er vanaf het begin al in te zien zijn blijken al hilarisch genoeg voor een avond vermaak.
René was weer heerlijk met zijn knuppel aan het stoeien alsof het een floret was, dus we werden er meteen weer aan herinnert dat Zorro eraan komt. Florens was weer helemaal op zijn plek als Agent Hoenderhok & Abeltje en niemand kon zien dat hij er pas sinds kort weer bijgehaald was om de cast aan te vullen. Yoran was inmiddels ook helemaal in de rol van Bobbie gegroeid. Ik zag een enorm verschil met zijn optreden in Gouda een paar weken geleden. Hij was ontzettend goed bij stem vanavond en zette de rol geloofwaardig neer. “Sta op en loop” werd vanavond een ware happening. De toch al enthousiaste zaal ging compleet uit zijn dak en we sprongen spontaan op voor een staande ovatie na dit nummer. De meesten stonden rechtop en hard mee te klappen en de sfeer was geweldig. Je merkte aan alle castleden wel dat ze vanavond nog eens extra wilden laten zien wat ze allemaal in huis hadden en met name Fred stond regelmatig met de zweetpareltjes op zijn hoofd als hij zich weer enorm druk maakte als Reinhart Kleinhart. Suzan was weer om op te vreten, wat zal ik dat kleine ding gaan missen op het toneel in combinatie met Agent Knuppel. Bij “Kunt U wat missen voor een kind wat moet pissen” kreeg ze vanavond spontaan vanaf de eerste rij een handvol munten toebedeeld… “Zeg haar de waarheid” was ook weer té leuk en als ze op de nek van Agent Knuppel zit denk je echt dat het een klein meisje is i.p.v. een volwassen vrouw. De rol van Kleine Eefje is Suzan echt op het lijf geschreven.
René koos ervoor om vanavond met zijn spuitbus door te lopen tot aan het midden van het toneel (was het toeval dat wij in het midden op rij 2 zaten?!) en we stikten bijna in de lucht van zijn luchtverfrisser. Tijdens het slotapplaus kuste hij zijn trouwring en wierp hij een blik met een knipoog de zaal in: zijn vrouw Tanya zat ook in de zaal… hoe lief.
Het slotapplaus was extra speciaal vanavond. Je kon aan de cast ook merken dat ze blij waren dat de rol van Bobbie – ondanks het gemis van Jamai – zo goed overgenomen was, want je zag regelmatig dat ze een schouderklopje uitdeelden aan Yoran en toen Jamai achter de coulissen vandaan kwam met een grote bos bloemen voor Yoran zat iedereen, ook in de zaal, met een brok in zijn keel. Wat moet dat moeilijk voor hem geweest zijn en wat lief! Jamai was tijdens de hele show backstage aanwezig geweest om te supporten en het zal hem erg aan het hart gegaan zijn dast hij ook deze laatste niet kon spelen. We hadden het hem allemaal zo gegund, maar helaas. In Yoran hadden ze gelukkig een geweldige vervanger gevonden voor deze grote rol. De cast ontving een grote bos bloemen als afscheid en nog eenmaal klonk de verkorte versie van “Sta op en Loop” en volgde er een oorverdovend applaus. Van het slotapplaus heb ik – uiteraard – een filmpje geschoten. Dat moment willen we immers allemaal nog even terugzien, de afsluiting van zoiets leuks!
Slotapplaus laatste Urinetown:
Na afloop had de cast een (besloten) feestje tot 01.00 uur in het De La Mar en na afloop liep Yoran door de hal en kwam ook nog even naar buiten. Een paar meisjes hadden ook bloemen afgegeven voor de cast en Yoran vertelde dat hij nog niets nieuws gepland heeft staan in het theater omdat hij nog druk aan het afstuderen is. Na de indruk die hij achtergelaten heeft als (onverwachte) invaller van Jamai zal dit zijn CV zeker ten goede komen, we gaan vast nog veel van hem horen. Ook Jamai kwam nog even naar buiten, maar die hebben we bewust niet aangesproken. Waarschijnlijk had hij al genoeg aan zijn hoofd vanavond…
Wat was Urinetown een heerlijke musical en wat hebben we gelachen.
We zullen er nog vaak met veel plezier aan terugdenken en…
Kom maar op met die – dik verdiende – Musical Award(s)!
Urinetown Tour-première 27-10-2010
De cast van Urinetown 2010/2011Vandaag was de première van Urinetown on Tour in het Oude Luxor in Rotterdam. René zou langskomen om zijn tois op te halen, maar zo hectisch als premièredagen altijd zijn was dat ook vandaag zo. Hij maakte evengoed eventjes tijd en we togen met onze handen vol naar de zijkant van het gebouw waar hij al snel verscheen. De enorme bos bloemen hadden we in de kleedkamer laten bezorgen, de rest kreeg hij nu. Geniet maar even mee.
Video Urinetown toi uitreiking 2010
De rode loper lag uit en er was wat pers verzameld. Floris Eykemans heb ik bij de rode loper nog even gesproken (het langste cast lid van 2009, hij speelde toen o.a. de rol van Agent Hoenderhok). Van hem hoorde ik daar waarom er van de vorige ensemble-leden zo weinig mensen in de 2010 versie spelen: Urinetown was in 2009 hun afstudeerproject. Hij was samen met Noortje Herlaar, die in de vorige versie Lot Kleinhart speelde. Brigitte Heitzer was er uiteraard ook en o.a. Roberto de Groot, Tommie Christiaan, Remko Harms (die zelf interviews afnam bij de rode loper en later bij de toiletten) en Erwin van Lambaart en zijn vrouw Pien.
De voorstelling begon iets later als gepland omdat iedereen vrij laat zijn plaats opgezocht had, maar we hoorden al snel de stem van René bij de intro. Even later verscheen hij schuin achter ons met zijn zaklampen om de zaal streng toe te spreken en de musical enigszins in te luiden. Al snel volgde op het toneel het ‘joggingloopje’ op die suffe schoenen en wij lagen al weer gestrekt. De gouden sliertjes die René uit zijn zak haalde had ik nog niet eerder gezien.
Foto: RoyBeusker
Laat maar komen die show, we hadden er enorme zin in! We hebben wat afgelachen op rij 1. Onderstaand volgen uiteraard wat kleine spoilertjes, maar ik zal niet teveel weggeven.Al snel zit je er weer helemaal in en je zit vooral in het begin continue te grinniken om wat zich allemaal voor je neus afspeelt. Daan Wijnands mag van mij sowieso een Musical Award voor de choreografie, want het is werkelijk hilarisch. Hoe die man René ook aan het bewegen heeft gekregen, ik lach me tranen, zo leuk. Renée van Wegberg heeft ook enorm veel (overbodige?) pasjes en dansmomentjes zodat je helemaal afgeleid bent van wat ze staat te vertellen, want je zit maar te grinniken erom. Haar opkomst á la Mary Poppins was hilarisch. Hoe verzin je het…
Ik zal niet iedereen beschrijven, maar iedereen was écht een première aan het spelen: allemaal een tandje erbij en de zaal was razend enthousiast. Bij “Sta op en loop” ging de zaal sowieso helemaal los, maar Jamai wist het allemaal nóg erger te maken en bleef maar staan met zijn gezicht op “Kom maar, kom maar, klap nog maar ff lekker door…” Het werd nog net geen staand ovatie, maar het scheelde weinig. Iedereen reageerde uitzinnig.
Foto: Roy Beusker
We waren ook dolblij dat we helemaal links zaten, want René kwam rechts op en spoot zijn spuitbus helemaal leeg, dus even later vergingen de eerste rijen in die hoek van de stank. Het lied met de M.E.-schilden vind ik ook helemaal te gek en de scène waarin René Kleine Eefje ‘vangt’ als ze voorbij holt werkt ook wel op de lachspieren. Wat speelt Suzan toch ook een leuke kleine Eefje, dikke pluim voor haar performance waar ze zeer terecht een Musical Award voor ontving.Ik zag wat kleine wijzigingen t.o.v. de vorige versie. Ellis steekt bv. de aansteker niet meer in haar borstzakje maar in haar schort. Ook de val van het “silhouet” wordt nu geprojecteerd op een luxaflex-scherm dat in het midden van het decor hangt. Voorheen was dat op het muurtje waar Lot voor zit op haar stoel. JoosD en ik zaten elkaar gelijk aan te stoten van “Hey, dat was eerst anders!” Aan het einde was er nu ook een leuke finale ingebouwd met een korte versie van het succesnummer “Sta op en Loop” die dankbaar ontvangen werd door het publiek.
Foto: Roy Beusker
De zaal was razend enthousiast en regelmatig volgde er een flink applaus inclusief fluitconcerten en joelen. Na afloop ontvingen de castleden bloemen van o.a. Erwin van Lambaart. Helaas was er na deze première geen perscall op het toneel.
Foto: Roy Beusker
Toen de cast verdwenen was bleek het decor multifunctioneel: de achterwand werd opengeschoven en er stond ineens een bar waar iedereen een drankje kon gaan halen (met de consumptiebonnen). Op het toneel werd dus een kleine afterparty gevierd en we waren in afwachting van het trapmoment. Ik had een perspas gekregen zodat ik het trapmoment mocht filmen en dat is altijd zó leuk: al die blije gezichten, de muziek van de musical keihard en iedereen klapt zich een ongeluk terwijl de cast de trap af komt. Helaas was dit moment niet weggelegd voor de ‘gewone’ bezoekers, want die werden na de voorstelling verzocht het theater te verlaten terwijl het juist zo’n leuke kers op de taart is. Omdat het Luxor qua foyers niet zo groot is kwam de cast halverwege de zaal binnenlopen en daalde met elkaar de trappen af richting het toneel. Door de enorme drukte werd dit een hectisch tafereel, maar het voordeel voor de castleden was dat ze direct hun naaste familie en vrienden langs de kant zagen staan en daardoor gelijk de nodige felicitaties en schouderklopjes ontvingen. Er werd als groep ook niet geposeerd voor de fotografen, dus het was allemaal wat minder strak georganiseerd als we gewend zijn bij premières. Veel fotografen mopperden dat ze nauwelijks foto’s van de cast hadden kunnen nemen, maar ik had iig hét trapmoment erop staan en kon René evengoed nog wel eventjes volgen tussen de enorme mensenmassa. Het was hectisch en leuk om van zo dichtbij mee te mogen maken.
Na afloop van het ‘trapmoment’ liepen we nog diverse castleden tegen het lijf en ein-de-lijk kreeg ik de gelegenheid om Fred Butter eens te spreken Uiteraard ook even gecomplimenteerd met zijn rol van Jim Haller in LMT en gevraagd waarom hij ooit door de reguliere AU naar buiten kwam. Zijn antwoord was hilarisch: “Ja, dat durf ik niet. Stel nou dat ik naar buiten kom en dan staat er helemaal niemand op mij te wachten…?!” Voor Ellis van Laarhoven (onze favo ijsheks uit Hamelen) had ik ook bloemen laten bezorgen in de kleedkamer als toi. Op de toneel-afterparty kreeg ik er warme knuffels voor, ze vond het zó leuk. Tijdens het heen-en-weer-schuifelen op het overvolle toneel en in de foyers kwamen er zakken patat mét mayo voorbij. Heerlijk! We hebben gesmuld. Toen we naar buiten liepen stond Roosmarijn van Bohemen bij de uitgang. We spraken ook over de vorige versie van Urinetown waar ze in speelde en over haar niet-meer-verschijnen in de C-1000 reclames (en dat ze daardoor nu stukken minder leuk zijn). Bij het voorstellen moest ze zo lachen, want: “In de C-1000 reclames speelde ik een type en dat type heette dus Marijke!” Je verzint het niet…
Zelfs op de stoep kwamen de bitterballen nog voorbij en nadat we die op hadden was het echt tijd om naar huis te gaan. Het was inmiddels erg laat, maar het was het waard. Van alle premières die ik ooit meegemaakt heb was dit wel de meest simpele van opzet, maar qua sfeer en relaxedheid (vooral voor de cast) misschien wel één van de leukste.
Ik had het niet willen missen, we hebben genoten.Video: Sta op en loop, slotapplaus en de afterparty:
