[Marijke]

Première Urinetown 10-09-2009

Voor aanvang van deze satirische musical had ik me (bewust) niet voorbereid op een verhaallijn enz. om me te laten verrassen. En wat heb ik gelachen…! Toen bekend werd dat René de rol van ‘verteller’ had was ik wel enigszins teleurgesteld, maar gelukkig is er ook ruimte in Urinetown voor de zang van René, ook al zien we qua liedjes geen performance van hem zoals we dat tot nu toe gewend waren.

Voor aanvang leverde we uiteraard de Toi met kaart af bij René – bier is altijd welkom – en we gingen naar de (kleine) foyer van Het M-Lab om ons op te maken voor de première van vandaag.

Om kwart voor 8 begon zich al een enorme rij te vormen bij het ingangsgordijn, dus zijn we daar ook gaan staan om te voorkomen dat we (weer) achteraan een stoel moesten gaan zoeken. Qua BN-ers heb ik weinig mensen gespot. Remko & Niels (Les Mis) waren er wel en ook Erwin van Lambaart met zijn vrouw en René’s vader en Tanya. In de wachtrij spotten we nog wat bekenden en om 20:15 uur gingen de deuren open. Er volgde een ware stormloop op de eerste rij en er was ook een aantal stoelen ‘gereserveerd’ d.m.v. een bordje, dus we gingen 2e rij zitten, prima plaatsen. M-Lab is met z’n 150 toeschouwers nogal klein, dus eigenlijk zit je altijd goed.

Kleine Eefje (Suzan Seegers) lag bij het orkest onder de piano te slapen met haar knuffel vastgeklemd. Het ontging veel bezoekers die nog een plaatsje zochten… De voorstelling begon met het wakker worden van Suzan als Kleine Eefje en René als Agent Knuppel voegde zich bij haar. René had het weer een paar keer over “Zeikstad, de mjoeoeoeosikol” maar de zaal moest – in tegenstelling tot de Try outs – nog een beetje warmdraaien. Er werd nog niet zoveel gelachen, iedereen was nog aan het aftasten wat er te zien zou zijn. Door de voorstelling heen werd dit ruimschoots goed gemaakt. Als je eenmaal de meligheid van het gebodene te pakken hebt is er geen houden meer aan.

Jamai als Bobby Goud en Suzan als Kleine Eefje blijken toch wel de publieksfavorieten. Zij vertolken de rollen volgens mij precies zoals ze bedoeld zijn. Eigenlijk verdient iedereen die een rol heeft een pluim, want de spelers zijn heel goed op elkaar ingespeeld terwijl ze nog nauwelijks voor publiek gespeeld hebben. De choreografie is af en toe hilarisch en best ingewikkeld, maar het gaat ze allemaal (ja, óók René) goed af. Het leuke is het kleinschalige bij M-Lab. Bij deze musical spelen ze over de volle breedte van de zaal, dus eigenlijk zit je overal goed. Er gebeurt altijd wel íets voor jouw neus. Ook weten ze met kleine middelen grootse dingen uit te beelden en er is duidelijk oog voor details (zoals bv. de duif op het dak die erbij gepakt wordt als Bobby bovenop een gebouw staat en de knuffel van Kleine Eefje die – bijna – een hoofdrol speelt).

Urinetown is echt anders dan anders. Omdat je hier en daar afgeleid bent als je bv. ineens een ‘andere’ musical meent te herkennen in het gebeuren en er soms een grote drukte voor je neus afspeelt moet je jezelf wel eens herpakken om nog steeds de verhaallijn te blijven volgen. Je kan het ook allemaal heerlijk aan je voorbij laten trekken en lekker genieten en lachen om alles wat zich afspeelt. Zelfs de pauze en het einde wordt aangekondigd in de verhaallijn, dus je weet precies hoe het ervoor staat en waar je aan toe bent.

Buiten was het één en al gezelligheid in de pauze en na een enthousiast gesprek met een mevrouw bleek ze de moeder van Zjon Smaal te zijn. Toen we de zaal weer betraden voor de tweede akte bleek Lot (Noortje Herlaar) nog steeds vastgebonden te zitten, zoals ze de eerste akte achtergelaten was. ’t Arme kind…

Na afloop van de tweede akte volgde een langdurig applaus en de cast bleef langer staan zodat er nog foto’s gemaakt konden worden. Uiteraard kregen ze ook bloemen na deze (geslaagde) première.
Na afloop vertrok het publiek naar de foyer, de cast bleef in de zaal voor een persmoment. Er werden pers-CD’s met scènefoto’s verspreid en zelf hebben we ook foto’s gemaakt. De meligheid ging ook na de show – tijdens dit moment – nog gewoon door.

Foto: Bianca Bakker
Boven de foyer van M-Lab is een balustrade met een gordijn ervoor. Van ITW wisten we nog dat de cast daar zou verschijnen voor een foto-momentje. Het momentje was superkort, maar het staat er op.

Foto: Bianca Bakker
Na dit moment kwamen de castleden druppelsgewijs door de foyer richting hun familie en vrienden (en niet te vergeten de bar). In het voorbij lopen bedankte René nogmaalsl voor de toi (die hij vandaag voor de première uitgepakt had) en hij was heel blij, de première was goed gegaan en iedereen sloot dit af met een tevreden gevoel.
In de gang stond Daan Wijnands, de choreograaf. We hebben hem gecomplimenteerd met de choreografie van Urinetown. (Wie René zo aan het dansen kan krijgen verdient wel een compliment). Een leuk gesprek met een vrolijke man. Hij vond het zo leuk dat niet alleen bekenden complimentjes uitdeelden en/of een praatje met hem maakten. Met Suzan hebben we het vooral over haar stemgebruik gehad en ze zei dat ze haar stem niet hoefde te belasten met de meisjesstem die ze gebruikt voor de rol van Kleine Eefje. Gelukkig maar, want ze moet dit een maand volhouden.

Foto: Bianca Bakker

Video van het slotapplaus:

Er vind ook nog een grappig ons-kent-ons gevoel plaats bij de cast van Urinetown, want…
– Han Oldigs stond met René in Hamelen
– Suzan Seegers stond met René in Hamelen en in Les Misérables
– Jamai Loman stond met René in Les Misérables
– Noortje Herlaar en René stonden op het Uitmarkt-podium (Mary Poppins-gedeelte en LMT)
– Zjon Smaal stond met René in Beauty and the Beast
– Michael Muller en Anouk Roolker blijken als Hamelen-kindjes gespeeld te hebben met René…

Het was weer een hele leuke avond. Urinetown is echt een must-see musical, of… zoals de Telegraaf zegt: “Ze zijn er in het M-Lab weer in geslaagd om met minimale middelen een maximaal resultaat neer te zetten”
En zo is het!

Foto: Bob Bronshoff

+ + + + +

*2 dagen voor de première trad de cast van Urinetown op
tijdens het Musical Awards Gala 2009:

[Marijke]

De laatste Grease op 30-04-2016

De allerlaatste Grease werd vandaag opgevoerd en uiteraard waren we erbij. Het was niet alleen de laatste show, het zou ook de laatste show van René onder contract van Stage Entertainment zijn. We werden hier en daar nog benaderd met de vraag of René ontslagen was, maar dat is niet het geval. Het beëindigen van zijn Stage contract na 10 jaar is zijn eigen keuze.

René tijdens zijn 10 jaar voor Stage Entertainment:

*Deze keer waren we niet naar de keetshow geweest (oftewel de pre-dernière). We hebben uiteraard wel gevraagd of er grappen uitgehaald waren en dat was ook zo, zij het subtiel. René had een enorme krulsnor opgezet toen hij de coach was, Miss Lynch had een andere kleur schoenen aan en er kwamen mensen op in jasjes die in andere scènes hoorde. Waarschijnlijk nog wat meer kleinigheidjes, maar daar hoorden we verder niets over.

Albert Verlinde kwam voor aanvang op, vertellend dat dit de laatste show van Grease was (joh…) en gaf wat weetjes en feitjes door, zoals het aantal bussen haarlak wat er doorheen gegaan was tijdens dit speelseizoen. Tegen een kalende man maakte hij hier nog een (mislukte) grap over en daarna begon Albert aan het oplepelen van alle sponsoren waardoor deze productie (mede) mogelijk gemaakt was. Na dit aangehoord te hebben wenste hij iedereen veel plezier en begon de show.

Miss Lynch schalde door de speakers en de schijf verdween waardoor we Tim en Vajèn in de strandscène zagen. We hadden lang van tevoren gereserveerd dus hadden heerlijke plekjes op de eerste rij. DJ Vince kwam op, nam nog een extra slokje ‘sterke drank’ en lalde de plaatjes aan elkaar.

Wie van overacting houdt zit goed bij Grease, want in sommige scènes ligt het er enorm dik bovenop. Helaas is dat aan ons niet zo besteed. Door de jaren heen hebben we al zoveel moois gezien dat we als verwende kijkers het bijna zonde vinden dat je dit regelmatig ziet bij Grease. René vult de rol van DJ Vince ook naar behoren in, maar wij vonden het eigenlijk zonde dat hij zo weinig van zijn capaciteiten kan laten zien in deze musical. De cast spat werkelijk van het toneel, het is één brok dynamiek en energie die aan je voorbij trekt. De decors zijn niet overdreven, maar functioneel en zeer kleurrijk, evenals de kleding.

Het trapje – waarmee Miss Lynch vlak na de pauze de zaal inkomt – zat pal voor onze neus, dus we zaten hem een beetje te knijpen dat we ‘aan de beurt’ zouden komen tijdens haar grappen en grollen. Gelukkig waren we onopvallend genoeg zodat ze ons oversloeg. Pfoe… gelukkig.

Als René opkomt als de sportcoach kunnen we ons er niet aan onttrekken dat het lijkt alsof Super Mario opkomt dankzij zijn kleurige outfit, pet én snor. Als hij voor de derde keer opkomt met zijn draaitafel – en al ‘stomdronken’ is en nog wat voor zichzelf inschenkt – lijkt hij voor ons met zijn verwarde haren weer enorm op Alex uit Aspects of Love. We kunnen er niks aan doen…

En dan: de Teen Angel. Voor mij toch wel dé klapper wat de invulling van René in Grease betreft en lijkt in niets op al zijn voorgaande rollen, hoewel, we zien toch wel wat farao-trekjes. “Hoofd in de wolken” is ff lekker uitpakken in een heerlijk over de top leren pak met glitterpruik, een leuke tekst om te zingen en heerlijke uithalen erbij. Zijn stem gaat alle kanten op, dus een pittig nummer en dát vinden wij wel leuk…

De show raasde voort en vooral bij de dames zag je af en toe aan ze dat ze bewust de laatste aan het spelen waren en dit erg jammer vonden. De vrolijkheid overheerste echter en van het begin tot het einde was het een energieke show.

Tijdens het slotapplaus hoopte we op een aandachtspuntje van Stage Entertainment, maar de entertainment was ver te zoeken en richting René bleek dit schijnbaar teveel gevraagd. Albert kwam met 2 bossen bloemen op voor Tim & Vajèn en René kreeg de bloemen van een theatermedewerkster. Wát een bummer, want het was toch best even een pittig (afscheids-)momentje…
Wellicht dat er backstage nog even gesproken zou worden (hoopten we). De bloemen werden neergelegd en de finale kwam. Groot voordeel is dat filmen tijdens het slotapplaus mag én dat iedereen nu stuk voor stuk voor onze neus het slotapplaus in ontvangst nam. Ze staan er allemaal gekleurd op dus. Het doek zakte, de show was voorbij, de bloemen bleven nog achter op het toneel als stille getuigen van de allerlaatste show. Dit was het dan. Helaas was er achteraf ook geen perscall.

In de foyer was het een drukte van belang, veel mensen bleven nog even napraten en iets drinken en langzaam aan druppelde de castleden ook de foyer in. Er werden veel selfies gemaakt, complimentjes uitgedeeld en er heerste een grote gezelligheid. Uiteraard hebben we René ook nog gesproken. Van een backstage praatje bleek ook weinig sprake geweest te zijn, we vonden het zo sneu. Gelukkig hadden we vooraf iets geregeld voor in zijn kleedkamer: een kaart vol foto’s en anekdotes gemaakt van wat zich in die 10 jaar onder contract afgespeeld had, vergezeld van 10 rozen. Voor elk jaar één. Want wat hebben we al veel (mee)genoten van de vele rollen die hij tot nu toe – voor een groot deel voor Stage – invulde. Voor ons was het onbegrijpelijk dat Stage en/of Albert daar totaal geen oog voor had om hier nog wat aandacht aan te besteden.

En doorrrr… Er staat al weer heel veel leuks op de (drukke) agenda van René voor de komende periode, dus we sluiten af met mooie woorden van hem zelf:

Ik ga nog één keer “The word” verspreiden en dan met m’n hele ziel en zaligheid in het Zonnehuis de bloedbarbier spelen in Sweeney. Dank iedereen voor, op, achter, onder en boven het toneel.. It’s been an inspiring, sometimes bumpy but beautiful ride… Now: full steam ahead!

Slotapplaus/finale van de laatste Grease:

*Op de pagina van Stage is ook weinig meer te zien van Grease. Een foto met de tekst “boek HIER je kaarten” staat er nog wel – slordig – maar als je het nieuws over Grease nog eens wil lezen of de cast wil bekijken krijg je “:Sorry, de pagina die je zoekt is niet gevonden”. Wat een haast… zelfs nagenieten is er niet meer bij.

Foto: Musicaljournaal.nl

[Marijke]

Première Grease 13-09-2015

Foto: ©Roy Beusker

Vandaag, 28 mei 2015, de première van GREASE.
Maar helaas… vanaf onze kant geen premièreverslag, geen perscall en geen premièretrap in beeld, want we zijn er niet bij. Er werden deze keer geen stoelen beschikbaar gesteld voor websites e.d., jammer genoeg waren er geen kaartjes in de verkoop en waren we niet welkom. Wel prijsvragen om tickets te winnen, maar wij hadden liever verkoop hiervan gezien.
Bummer, voor ons werd het dus Grrrrrrrrrease…

Evengoed wensen we de cast & crew van harte TOI TOI TOI en gaan we ze via de media volgen in de hoop toch de beelden te kunnen zien waar we allemaal op hopen: een fijn slotapplaus, een blije cast, lachende gezichten van cast & crew op de premièretrap en ‘onze’ blije Vince in zijn mooiste pak die de trap af komt na afloop van een geslaagde show.

Wat we wél op beeld hebben is een geslaagde toi-uitreiking. René heeft de toi bij mij thuis in ontvangst genomen toen bleek dat we niet welkom waren op de première. Ons toi-idee voor deze productie bleek zeer geslaagd. De toi-kaart voor Tim heeft René ook meegenomen en overhandigd. De bijpassende boeketten bloemen houden de heren nog tegoed. Onderstaande video laat zien hoe leuk de ontvangst was en de reactie van René. I.v.m. de privacy plaatsen we deze video niet openbaar (buiten deze website), dus het verzoek om de link niet te delen of te kopiëren. Dank daarvoor.

Uitreiking Toi Grease

Zaterdagavond had de cast een BBQ en verrastte René ons met een leuke foto, gerelateerd aan de toi. Kijk en geniet maar mee.

Persfoto’s van Stage Entertainment Nederland zullen we ook op deze website plaatsen (zie tabblad Foto-albums).

René tijdens de perscall.
Met dank aan Peggy de Haan van Musicalsites.nl

Op de website van musicalsites is ook een mooie fotoreportage te vinden en een video met o.a. een interview met René.
Zie: https://youtu.be/s9IjJIwOzxw

En hier is tot slot de Grease trailer:

[Marijke]

Grease 1ste Try Out 29-08-2015

Tickets geboekt voor de eerste Try Out van Grease. Deze zou op 1 september zijn, maar was ‘ineens’ verschoven naar 3 september. En ook ‘ineens’ kwam ticketveiling met een voorstelling op 29 augustus, op die dag zou Grease dus voor het eerst voor het grote publiek te zien zijn. Dus: op naar Zaandam!

Albert Verlinde kwam voor aanvang het toneel op met een korte speech. “Vinden jullie het leuk, laat het horen! Vind je het niks, wees dan stil” grapte hij. Tijdens de show was opnames maken verboden, maar direct er achteraan kwam het verzoek of iedereen het slotapplaus wél wilde vastleggen. No problem…

Het beginscherm stond op het toneel, de muziek knalde loeihard de zaal in en… verder niets. De intro duurde zo lang dat we even dachten dat er iets mis was (het was immers een try Out). Na lange tijd schoof echter de cirkel in het beginscherm open en verschenen Tim als Danny & Vajèn als Sandy in badkleding. Mmmm… niet verkeerd.
Na deze korte scène volgde tot onze grote vreugde het vervolg van de musical met DJ Vince Fontaine op links aan zijn draaitafel om de eerste plaat aan te kondigen: Grease is the Word (in het Nederlands, alle liedjes zijn vertaald). Alles ging bij Vince op rijm terwijl hij lekker van zijn Johnnie Walker stond te genieten en hij zong ook nog mee.

Gelukkig is de rol van Vince (René) wel groter als ingeschat. Als DJ Vince komt hij regelmatig even langs in zijn blauwe pak, René is ook de sportcoach (mét snor, we moesten sterk aan Super Mario denken) en bij de High School Drop Out is zijn outfit – evenals de hele scène – hilarisch leuk. Gary Glitter eat your heart out… Gelukkig komen we qua zang ook nog aardig aan onze trekken, want na zo veel mooie (hoofd)rollen van René zijn we zo verwend dat het even lastig is om bij Grease een stapje terug te doen.

De muziek/het geluid stond echt véél te hard in de niet zo grote zaal van het Zaantheater, dat was een nadeel. Qua zang konden Vajèn (als Sandy) en Annefleur (Rizzo) bijna zonder microfoon, want deze dames blazen je echt van je stoel met hun zang. Tim Douwsma speelde heerlijk de hunk Danny Zuko. Het is geen danser, maar het ging hem goed af en qua zang en spel werden we er blij van. Mylene d’Anjou is goed gecast als de ietwat aparte Miss Lynch en direct na de pauze kon ze ook even lekker uitpakken en waren de mensen op de voorste rijen flink aan de beurt om meegesleurd te worden in de grappen toen ze de zaal in liep. Jip Bartels is hilarisch als de suffe Eugene. Hij had vanaf de eerste tel de lachers op zijn hand. Martijn Vogel heeft een heerlijke kuif aangemeten gekregen en mag solo ook nog even schitteren als Doodie, met zijn gitaar. Tommie zet de gelikte Kenickie neer: Reuze stoer, maar van binnen eigenlijk een enorme lieverd.

René & Mylene tijdens het slotapplaus

Het is druk en wervelend op het toneel: veel ensemble, veel dans, veel zang, veel muziek. Het is een vrolijke boel en dat werkt aanstekelijk. Voor een allereerste optreden voor publiek zag alles er prima uit, maar hier en daar mag echt wel wat geschaafd worden aan de overacting (want het verhaal op zich is al leuk genoeg).

Hopelijk komen de scènefoto’s snel online, want de outfits zijn kleurrijk, vrolijk en divers. Tim Douwsma in zijn (te hoge) sportbroekje staat ook nog steeds op mijn netvlies, als je Grease ook gezien hebt zal je begrijpen waarom…

En dan hier, op verzoek van Albert, het slotapplaus:

**Dankzij de Grease trailer is het mogelijk om te laten zien waarom we René zo grappig vonden in Grease. De screenshots spreken voor zich, lol.

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

slotapplaus van de 2de try out op 3 sept 2015:

[Marijke]

Perspresentatie GREASE 08-05-2015

Vandaag, 8 mei 2015, was de perspresentatie van de Nederlandse musical Grease. We (Karen, Marijke) waren er getuige van. In het Transformatorhuis bij de Westergasfabriek in Amsterdam was de ruime hal omgetoverd in een ruimte met tafels vol popcorn en (échte) flesjes Coca Cola met achterin een kleurrijk deel van het decor van de musical.

Albert Verlinde heette, als directeur van Stage Entertainment Nederland, om klokslag 2 uur alle aanwezigen van harte welkom. De vorige versie, ook geproduceerd door Albert Verlinde, was 10 jaar geleden als reizende productie te zien geweest.

Er volgde een “Shake & do the Rock ’n Roll” optreden door het ensemble – helaas werden ze niet bij naam voorgesteld aan de aanwezige pers – maar uiteraard herkenden we gelijk o.a. Jersey Boy Martijn Vogel tussen de castleden. Hierna kwam de knalroze Cadillac aanrijden met het nieuwe Grease-koppel Tim Douwsma & Vajèn van den Bosch erin. De muziek speelde “You’re the one that I want” maar dit werd door de castleden niet gezongen. We hadden gehoopt op een performance van Tim & Vajèn, maar helaas… Wat een tegenvaller en vreemde keuze. Na hun entree werden ze beiden kort geïnterviewd en werden er nog 3 nieuwe castleden geïntroduceerd door Albert. Als eerste een mooie aankondiging voor de persoon waar wij voor kwamen: René van Kooten – hij had z’n te gekke schoenen  weer aan – en er volgde een kort interview (zie video). Daarna was het tweede castlid aan de beurt, de lerares die de leerlingen in bedwang probeert te houden: Mylene d’Anjou. Als derde werd de rol van Kenickie aangekondigd, voor deze rol is Tommie Christiaan gecast.

Na deze korte interviews werd helaas de fotocall al aangekondigd, dus er volgden geen optredens meer. De wachtrij voor Tim & Vajèn was enorm, daarin stonden o.a. de Telegraaf, het AD en Musicalworld met camera- en geluidsman.
We hebben off camera nog even kort gebabbeld met Martijn, Tommie, Tim en René. Hij zou vandaag met de bus meerijden, want Onder de Groene Hemel staat vanavond helemaal in Heerlen, dus een lange en drukke dag voor René. We hadden een flesje wijn voor hem mee met daarop een photoshop van René als Vince Fontaine. “Oh, ik zie dat ik al weer ben gephotoshopt” zei René  nog lachend.

We hebben genoten van de perspresentatie en zijn erg benieuwd naar de première op 13 september a.s. De eerste Try Out zal plaats vinden op 1 september 2015, uiteraard zijn we daar ook bij.

Videobeelden van de perspresentatie:

*Videobeelden: Marijke
*Foto’s: Karen

[Marijke]

QUOTES uit het verslag van MARLOES

De laatste voorstelling van ODGH:
Op social media zag je vaak filmpjes voorbij komen van een toegift na de show. Ik heb er in Amsterdam en Den Haag (teleurstellend) geen gezien. In Zwolle ook niet, maar daar miste wel meer. Hanneke die de rol van Julia speelde stond die avond met hoge koorts op de planken, haar prachtige lied op de gitaar werd hier uit het script geschreven die avond. Kan me voorstellen dat ze dan ook geen toegift doen.

Wat was het toch een hele fijne voorstelling, iedereen van het forum die het niet gezien heeft…. gemiste kans, echt waar. Wat was het heerlijk luisteren naar de liedjes, gezellig, mooi, ontroerend, het passeerde allemaal de revue. En bij de eerste keer stond ik verbaasd welke liedjes ik eigenlijk ook echt kende, zonder de platen van Boudewijn de Groot in huis te hebben. Het toneel met de attributen, eenvoudig maar effectief en duidelijk wat er mee bedoeld werd. De woordgrapjes, de genoemde, zo specifiek jaren 60 dingen, zoals oa de DAF met z’n pientere pookje, exota en vlaflip.

De muzikanten die zo fijn meededen. Niet alleen maar stilstaan op het toneel maar ook betrokken met een rolletje, of vooraan met een solo stuk.René had een leuke rol, wennen aan zijn lange haar, maar bij de zoveelste voorstelling ook zo vertrouwd. Zijn gezichtsuitdrukking waren heerlijk om te zien. Zondag huppelde hij af en toe over het toneel, grappig.
Zondag, ach ja, de allerlaatste. René noemde het ook bij de intro…. Dames en heren in Den Haag, welkom bij de allerlaatste ODGH…. Gelieve geen beeld en geluid opnames te maken……

Naar mijn idee gaf iedereen zich nog eenmaal helemaal bij deze laatste! Vol overtuiging werd er gezoend, en geacteerd. Bij het begin van de 2e akte werd gelukkig de “orkestbak” benut, en kon ik (samen met mijn dochter) genieten van René die vlak voor/boven ons stond te zingen.

Voordat we het wisten was daar alweer het einde, en kwam het applaus. Snel mijn fotocamera uit de tas, want ik had voor hier een foto beloofd, en het is dat ze nog bloemen kregen van oa Dhr Koen van Dijk, anders had ik dat moment ook nog eens gemist.

Nog even buigen, nog een keer, en weg waren ze…….

Beteuterd bleven we achter in de zaal…… geen toegift??? Nee hoor echt niet.
Het was echt over en uit voor #ODGH!

[Marijke]

De première, 29 januari 2015.
Deze première van Onder de Groene Hemel, op 29 januari 2015 in Haarlem.
Dankzij Bos Theaterproducties was het voor een paar forummers nog mogelijk om (very last minute) alsnog te komen genieten van deze première! We ontvingen ook een perskaart, dus na afloop waren wij ook in de gelegenheid om op het toneel beelden te maken van de cast.

De Toi
René verscheen gelukkig al snel voor de toi-overhandiging en we moesten alles snel doen. Overhandigen én filmen lukt niet tegelijk, dus Jolanda kreeg de videocamera in haar handen gedrukt met de vraag om hem op René te richten. Het was nogal krap in het halletje, mensen kwamen en gingen daar, dus de beelden werden heerlijk chaotisch en rommelig. Ik heb bewust niets geknipt, de hectische sfeer van de overhandigen bleek prima weergegeven… Verkouden René was heel blij met de kaart, bloemen en vooral met zijn ODGH-bus. Hij moest er als een haas vandoor omdat hij al moest soundchecken, wij zijn daarna het theater in gegaan.

De musical:
René van Kooten is vanaf het eerste moment te zien in de rol van verteller Jimmy. Hij moet er voor zorgen dat zijn ouders Berend en Barbara (Thomas Cammaert en Sophie Veldhuizen) bij elkaar komen en hij geboren zal worden.

Het decor is helemaal uit die tijd, mede dankzij de enorme macramé knoopwerken op het toneel en ook de kleding van de cast. Het oeuvre van Lennaert Nijgh en Boudewijn de Groot maken het eind jaren 60/begin jaren 70 plaatje helemaal compleet. In het verhaal wordt het ook al snel duidelijk: In het Vondelpark in Amsterdam, dáár gebeurt het, daar moet je zijn met je vernieuwende ideeën en plannen voor grote veranderingen in het land. Er is daar veel Flower Power en ook veel Love & Peace, evenals demonstraties en hippies die een andere rolverdeling in de maatschappij najagen en dat op allerlei manieren proberen te verkondigen en waar te maken.

Bij binnenkomst kreeg iedereen een programmaboekje. Helaas was het nog steeds hetzelfde boekje als tijdens de Try Outs, dus zonder de prachtige en kleurrijke scènefoto’s die inmiddels verspreid zijn aan de pers.

De eerste akte begint rustig met gitaar spelende en zingende René, waarna de rest van de cast invoegt, de tweede akte sprankelt meer en begint met Het land van Maas en Waal, wat de cast – ook in de zaal tussen het publiek – voordraagt. De stemming zit er dan meteen (weer) in. Het is ook grappig om te zien hoe René keer op keer zijn kledingrek – links vooraan op het toneel – opzoekt om weer wat aan (of uit) te doen. Hoedje, politiepet, bont-bolero, apothekersjas… etc. Hij heeft het maar druk.

Bij aanvang van de tweede akte werden er heel veel smartphones gepakt om “Het Land van Maas en Waal” en de sfeer voor thuis vast te leggen. Wij dus ook en we zagen later thuis (pas) dat René ineens wat bekenden spotte op het eerste balkon. Altijd leuk! Jan en Anne-Mieke lopen dan ook tussen de cast. Ze zijn moeilijk te vinden tussen alle hippies. Jan gaat ook helemaal uit z’n dak van enthousiasme met z’n gitaar, zwarte krullenpruik en kaplaarzen…zo leuk.

Nu iedereen een paar weken Try Outs gespeeld heeft is de voorstelling er goed op vooruit gegaan. Iedereen is goed op elkaar ingespeeld en de decorwisselingen gaan foutloos. Er waren nu ook slechts een paar kleine microfoonfoutjes te bemerken, bij de eerste Try Out kwam dit helaas erg vaak voor. Tante Julia stond in het programmaboekje vermeld als epiloog. Zowel in de Try Out als op de première werd dit lied echter niet gespeeld. René bleek ook zijn gele hippie-brilletje niet meer te dragen. Deze gaan we ook niet meer terugzien. Het telkens op en af doen voor de diverse personages waarbij het wel (of juist niet) nodig was gaf teveel gedoe qua verkledingen, dus werd besloten de bril weg te laten. Jammer… maar “gelukkig hebben we de beelden nog” (bij zowel persfoto’s als de commercial).

We moesten ook weer erg lachen om René als tramconducteur die aan Babbe’s  vader uit gaat leggen dat de mensen op de Dam een voorstelling gaan geven zoals “HHHair, de Amerikaanse mjóesikal” en weinig kleding aan hebben, dus “in hun niksende nakie, poedeltje naakt, piemeltje naakt” daar staan. Wij denken bij mjoesikal grinnikend terug aan onze leuke Agent Knuppel…

Thomas zong weer heerlijk met zijn mooie, warme stem. Sophie zingt mooi, maar vind ik niet altijd even sterk. Ze past wel in de rol van de gymnasium studente. De ouders van Babbe – Jan en Anne-Mieke – zijn echt heerlijk gecast in dit verhaal. De christelijke, stijve vader en de lieve moeder die alles doet (of laat) om de goede sfeer te behouden. Ze maakt tussendoor ook briljante opmerkingen met een perfecte timing, we hebben weer erg om ze gelachen.

Het is altijd fijn om premières mee te maken van René, ook al waren onze balkonplaatsen niet zo best. De toi overhandigen die hij steevast vooraf krijgt, de spanning van de cast, de hectiek, de blijdschap en opluchting achteraf en de afterparty waar iedereen eindelijk kan relaxen en naborrelen met de trotse familieleden en vrienden. Het is fijn om van dichtbij mee te maken. René zegt na premières altijd: “Zó, en nu gaan we spelen!” omdat de (spannende) kop eraf is, de Try Out periode met eventuele wijzigingen voorbij en de musical gevormd is zoals hij zou moeten zijn en blijft zoals hij in de première te zien was.

De perscall
Na afloop was het toegestaan om het slotapplaus vast te leggen en  – nadat de cast een welverdiende toast uitgebracht had met elkaar – mocht ‘de pers’ het toneel op. Boudewijn de Groot was bij het slotapplaus ook het toneel opgehaald en tijdens de fotoshoot werd er ook veelvuldig gevraagd of hij met de cast op de foto wilde. Hoewel we (de echte) Jimmy de Groot ook gespot hadden was hij niet bij dit fotomoment. Na de – ietwat hectische – fotocall vertrok de cast naar de kleedruimtes om zich op te maken voor de premièretrap en de rest was welkom in de foyer voor de afterparty.

De afterparty
De zaal voor de afterparty was stampvol, we zijn daarom maar bij de trap gaan staan waar de cast zou verschijnen. Iets later dan gepland was het zover: de cast daalde de trap af onder luid gejuich, geklap en gejoel en al snel spoedden ze zich naar hun wachtende familie en vrienden. Er werden hapjes geserveerd en het was een erg drukke en zeer gezellige afterparty. Uiteraard hebben we o.a. René nog even gesproken, die nogmaals vertelde hoe fan-tas-tisch hij de toi vond.

Onderstaand de videobeelden van het slotapplaus, een perscall fragment en de premièretrap. We hebben een geslaagde première mee mogen beleven en een heerlijke avond gehad met elkaar. Nu kan en mag iedereen door heel Nederland deze musical mee gaan beleven. Onder de groene hemel is t/m zondag 31 mei 2015 te zien in de Nederlandse theaters.

Na de gezellige en drukke afterparty gingen we pas rond half 1 richting de auto en naar huis. Inmiddels was de hele wereld wit geworden van de sneeuw…

QUOTES uit het verslag van MARLOES:
Verbaast was ik dat ik gewoon weer moest lachen om de grapjes die gemaakt werden (euhh die ken ik toch al en toch weer grappig vinden?!) en om de rol van “mama” Annemieke. De pretsigaretjes, echt je wordt er in de zaal ook melig van!
“Julia” Hanneke liep op een gegeven moment te happen van een groene appel, dat was me niet eerder opgevallen en ik moest ook daar wel om grinniken, groene appels zijn toch René zijn ding?

Ik heb ook weer genoten van René zijn gezichtsuitdrukkingen. Wat een leuke rol is het toch.  2 dingen die me nu opvielen. Als “Barbara” Sophie aan de piano zit en “Stefan” Daan bij haar gaat staan, blaast “Jimmy” René hem in zijn gezicht in zijn onzichtbare rol.  Grappig dat “Stefan” daar wel op reageert. Ook zag ik nu dat “Jimmy” René op het bankje wat achteraf, met zijn voet stampt bij de scene dat de baby schopt in de buik.

De band op het toneel, als onderdeel van de voorstelling, blijft een vondst.

[Marijke]

9 januari 2015: De eerste Try Out van Onder de Groene Hemel in het Zaantheater in Zaandam. Regisseur Koen van Dijk wilde graag een voorstelling maken als ode aan de poëzie van Lennaert Nijgh en de tijdloze melodieën van Boudewijn de Groot. De vele liedjes die voorbij komen zijn voor iedereen herkenbaar en worden aangevuld met wellicht iets minder bekende liedjes die mooi in deze musical blijken te passen.
In de hoofdrol zien we René van Kooten als Jimmy, de verteller. In veel scènes maakt hij echter zijn opwachting ook in andere rollen, zoals bv. de apotheker, de tramconducteur en de leraar maatschappijleer, inclusief pijp.
Thomas Cammaert zien we in de rol van hippie Berend de Jager en Sophie van Veldhuijzen als zijn geliefde Barbara ‘Babbe’ Groenendaal. De ouders van Babbe -Anna en Bavo Groenendaal – worden gespeeld door Anne-Mieke Ruyten en Jan Elbertse.

Bij het betreden van de zaal kregen we een (voorlopig?) programmaboekje. Geen scènefoto’s er in, maar wel de cast en de band uitgebreid in beeld met hun CV en enkele repetitiefoto’s.

Koen van Dijk betrad het toneel en heette iedereen welkom bij de allereerste Try Out van deze musical en gaf een korte uitleg over de repetities en het feit dat sommige onderdelen wellicht nog iets aangepast zullen gaan worden, dit is mede afhankelijk van de reacties op alles vanuit de zaal.

Bij aanvang viel gelijk het decor op: volop macramé knoopwerk op de bühne en meubilair en accessoires uit het jaar 1969 – het jaar waarin de musical begint – en de kleding komt ook echt uit die tijd. Erg leuk en herkenbaar.
In de eerste scène komt René in witte kleding op zijn witte Allstars op en het mooie beginliedje pakt je gelijk. De zaal was muisstil en alle spelers verschijnen één voor één op het toneel waarin gelijk opvalt dat de stemmen van de hoofdrolspelers en het ensemble mooi met elkaar kleuren. Het verhaal begint op het gymnasium, waar de diploma-uitslagen net bekend zijn gemaakt.
De kleding van René blijkt een basis outfit die steeds aangevuld wordt met een jas, bont-gilet, hoed enz. Zijn (nieuwe) pruik met lang haar blijft tijdens de hele voorstelling op.

Sommige liedjes hebben erg veel en zeer snelle tekst. Het viel me op dat zowel René als Thomas goed articuleerde en dan krijg je er toch veel van mee. Niet alle liedjes klonken mij bekend in de oren, maar er zaten een paar (voor mij) hele mooie nieuwe tussen. De stem van Thomas Cammaert is ook erg aangenaam, hij pakte als Berend de zaal behoorlijk in. Hij is ook een vlotte verschijning als langharige hippie op het toneel.

Veel van de muziek komt rechtstreeks van het toneel af. Marcel de Groot speelt met 2 bandleden vaak op de achtergrond van het toneel mee en René speelt ook veel gitaar. Als Marcel zelf op de voorgrond een lied brengt valt pas goed op hoe enorm veel hij op zijn vader lijkt, ook qua stem.
Anne-Mieke Ruyten zet een leuke moeder van Babbe neer, we hebben erg gelachen om haar verschijning. Ook de zeer christelijke vader van Babbe, Jan Elbertse, is geknipt voor de rol die hem toebedeeld is. Uit het ensemble springt Hanneke Last er direct uit. Deze veelzijdige dame speelt ook fluit en gitaar en danst en acteert zeer overtuigend.

Het decor heeft als basis 2 bedden en wat houten blokken die als een puzzel in elkaar passen. Hier wordt handig gebruik van gemaakt waardoor het toneel als vanzelf gaat passen bij de scènes die voorbijkomen. Ook de fiets komt vaak voorbij, dus niet alleen tijdens “de eenzame fietser”. Het is erg vindingrijk en leuk om te zien hoe ze de fietsende cast met elkaar over het toneel laten rijden.

Qua geluid waren er (helaas) nog veel verbeterpunten, want microfoons gingen bv. vaak te laat open, maar het was ook een Try Out, dus het is ze vergeven.

De 2de akte opent zowel op het toneel als in de zaal met “Het land van Maas en Waal”. De sfeer zat er gelijk helemaal weer helemaal in en tijdens de show werd er ook diverse keren meegeklapt met de liedjes, wat toch ook wel apart is bij een musical. Ook na diverse liedjes barstte er een applaus los. Er zat in de 2de akte een liedje wat me meteen aansprak, heel fijn met René met zijn gitaar (en later Thomas erbij). Uit het programmaboekje leerde ik dat dit “Reizen” heet.

Er zit een vrolijke finale aan de musical en de zaal reageerde erg enthousiast op het gebodene met een langdurig slotapplaus. Om kwart over 8 was de voorstelling begonnen, rond kwart voor 11 was het pas afgelopen. René speelt wederom een totaal andere rol vergeleken bij wat we al van hem gezien hebben. We boffen maar met zijn  veelzijdigheid.
Op 29 januari is de première van Onder de Groene Hemel in Haarlem. We hebben de toezegging binnen voor een perskaart, dus daarvan zal weer een uitgebreid verslag mét opnames volgen.

Onder de Groene Hemel trekt door heel NL, dus als je de kans krijgt… ga dan zeker kijken.

*Koen van Dijk tijdens het welkomstwoord en het slotapplaus.

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

QUOTES uit het verslag van JOSEPHINE:

Onder de groene hemel behoort wat mij betreft onder de kleinkunst musicals: subtiel, kunstzinnig, echte luisterliedjes, gevoelig, kleine cast, maatschappijkritisch. Dit in groot contrast met de vorige grote, swingende musical Jersey Boys met een grote bezetting, waarin René in het vorige seizoen mocht schitteren. Ik zag hier steeds weer onderdelen van het drieluik De tuin der lusten van Jeroen Bosch. Heel mooi gedaan.

Thomas Cammaert nam mij mee in zijn gedachtes en gevoelens. Ik moet eerlijk zeggen dat ik meer in hém mee ging, dan in de rol van Sophie. Maar wellicht dat ook zij een natuurlijker spel gaat ontwikkelen, gedurende de try-outs. ook Anne-Mieke Ruyten en Jan Albertse zetten hun rol overtuigend neer. Een heel herkenbaar echtpaar uit de jaren 60/70. Veel karaktertrekjes die ik direct herkende in mijn eigen ouders en daardoor lachwekkend maar vooral vertederend.

De liedjes waren een stil genieten. Voor mij dan. Veel generatie-genoten uit de zaal hadden moeite met “stil” genieten; je hoorde ze af en toe zachtjes meezingen. En dat was eigenlijk niet eens storend. Daarom ook zo slim om de 2e akte te beginnen met het Land van Maas en Waal, zodat de zaal even lekker uit volle borst mocht meezingen.

Wat ik ook subtiel gedaan vond, was dat je als kenner van de muziek van Boudewijn de Groot en Lennaert Nijgh, soms al op een subtiele wijze hints van liedjes kon opvangen. Eén voorbeeldje, om verder niet te spoileren: de hoofdrolspeelster heet Barbara en halverwege de voorstelling noemt haar geliefde haar Babbe . Maar ook de naam die Hanneke in de voorstelling heeft, zowel haar voornaam Julia als haar achternaam Bloem.

Verder veel leuke subtiele grapjes door vooral René, waarbij hij als een soort van toekomstvoorspeller dingen opnoemt die wij nu normaal vinden maar die in die tijd onwaarschijnlijk klonken. Zoals: “Waarom ontwikkelen we geen auto’s die met een stekker in het stopcontact kunnen worden opgeladen? Neeeh…dat kan niet”. Deze grapjes waren verrassend en werden goed ontvangen door het publiek!

[Marijke]

PERSPRESENTATIE 21-11-2014:

de perspresentatie van Onder de groene hemel was op 21 nov. 2014 in het Vondelpark te Amsterdam. Ondanks het verzoek van ons én van René hebben we geen uitnodiging gekregen. Wel een excuusmail hiervoor en ‘ze gaan het goed maken’. Geen idee (nog) hoe, maar wát een bummer… Geen eigen video en/of fotos dus van deze belangrijke dag voor cast en crew.

Op de perspresentatie gaf regisseur Koen van Dijk een inleiding en uitleg over de liedjes van Lennart Nijgh en Boudewijn de Groot, die de basis vormen van deze musical. De musical toont het gevoel van de hippiecultuur en laat ook zien hoe het begrip vrije liefde populair was in die tijd.
De cast bracht hierna enkele liedjes ten gehore waarbij velen ook de gitaar ter hand namen. De herkenbaarheid van de songs is groot bij velen.
De musical zal op 9 januari in Zaandam z’n eerste Try Out spelen. De première is op 29 januari 2015 in Haarlem. Deze datum is de geboortedag van de in 2002 overleden Lennart Nijgh, die is geboren en overleden in Haarlem.

Monique (van musicalnieuws.nl) was wel aanwezig en heeft special voor de website van René een filmpje gemaakt. Bedankt hiervoor, top!

Foto: Bos Theaterproducties

Foto: Monique Hoffmann/Musicalnieuws

Foto: Peggy de Haan/Musicalsites

+ + + + + + +

Hieronder enkele fragmenten uit de musical:

DE COMMERCIAL

De FACEBOOK-TRAILER:

MENEER DE PRESIDENT

MALLE BABBE

MEESTER PRIKKEBEEN

ODGH Optreden op het MAG 2015:

[Marijke]

Deze kaart toont de speeldata van Shifting Daylight in theaterseizoen 2017/2018.

In seizoen 2018/2019 Zou Shifting Daylight ook gaan toeren langs de theaters, maar helaas liep dit allemaal anders. I.v.m. de vroeggeboorte van dochtertje Sophia (in november 2018) en alle zorgen die dit met zich meebracht werd het toeren een seizoen uitgesteld.
Dit volgende seizoen had echter ook een hele nare verrassing in petto: dankzij de corona-crisis moesten veel theaters noodgedwongen sluiten en mocht er na het versoepelen van de regels maar een derde van de theatercapaciteit gebruikt worden. De mannen lieten zich echter niet uit het veld slaan en kondigden in seizoen 2020/2021 een (kleinere) theatertour aan – Gemmae – én een splinternieuw album!
(In de andere topics zullen we hier aandacht aan besteden)
+ + + + +

What do you want to do ?

New mailCopy

[Marijke]

05 – LIKE FOOLS

Ain’t it funny how some things in life
don’t make any sense at all
Feelings like running water
For a moment there I imagined
we were naked on the beach,
slow dancing under the moon and stars
There is nothing else to it

I can’t wait
I’m sure
I wanna dance some more
Lie here with me
We’ll fall in love as if we’re free

I’m not someone who comes on strong
but with you I kind of lose control
You’re like a river that runs through me
Wanna celebrate instead of complicate
caus’ woman, you’re so damn free
I want everyone to notice
there is nothing else to it

I can’t break
I’m sure
I wanna dance some more
Lie here with me
We’ll fall in love as if we’re free

Summer is here
We’ve made it through another year
Wanna dance with you
like fools with nothing left to lose
Ahooo oohoo… (2x)
Why hesitate?
Come on celebrate for a moment
running free
And everyone will notice
there is nothing else to it

I can’t wait
I’m sure
I wanna dance some more
Lie here with me
We’ll fall in love as if we we’re free
Summer is here
We made it through another year
Wanna dance with you
like fools with nothing left to lose
Ahooo oohoo
I wanna dance the night with you
Ahooo oohoo
Like fools with nothing left to lose
Ahooo oohoo
I wanna dance the night with you
Ahooo oohoo
Like fools with nothing left to lose

De bijpassende videoclip:

+ + + + +

06 – FROZEN

I wake up
One April morning and I realize
Leafs come falling down
No warnings under a clear blue sky
Tried too cradle love
For all the right reasons I can’t find
Buying me some time
Monday morning 10.30 or so

I was gone
For the years to come
They wouldn’t leave me with a loaded gun
Wasted
My knees bruised from falling to the ground
Memories fading out
I feel the need to embrace your love
I say my prayers out loud
Try not to cry
Just say goodbye
One day later 02.30 or so
You were gone
for the years to come
Never knowing where I belonged
A new meaning for the word lost
A life never known
my heart was down in the frozen ground

Can I come home
cause I feel tired
I left you woundless in my wondering why
In my old room
I’m dancing with you now
I’ve lost more than just you alone
Why ohohooo 4x

You’re gone
though every song echoes a spark of what was lost
Making the best of all these scars
I guess they make us who we are
This lonely boy up in his room is now fully grown
While the years gone by
I couldn’t stop myself from asking why
Careless of those who should have valued the most
A Life never known
My heart felt safe in the frozen ground

Can I come home
cause I feel tired
I’m left here woundless in my wondering why
In my old room
I’m dancing with you now
I’ve lost more than just you alone
Why ohohooo

+ + + + +

07 – SEA

Let’s go dancing in the rain
It’ll wash away all control
Lie down with me on the beach
We’ll get drunk and search for our souls
Let’s find out what’s in between
The lights of what used to be
Maybe it’s okay
Maybe it’s all right

Hold on to me now
Hold your breath,
there’s still time
Who knows what we’ll find
If we leave it all behind
Let’s go hunt down the ones who lie
The ones who tell you there’s no goodbye
Light up firecrackers in June
Chase the stars and bark at the moon
Let’s go right that distant way
It’s the journey that keeps us safe
It will be okay
and we’ll be all right

Hold on to me now
Hold your breath,
there’s still time
Who knows what we’ll find
if we leave it all behind

I know the water is cold
So cold it makes our bones ache
But I’m sure all that it takes
is just a leap of faith
Things we used to hold on to,
it’s time to throw them all away
New horizons will lead our way

Hold on to me now
Hold your breath,
there’s still time
Who knows what we’ll find
if we leave it all behind

Who knows what we’ll find

+ + + + +

08 – DEAR SOUL

Time waits for no one they say
You came along I had to slow my pace
I felt your heartbeat, your soul
There’s nothing now that ever could mean more
I’ll pick you up, I’ll pull you close
There’s a love, a strength I’ve never known
This house is now a home
So sleep, I’ll kiss your eyes
A smile awaits you when you rise
Hush, don’t cry

Follow your feelings, your dreams
Take the time to question what may seem
Full of promise, full of hope
Step by step you learn to value both
Tears may come, dreams may go
You’ll go too fast, though it feels to slow
Then you’ll learn to crawl
Soon you will walk
You learn to talk
May you speak up when wrong is done
Be true to who you are
Sleep, I’ll kiss your eyes
Love awaits you when you rise
You’ll be safe tonight
Hush now, don’t you cry

Learn to trust
Search to find
Feel the beauty, imperfections of life
Treasure what feels right,
don’t lie
Some will speed you up
Some slow you down
Something good may come from anyone
I love you, no matter what
Sleep, I’ll kiss your eyes
Love awaits you when you rise
Hush, don’t cry

+ + + + +

[Marijke]

Bericht van 02-05-2016:

Theatertour Shifting Daylight presentatie

Vandaag was de theaterpresentatie voor het seizoen 2016/2017 in het Stadstheater te Zoetermeer. Uit zeer betrouwbare bron hadden we vernomen dat Shifting Daylight ook 2 nummers ten gehore zou brengen, want ook zij staan in het aankomende seizoen in dit theater en reizen met een theatertour langs 13 theaters in Nederland, waaronder dus Zoetermeer.

Drukfoutje…: “Bram Ingmar Spaaij”

Bij binnenkomst werden we direct getrakteerd op koffie mét gebak, want het Theater bestond 25 jaar. De presentatie begon om 20:15 uur en startte direct met muziek. De optredende groep was Tigre Blanco. Na dit optreden betrad gastheer Richard Kemper het toneel.

Na een korte inleiding kwam de directrice van het Stadstheater om samen het komende programma door te nemen. Hierna kwam er een andere theatermedewerkster (gespecialiseerd in de muziekvoorstellingen e.d.) vertellen wat er nog mee te zien zou zijn. Op een scherm op het toneel werden wat video’s en foto’s getoond van wat er allemaal verwacht werd. Berget Lewis betrad hierna het toneel, zij zong 2 nummers waaronder een medley van Tina Turner.

De setting op het toneel was gezellig gemaakt. Er was een lange bar met krukken en tafeltjes met stoelen. Iedereen die iets bijgedragen had op het toneel nam daarna plaats aan de bar of de tafeltjes om mee te genieten van de rest. Tom de Ket kwam op en vertelde veel, héél veel, over De verleiders en Fifa Blatter. In de zaal ontstond hierdoor steeds meer geroezemoes. Hij was zo heerlijk (en lang) aan het vertellen dat het zijn doel een beetje miste, men kon er de aandacht niet meer bij houden.

Maar hierna was het dan zo ver: Shifting Daylight kwam het toneel op. Richard Kemper had vooraf al aangekondigd dat voor hem “de beste musicalzanger uit Nederland” vanavond ook zou komen. Tsja, daar konden we het alleen maar mee eens zijn. Op deze avond zongen ze het overheerlijke “Boys of Summer” (Don Henley) en het prachtige “Frozen” van Shifting Daylight.

Op 13 oktober staat Shifting Daylight in de GROTE zaal van het Stadstheater en René roept iedereen op om te komen, omdat ze verder alleen in de kleinere zaaltjes door het land op zullen treden.
Na het spelen van deze twee nummers nam René plaats aan het tafeltje bij Richard (en verdwenen Ingmar en Bram snel richting de bar) en vertelde enthousiast dat hij ook in het Stadstheater zal spelen met Into the Woods! Enige uitleg van deze toch wel heel anders als doorsnee-musical volgde.

Hierna volgde een optreden van de Vlaamse stand-up comedian William Boeva en nog een optreden van Tigre Blanco en daarna was het feestje afgelopen.

Aangezien er zeer weinig foto’s zijn van Shifting Daylight mét Ingmar erbij heb ik gevraagd of de heren even wilden poseren voor de camera (my own perscall !). Uiteraard was dat geen probleem. Na deze korte gezelligheid zijn we in de foyer nog iets gaan drinken, hebben een programmaboek gescoord en gingen we huiswaarts. Vanaf morgenochtend 09:00 uur is de website van het Stadstheater geopend en kan je boeken voor het komende seizoen.

De aankondiging van Shifting Daylight:

SD met Boys of Summer:

SD met Frozen:

+ + + + +

07-07-2016:
Gisteren was Shifting Daylight te gast bij ‘Debby en haar mannen’ op RTV West. René was op deze dag ook de co-host van Debby, want wekelijks is hij één dag haar co-host op deze zender.

Zij lanceerden bij Debby het debuut van hun nieuwe single “Boys of Summer”. De beelden van RTV West (opnieuw) bekijken kan helaas niet meer, maar om even een beeld te vormen van de meligheid in de studio hier wat screens:

Er is inmiddels ook een clip opgenomen van deze plaat:

+ + + + +

Bericht van 14-08-2016:

Zondag in ’t Park 14-08-2016

Vandaag was er een optreden van Shifting Daylight in Zoetermeer i.v.m. de happening “Zondag in het Park”. Helaas was het trio niet compleet. Bram Bol was helaas te ziek om te spelen, een groot gemis, dus moesten René en Ingmar Spaaij voor één keer samen proberen de Shifting Daylight sound vorm te geven voor het toegestroomde publiek. Ingmar had weer diverse instrumenten mee om te bespelen, maar zijn voet-tamboerijn was wellicht de grappigste. Het was gezellig druk en prachtig weer, dus het kon niet anders als een geslaagd optreden worden.
En dat werd het ook.

Uiteraard misten we de bekende sound/2de stem bij bijvoorbeeld Something so Real, maar de liedjes zijn zo fijn om te beluisteren dat we ook deze versie evengoed konden waarderen.

Er werden diverse Shifting Daylight nummers gespeeld, een paar liedjes uit Beste Zangers en ook nog wat songs die we ook in de Shifting Daylight Theatertour zullen gaan horen. René riep iedereen op om ook vooral op 13 oktober naar het Stadstheater in Zoetermeer te komen voor de kick off van de theatertour, want er waren al heel wat kaarten voor verkocht en het zou een speciale avond gaan worden.

Het viel niet mee om mooie videobeelden te maken met het publiek dat echt tot aan (of op!) de rand van het podium alles van héél dichtbij wilde meemaken, maar de opnames lijken alsnog redelijk geslaagd. Er werden wat verrassende versies ten gehore gebracht zoals o.a. een lekker scheurende versie van Thinking out Loud, hét liedje wat symbool staat voor een zorgeloze tijd: Annie’s song, een rauwe versie van Billy Jean (mét banjo!) en het hemelse With or without you, waarbij René weer heerlijk kon uitpakken.

Geniet maar mee…
Hieronder is een compilatie:

En dé meezinger (compleet) van dit seizoen: 
Don’t dream it’s over (Hey Now)

+ + + + +

De data van de Shifting Daylight Theatertour 2016/2017:

+ + + + +

What do you want to do ?

New mailCopy

[Marijke]

Op 28-04-2019 de (2de) herneming van The Bridges of Madison County in Breda (Chassé Theater). Na enorm genoten te hebben van de vorige versie(s) stond ik weer te trappelen en dat bleek niet onterecht. Het was allemaal weer zó mooi om (mee) te beleven en het voordeel van het opnieuw beleven is dat je al weet wat voor prachtige nummers en leuke scenes er weer gaan komen.

De enige wijziging in deze versie is de rol van Carolyn, die wordt nu gespeeld door Dagmar Rijff. De overige castleden én de orkestleden zijn dezelfde vertrouwde gezichten als in de vorige versie.

Lone & René speelden en zongen weer de sterren van de hemel en wat waren ze weer mooi verliefd, die twee… Op een enkele kleine microfoonfout na was het een perfecte voorstelling. Ik keek naar voorstelling nr. 5 van 2019, maar het leek alsof ze al weer maanden aan het toeren waren…

René had een nieuwe spijkerbroek én andere schoenen gekregen, maar verder kon ik qua spel, zang, muziek en uitvoering geen veranderingen vinden. Gelukkig maar, het was al mooi genoeg en deze voorstelling was (wederom) perfect. We kunnen hier 8 weken van genieten in 2019.

Het slotapplaus in het Chassé in Breda:

Na deze speelreeks is 2019 is The Bridges of Madison County helaas écht voorbij. Wat was het fijn dat we maar liefst twee keer van een reprise mochten genieten van deze musical en wat zullen we ons de cast en de prachtige songs nog lang herinneren.

[Marijke]

The Bridges of Madison County staat in 2018 als reprise voor 3 weken in het Amsterdamse DeLaMar Theater. Hoe fijn dat we deze zomermusical dus na bijna een jaar weer live konden meemaken, het voelde als pure verwennerij.

Cast & crew zijn nagenoeg hetzelfde als in het vorige seizoen, met uitzondering van Richard ‘Dick’ Johnson en de beide kinderen. Rij 1 bleek vervallen omdat het toneel ook nu weer (voor een deel) de zaal ingebouwd is. Het maakte het beeld er alleen maar vertrouwder op, ook al zaten we er nu niet meer omheen maar ervoor. Als je vooraan zit wil je soms ook even onzichtbaar zijn als de cast zo vlak voor je neus op de trap zit…
Het Parool schreef zo treffend: “Wat zijn ze mooi verliefd, die twee” en dat is ook echt zo. Je ziet hoe de gevoelens opgebouwd worden naarmate de eerste akte vordert en richting de pauze wil je ook Francesca zijn en die vreemde man zachtjes maar dwingend meetronen naar boven…

Ad Knippels is een enorme aanvulling op het geheel. Wat een fijne stem heeft hij en hij heeft de rol van Richard/Dick Johnson op zijn eigen manier ingevuld. Hij doet dat zo natuurlijk dat je tijdens de show echt met hem te doen krijgt als hij zoetjesaan in de gaten krijgt dat er iets veranderd is aan Francesca en hun relatie tot elkaar. De kinderen Michael en Carolyn worden deze weken gespeeld door Joost van der Aa en Charlotte van der Plas. Zij spelen dit naar behoren, maar de rollen lenen zich er ook niet zo voor om echt uit te kunnen blinken.

OpusOne komt keer op keer met prachtige – en soms minder bekende – producties naar Nederland en mede door regisseur Koen van Dijk met zijn geweldige vindingen qua uitbeelding etc. zijn het steeds pareltjes om naar te kijken en verdienen ze een volle zaal. Zoals bijvoorbeeld de telefoon. Wie opbelt komt er mee aanlopen… verzin het maar. En het prachtige gordijn aan het einde van de voorstelling met die ogen van Francesca erop… het raakt je gewoon wat er gebeurt. Er is ook bewust voor gekozen om weinig ‘applausmomenten’ tijdens de voorstelling te hebben. Koen vertelde dat hij dat ook overlegde met de cast en dat bv. René dan ook beaamde: “Ja, graag! Liever lekker doorspelen op dat moment”.

Het was nauwelijks te merken dat we naar de eerste voorstelling zaten te kijken, na bijna een jaar pauze. Het enige wat niet klopte was de fles cognac. Deze was vergeten neer te zetten, dus verscheen snel om het hoekje bij het gordijn. De volgende keer staat hij weer naast de melkbus en spelen ze dat Robert in de kast aan het zoeken is naar de fles. Francesca komt hem erbij helpen en ze ‘stoten’ elkaar even aan en de toon is gezet. Je ziet de vonk gewoon overslaan. En als ze eenmaal van de cognac gedronken hebben en samen de slappe lach krijgen… dan laat de rest zich raden.

©Noor van Gestel

Na afloop was er nog een gezellig samenzijn in de foyer boven en vertelde René ook over de fles cognac, wij hadden er niets van gemerkt. (We hebben ook gelijk afspraakjes met René gemaakt over de gewonnen kaartjes i.v.m. de Alpe d’HuZes-loterij). Er zijn vandaag ook nieuwe persfoto’s gemaakt, zie de collage van (nieuwe) foto’s.
+ + + + + + +
**Op FB trof ik ook een hilarisch filmpje aan van Lone & René, gemaakt in de foyer van het DeLaMar. Bekijken kan via onderstaande link:


Bij de perscall na afloop hebben we ook nog wat foto’s gemaakt, waarop ook de drie nieuwe castleden staan. Het was weer een heerlijke avond. Ik kan me niet voorstellen dat ik niet weer ga kijken naar Bridges, het is te mooi om af te wachten tot de toer van start gaat, want die is pas in 2019.

Slotapplaus:

[Marijke]

Er zijn meerdere malen enthousiaste inleidingen verzorgd door regisseur/vertaler Koen van Dijk. Hij vertelde daarin o.a. over het Zonnehuis en hoe hij daarmee opgegroeid was. Hij is vlakbij het Zonnehuis geboren en opgegroeid en bezocht als kind vaak dit gebouw. Hij vertelde o.a. dat hij (héél lang geleden) Joop van den Ende hier zag optreden als clown. Koen kwam ook met veel extra informatie over het script en de vertaling daarvan.

Een korte samenvatting: als je een origineel script wil vertalen moet je daar toestemming voor vragen en ga je daarvoor een contract aan. De liedteksten en muziek van The Bridges zijn van Jason Robert Brown. Als de vertaling klaar is ben je verplicht om dit weer om te zetten in het Engels en op te sturen ter goedkeuring, zodat de originele schrijver kan zien waar het script enigszins afwijkt of iets anders vertaald is. Koen vertelde dat hij dit altijd braaf deed en er nooit een reactie op kwam, m.a.w. zijn vertalingen waren dus goed gekeurd. Dat liep bij Bridges echter anders. Hij kreeg een pagina’s lang bericht terug met aanwijzingen en opmerkingen waarmee hij weer aan de slag is gegaan. Hij was er ook heel blij mee dat de originele scripschrijver zo veel moeite had gestoken in het aanvullen en/of corrigeren van de vertaalde teksten.

Het eindresultaat is dus naar ieders wens geworden. Dat Bridges ook door het publiek erg gewaardeerd werd bleek toen er een reeks aan nominaties bekend gemaakt werd voor het Musical Awards Gala 2018:

[Auteur]

Berichten