[Marijke]

 

REPRISE 2016 Kiss of the Spider Woman

I.v.m. de reprise van Kiss of the Spider Woman werd er op 31-10-2016 een succesvolle feestelijke voorstelling getoond i.p.v. (nogmaals) een première. Ik had niet verwacht dat er enkele wijzigingen zouden plaatsvinden in deze toch al prachtige voorstelling, maar na afloop moesten we onderkennen dat er toch échte verbetering te zien waren. Roy Kullick (nu spelend in The Bodyguard) werd succesvol vervangen door Sven Nigel Blom. Deze – voor ons – nieuwkomer in ‘musicalland’ liet o.a. in zijn solo tijdens “Achter die Muur (1)’ en met zijn getoonde danscapaciteiten zien dat hij heel goed in de rol past. Gezien de korte repetitieperiode voor iedereen i.v.m. de herneming van deze musical een extra pluim dus voor de cast én voor Sven, aangezien zij dit alles in zeer korte tijd voor elkaar moesten krijgen.

Er zijn nog steeds mensen die dit pareltje niet gezien hebben (GAAN!), maar zij doen er goed aan om deze speelperiode van slechts 3 weken te benutten en te gaan kijken. Nu of nooit, ze krijgen er zeker geen spijt van.

Voor de mensen die het nog niet gezien hebben zal ik niet te ver ingaan op de wijzigingen, maar de mannen van het ensemble hebben bv. nu nog feestelijkere kleding aan tijdens “Geef me Liefde’. In de slotscène heeft Alex nieuwe schoenen gekregen én een nieuwe (en veel mooiere) hoed ;) Er zijn in de slotscènes ook kleine aanpassingen gemaakt, zodat de afloop van dit verhaal iets duidelijker naar voren komt. Regisseur Koen van Dijk heeft de vragen en opmerkingen van het publiek uit 2015 duidelijk ter harte genomen. Het is bewonderenswaardig hoe hij dit alsnog heeft kunnen verwerken in dit toch al complete plaatje.

Het publiek reageerde – ook in 2016 – wederom razend enthousiast en beloonde iedereen dan ook met een lange staande ovatie. Er waren diverse BN-ers uitgenodigd om te komen kijken én er bleek een hele rij Sweeney-cast mee te genieten in de zaal. Na afloop was er ook nog een perscall waarna iedereen zich in de zaal en de foyer bij familie en vrienden voegde om onder het genot van een hapje en een drankje na te genieten van deze prachtige musical.

Hieronder de SLOTFASE (incl. de Alex/René-kiss) van de feestelijke voorstelling:

[Marijke]

Er zijn – terecht – al veel lovende kritieken geschreven over deze productie en op 27-06-2015 zijn we nogmaals naar Kiss geweest. Het is bijna niet te geloven dat deze productie slechts 4 weken op de planken zal staan. Alles is werkelijk uit de cast gehaald qua performance, kleding, muziek en akoestiek dat je zou denken dat ze dit nog maanden gaan spelen. Was het maar waar…
Het was alsof iedereen er vanavond nog een tandje bij zette, want – voor mij – was dit echt de allerbeste (so far). Hier en daar rolde er soms in de zaal een traantje van ontroering of gewoon omdat het je zo bij de keel grijpt en het zo mooi neergezet wordt. Iedereen is zó goed op zijn plek in deze cast en als René-fans genieten we enorm van zijn vertolking van Valentin Arregui Paz. En wat is het toch fijn dat zowel Alex als Marjolein gecast zijn voor een hoofdrol. Ze ontroeren, verrassen, zingen (en dansen) prachtig en zijn geknipt voor hun rol in deze musical.
Hier en daar ging wel een microfoon te laat open (nog niet eerder meegemaakt) en buiten ons zicht bleek die arme Michiel tijdens het dansen van het toneel te zijn gevallen. Gelukkig niet ernstig, snel weer er op geklommen en verder spelen. Chapeau, wij hebben er niets van gemerkt op rij 4.

René was zo lief om ook bij deze productie weer de videocamera mee te namen backstage. Zoals we van zijn hand al bij vele producties gewend zijn is het ook deze keer weer hilarisch leuk geworden. Bij deze dus grote dank aan René en alle anderen voor de medewerking, we waarderen het heel erg!
Kijk en geniet mee van Kiss of the Spider Woman backstage:

Na afloop leuk gesprek gehad met o.a. Thomas, Michiel en Bastiaan en ze vertelden leuke anekdotes en weetjes waar je als doorsnee bezoeker echt geen idee van hebt.
– Zo heeft het ensemble bij aanvang 4 (!) kledingstukken over elkaar heen, anders redden ze het niet qua tijd met de snelverkledingen.
– Bij “De morgen daarna” was tijdens het repeteren het idee geboren om de orkestleden ook als “volk” op het toneel te laten verschijnen, zodat de mensenmassa groter zou zijn. I.v.m de bijbehorende muziek moest er dan echter een gedeelte opgenomen worden op band, maar o.a. René was hier fel op tegen. Live muziek, dat is heel belangrijk, dus geen bandopnames. Hear hear!! De bevolking wordt dus alsnog alleen gespeeld door de cast.
– De zak over het hoofd van Michiel en Thomas moet op een speciale manier opgezet worden, het zou nl. een ramp zijn als tijdens het snelle nummer met Marjolein de zak er niet snel af zou gaan. Ook de verkledingen zorgen hier en daar soms voor lichte paniek, want niet alles is met klittenband aan elkaar vast gezet. Een enkel knoopje of de rits in een gulp moet wel meewerken, anders moet er als een razende geimproviseerd worden om dit op te lossen.
– En dan het voor- en nadeel van een kleine cast zonder understudies. Als er iemand geblesseerd raakt of ziek wordt zal de voorstelling afgeblazen moeten worden, het grote voordeel is echter dat je altijd de eerste cast treft bij elke show. Wij zijn er blij mee.
– Toen we licht mopperde over de harde stoelen in het Zonnehuis kwam de reactie: “Maar wij zitten daar in de gevangenis, zo kan je je een beetje voorstellen hoe dat is”. Zit wat in, hahaha (maar evengoed zijn we op een kussentje gaan zitten). ;)

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++
TOT SLOT…

Door Opus One zijn we gelukkig enorm verwend met mooie foto’s en hele fijne online fragmenten uit de musical. Van “De Morgen daarna” waren er geen opnames gemaakt, dus ook geen clip, want er moesten keuzes gemaakt worden en qua rechten kan je ook niet alles doen wat je zou willen (daarom ook geen CD en geen DVD van dit moois, wat eeuwig zonde). We hebben gevraagd – lees gesmeekt – of deze scène alsnog op video mocht en na de afsluiting van Kiss werden we op de morgen daarna blij gemaakt met een prachtige opname hiervan met René op z’n best (en wat zijn we onwijs trots op hem)! Grote dank aan Opus One hiervoor en sinds deze productie hebben we allemaal een zwak voor enthousiaste en lieve Koen van Dijk die met het oorspronkelijke idee aankwam om juist deze productie in het Zonnehuis te laten zien aan iedereen.

Kiss of the Spider Woman… Eén van de mooiste producties die ik gezien heb.
En dan nu allemaal nog even nagenieten van de heerlijke bonus die we van Opus One mochten ontvangen!

[Marijke]

 

PREMIÈRE van Kiss of the Spider Woman 8 juni 2015

De cast en crew hebben hier enorm hard naar toe gewerkt (en René draaide zelfs dubbele dagen tijdens de eindfase van Onder de Groene Hemel).

Ondanks het drukke schema maakte René toch even tijd om haastig de toi in ontvangst te nemen. We wensen hem veel toi toi toi met deze prachtige productie.
Video (haastige) Toi-uitreiking:

Het Zonnehuis stond er prachtig bij met een mooie (nieuwe) rode loper. De vorige was vlak voor de perspresentatie uitgelegd én gestolen! Tsja, het is midden in Amsterdam, misschien had dat er wat mee te maken…

Naast de trappen was een terras gemaakt met tafeltjes en stoelen en kaarsjes op de tafeltjes. Helaas was nogal koud, dus er werd niet zo van genoten als bedoeld was. Het was een drukte van belang en er waren ook veel BN-ers en musicalcollega’s. Ook leden van de Musical Awards jury waren erbij. Die hebben – net als wij – hun ogen uitgekeken bij deze schitterende musical, dus kom maar op met die Awards!

We kregen een programmaboekje vol mooie scènefoto’s, alles wat je maar wil weten over de cast, de crew en het verhaal van de Kus van de Spinnenvrouw. Heel mooi en compleet, een must-have voor iedereen die deze musical bezoekt.

De zaal in het Zonnehuis is mooi ingericht, overal gedecoreerd met spinnenwebben, op het toneel de gevangeniscel waar zich alles af zou gaan spelen en daarachter – achter een groot spinnenweb – het orkest, dus óp het toneel.

Marjolein ving aan met haar openingslied en je zat gelijk in de voorstelling, ook omdat gevangene 16115 Valentin (René) op ruwe wijze geboeid en met een zak over zijn hoofd binnen gevoerd wordt door de bewakers. Dit deed ons gelijk denken aan de Passion, waarin we (bijna) hetzelfde beeld zagen. Valentin wordt in de cel gesmeten bij Molina (Alex), zijn celgenoot voor de komende jaren. In Les Mis was René gevangene 24601. Later in de voorstelling kwam er een gevangene voorbij die ook daadwerkelijk dit nummer had gekregen (op verzoek van Roy Kullick erin geschreven door Koen van Dijk). ;)

De twee gevangenen maken kennis met elkaar, maar moeten niets van elkaar hebben. Molina doet veel toenaderingspogingen, maar Valentin is zo stug en anti-homo dat hij hem geen enkele kans geeft.

Door de tijd heen fantaseert Molina over de films die hij vroeger als kind gezien had om de tijd te doden en op den duur fantaseert ook Valentin met hem mee en heeft ook zijn eigen fantasie, namelijk over zijn geliefde Marta. De rol van o.a. de spinnenvrouw, de moeder van Molina en Marta wordt met verve gespeeld door Marjolein Teepen. Tijdens de voorstelling veranderd zij regelmatig in de diverse personages en is geknipt voor de rol. Wat een volume en power zit er in deze veelzijdige vrouw!

De gevangeniscel is zo multifunctioneel als je maar kan wensen. Door deze draaibaar te maken met openklappende grote deuren zie je de cel vanaf alle kanten. Het ensemble voert naadloos deze verplaatsingen uit en het is enorm vindingrijk hoe je met uitzicht op die cel zo de diverse scènes kan laten zien.

Alex is echt geweldig in de rol van Molina. Prachtige zangstukken en wat zet hij de extraverte nicht Molina goed neer. Uit zelfbescherming pretendeert hij dat het hem allemaal niet raakt, maar je gaat zo meeleven met zijn personage dat je wel merkt dat hij vaak wel degelijk in geestelijke nood verkeert. Je krijgt enorme sympathie voor deze homofiele gevangene met zijn kwetsbare karakter.

En dan René als Valentin. Wat hebben we van hem genoten in deze rol. De rauwe stoere politieke gevangene die langzaam aan zelf ook merkt dat het vluchten uit de waarheid de enige vorm van overleven zal zijn. Je krijgt als vanzelf sympathie voor deze Marxist die trouw wil blijven aan zijn mening en gevoelens. Je wordt ook vanaf de eerste minuut zo in de voorstelling gezogen dat je je af en toe nauwelijks realiseert dat het (gelukkig) ‘maar’ spel is wat ze hem allemaal aandoen.

Het ensemble vervult heel veel rollen en hun stemmen vormen een prachtig geheel, ook met de hoofdrolspelers erbij. De casting van Kiss heeft er goed oog voor gehad.

De akoestiek in het Zonnehuis is opmerkelijk goed, er gaat niets verloren van de conversaties en de zangstukken. Tijdens het nummer “Marta” staat de cel op het toneel vol met gevangenen en wie goed kijkt zal merken dat ook de orkestleden tijdelijk opgesloten zitten. Mede door de inbreng van René (“nooit met een orkestband spelen!”) wordt dit nummer nu a capella gebracht. Dit nummer kwam door het ‘weglaten’ van de muziek enorm binnen, de zaal zat er ademloos naar te kijken.

Bij Kiss is over alles zó goed nagedacht en alles is zó goed uitgewerkt… Tijdens deze musical worden de zijkanten van de zaal ook benut door de spelers, heel bijzonder. Ook de geluidsweergave, daar kan menig theater jaloers op zijn. De belichting was ook zó mooi, zowel qua kleuren als felle spots en schemering… wie verantwoordelijk is voor het lichtplan (Benno Barends) verdient ook een grote pluim. De kostuums (Maya Schröder) van met name Marjolein passen ontzettend mooi in het totaalplaatje. Van Spinnenvrouw, moeder van Molina, Marta, dwaze moeder op het plein t/m Aurora, alles is even mooi en staat Marjolein prachtig met haar slanke figuur. Het ensemble switcht met de kleding ook geloofwaardig van bewakers naar verpleegkundigen, bajesklanten en/of burgers.

Een minpunt: de stoelen in het Zonnehuis zijn keihard. Gelukkig ben je zo geboeid door voorstelling dat je je na afloop pas bedenkt dat dit het totaal tegenovergestelde is van pluche. Jammer… bij het opknappen van het Zonnehuis hadden ze beter ook even aan het zitgenot van het publiek kunnen denken.

De eerste akte duurt lekker lang, maar bleek 10 minuten korter te zijn dan bij de Try Out. Ik heb niets gemist qua verhaallijn, dus geen idee wat er nu niet meer is wat we wel gezien hadden.

Na de tweede akte volgde een overdonderend applaus, rijkelijk gevuld met fluit- en joelconcerten. Ik denk dat er niemand bij was die geen heerlijke avond had. De cast en creatives ontvingen stralend een grote bos Zonnebloemen. Hierna werd de perscall op het toneel gehouden. De lege gevangeniscel was opgesteld en de spelers kwamen het toneel weer op voor deze fotosessie.
*Meer foto’s van de première zijn te vinden in de Kiss FOTO-map.

Foto’s © Marloes Jaket

In mijn video is het slotapplaus te zien, een gedeelte van de perscall en de premièretrap (in dit geval de trap naar buiten). Het was echter nogal koud, dus dit werd snel afgehandeld zodat iedereen zich binnen bij de trotse familie en vrienden kon voegen na deze ontzettend geslaagde première.

Er werd nog lang na geborreld en nagepraat over al dit moois en de tevredenheid en trotse blijdschap droop van de gezichten. Wat een prachtige première was dit.

Twijfel niet, boek snel een plaatsje en je hebt een geweldige avond.
Ze spelen slechts een maand en dat is echt véél te kort voor zoiets moois.

[Marijke]

 

PERSPRESENTATIE Kiss of the Spider Woman

We togen op 18 mei 2015 naar het Zonnehuis in Amsterdam – waar de musical gespeeld zal worden – voor de perspresentatie. Deze bijzondere locatie – midden in een woonwijk – is grondig verbouwd en Kiss zal de eerste productie zijn die na de verbouwing te zien zal zijn van 5 juni t/m 5 juli 2015. Helaas werd precies op de dag van de perspresentatie de vloer van de hal opnieuw gestort, dus iedereen werd begeleid via een “achterdeur” naar de zaal met het podium. Op het podium stond een projectiescherm waarop we een korte uitleg kregen over de geluidsverbetering en de vernieuwde inrichting van de zaal en een animatie van het vernieuwde Zonnehuis. De zaal is knus, in het voorste gedeelte komt een tribune die per rij oploopt, zodat iedereen goed zicht heeft. Achter de tribune tafels met stoelen en aan de zijkanten kleine loges. Er is ook een balkon, daar kijk je recht op het toneel. De zaal biedt plaats aan ca. 340 stoelen.
Achter in de zaal bevind zich de catering en er werd met nadruk verteld dat je iets te drinken móet meenemen naar je stoel om de sfeer van de knusse zaal te verhogen. Er is ook een mogelijkheid om een diner te reserveren op de avond dat je de show gaat zien.

Na deze uitleg – een verdere rondleiding was helaas niet mogelijk i.v.m. het aanleggen van de vloer – werd iedereen buitenom begeleid naar het oefenlokaal, waar een gevangeniscel opgesteld stond met daar recht tegenover met stoelen voor de pers.
Koen van Dijk (vertaling en regie) gaf een korte inleiding over de musical en kondigde af en toe de nummers aan die we te zien kregen. We mochten per lied helaas max. 30 sec. tonen via internet, foto’s mochten onbeperkt gemaakt worden.

Als eerste traden René en Alex met het complete ensemble op. Ze zongen vanuit de gevangeniscel “Over the wall” (“Over de muur”). Wat kleuren die stemmen mooi bij elkaar, we waren meteen onder de indruk.

Als tweede zagen we een scène die in de cel gespeeld werd door Alex en René. Spinnenvrouw Marjolein voegde zich bij hen in de cel en met het ensemble danste en zong Marjolein “Where you are” (“Daar te zijn”).

In het derde voorproefje acteerden Alex en René samen in de cel en zongen ze het prachtige “Dear One” (“Lieverd”). Marjolein voegde zich erbij en het klonk echt zó prachtig. We genoten.

In het vierde en laatste voorproefje zou Alex een solo zingen, dus René was niet in de cel. Alex riep hem er echter bij om in het bed te komen liggen, waarop René terugriep “Wil je me graag hebben?” wat erg komisch overkwam.

Na de prachtige solo van Alex kwam het fotomoment en was er tijd ingeruimd voor de interviews. Eerst werd het aangevraagde schema afgewerkt en als de spelers er nog tijd voor hadden was iedereen vrij om alsnog opnames van hen te maken.

De perspresentatie is een heerlijk voorproefje geworden en we kunnen niet genoeg benadrukken dat de spelers enorm enthousiast zijn. Na de eerste doorloop van de eerste akte sloeg de cast erg enthousiast aan het Tweeten en Facebooken hierover, dus je kan er van op aan dat het écht heel mooi gaat worden.

Wij hebben een uitgebreid interview met René gehouden (zie video) en daarna ook nog met 2 ensemble-leden (de Vlaamse Michiel de Meyer en Thomas Kuipers) en met Chiara Re en Alex Klaasen. René en Chiara kennen elkaar al een tijd, ze hebben nl. samengewerkt in Urinetown (de 2010-theater versie). Zij is de choreografe van deze productie en vertelde ons dat ze René zelfs de tango zal gaan leren voor de slotfase van de musical. Uiteraard zijn we hier reuze benieuwd naar! ;)

Interview met René:

Interview met Thomas, Michiel, Chiara en Alex:

Het was een fijne perspresentatie, we hebben nu al erg genoten van de sneak previews, dus dat belooft wat! De première is inmiddels al uitverkocht, de kaartverkoop loopt heel goed. Boek dus tijdig een kaartje als je deze productie – die slechts een maand speelt – niet wil missen.
Het gratis parkeren voor de deur is voor iedereen een fijne toevoeging.

[Marijke]

 

ALL SHOOK UP/LOVE ME TENDER Première 22-11-2009

Op 22 nov. 2009 beleefde All Shook Up-Love Me Tender in het Chassé Theater in Breda zijn Europese première. Bij het Chassé aangekomen hebben we – na aflevering van de toi(s) – met elkaar langs de rode loper gestaan die zowel binnen als buiten was. We mochten de kaarten helaas pas om half 4 ophalen en dat liep nog uit, dus dat was erg lastig want dat werd flink haasten omdat we dus ook niet eerder naar de toilet konden (zonder kaart kon je niet naar binnen). In de zaal kreeg iedereen een goede plaats toebedeeld. De voorstelling begon – gelukkig voor ons – wat later, dus iedereen zat op zijn stoel toen de show begon.

De show ging van start en het openingsnummer bruiste direct al van de energie. René speelde de sterren van de hemel, je kon aan alles merken dat hij enorm zin had in de voorstelling en in topvorm was en Brigitte speelde ook zo heerlijk. De Try Outs hebben ook z’n vruchten afgeworpen want iedereen zat heel goed in zijn rol en alles liep lekker.

De enthousiaste zaal reageerde erg leuk op alles. De grappen kwamen goed aan en Brigitte wond iedereen om haar vinger met haar goede timing en mooie zang. Ed werd ook hilarisch ontvangen. Ook de andere rollen werden erg gewaardeerd en er werd veel gelachen en tussendoor geapplaudisseerd. René maakte een goede indruk op iedereen en naast ons zaten een paar dames die elke keer plat lagen als er weer een grap gescoord werd. De zaal lag ook weer gestrekt om de bus met de Flintstone-voetjes er onder vandaan. Wie verzint nou zoiets?!

Voor je het weet komt de ‘zwembadscène” eraan en zagen we vanaf onze stoel René de coulissen in springen onder het geluid van de grote plons. Nu was het afwachten op wat er ging komen en de zaal reageerde behoorlijk op Chad in z’n onderbroek. Fluiten, joelen, klappen… Heerlijk.
Het daaraan voorafgaande stukje is ook zo leuk, als Chad tegen Ed zegt dat ze lekker met kleding tegen elkaars edele delen kunnen gaan meppen enzo. De mimiek van Brigitte is dan zo hilarisch (ze is sowieso kampioen mimiek) en als ze dan ook nog eens haar arm om Chad heen slaat en nog eens flink in z’n borsten gaat staan knijpen met die blik in haar ogen… hilarisch. Ook het gedeelte dat Chad wat kinky vind mag ik graag bekijken. Het samenspel tussen die 2 lijkt hen op het lijf geschreven.

De zaal was erg onder de indruk, o.a. van Erica. Bij haar mooie lied op het “wipkonijn” waar ook nog leuke kwinkslagen in zitten. Voor iemand die voor het eerst in een musical staat heb ik dan de vraag “Waar was je al die tijd?!” ’t is toch geweldig wat ze neerzet… Na haar liedje barstte er voor haar terecht een spontaan applaus los.
Ook Fred Butter is heerlijk aandoenlijk en de zaal verzuchtte nogal eens een Aaaahhhhh als het weer ff mis ging met z’n avances en hij terneergeslagen het toneel afliep. Stephan zette een prima Dean Hyde neer. Toen hij riep “Kijk Mam, ik kan dansen” haalde hij in een paar seconden zoveel lenige capriolen uit… Wat een lenig mannetje is dat! Toen we (op verzoek van Chad) allemaal moesten gaan staan was dat bij deze zaal geen enkel probleem, de zaal en allebei de balkons deden heel makkelijk mee.

De energie van de cast werkte aanstekelijk op de zaal, de voorstelling verliep echt perfect en na afloop kreeg de cast een minutenlange staande ovatie. De castingdirectors verdienen ook een dikke pluim want alle acteurs passen als gegoten bij het karakter wat ze spelen.

De pers stroomde aan het einde van de musical binnen om de laatste beelden vast te leggen en wij deden met ze mee. Er werd massaal gefotografeerd en gefilmd. Na afloop was er een Pers Call op het toneel waarbij we ook aanwezig waren.

Slotapplaus:

Aangekomen op de afterparty waren er drankjes en hapjes te over te verkrijgen, o.a. broodjes hamburger, wraps en zakken patat mét. Dat was leuk, lekker en zeer toepasselijk bedacht. Er speelde een band (de Sonny’s) terwijl de cast zich aan het verkleden was. Wat later volgde het trapmoment en werd de cast onder luid gejuich ontvangen door familie, vrienden en andere belangstellenden terwijl de band Elvis-liedjes speelde. Wat een heerlijk moment om mee te maken: René zó blij, met een enorme smile op z’n gezicht en glunderende ogen die het applaus in ontvangst neemt om daarna snel naar zijn familie te gaan en het moment met elkaar te vieren. Bijzonder om daar vanaf de zijlijn getuige van te mogen zijn.

Premièretrap:

Het zat er op… alle verplichtingen waren afgewerkt en nu kon het feest voor iedereen écht beginnen. Het voordelen van een middagpremière is dat je er halverwege de avond al een flinke feestavond op hebt zitten en je toch niet midden in de nacht naar huis hoeft. Op het einde van de feestavond sprongen tot grote vreugde van iedereen eerst de 4 dames het toneel op (Erica, Daniëlle, Brigitte en Emma). Voor ons werd het zo mogelijk nóg leuker toen René het toneel op klom toen “Let me entertain you” gespeeld werd (da’s echt zo zijn lied). Daarna kwam Harry Slinger nog “je loog tegen mij” zingen. Iedereen had het enorm naar zijn zin, de sfeer was erg relaxed en we hebben nog veel gedanst. Moe maar zeer voldaan vertrokken we als één van de laatsten richting huis, voorzien van een prachtig programmaboek, na een ontzettend geslaagde première.

We zijn Stage Entertainment zeer dankbaar voor het ter beschikking stellen van de (vele) premièrekaarten. We hadden het niet graag willen missen.

Nu gaat het pas écht beginnen voor de cast: All Shook Up-Love Me Tender gaat (voorlopig) tot Juli 2010 door het hele land, dus is voor iedereen (redelijk) dichtbij te bewonderen. Voor iedereen die een vrolijke avond tegemoet wil zien is het een echte aanrader.

[Marijke]

LMT TOI-UITREIKING

We mochten er met 25 forummers bij zijn dankzij Stage Entertainment (waarvoor dank!) Zij hadden René gesponsord i.v.m. de Alpe d’HuZes en Stage sponsorde als dank hiervoor 25 (!) entreetickets. Voor de vrijkaarten werd een wedstrijd uitgeschreven via de website en de kaarten werden verdeeld onder de winnaars. Ik mocht de blije winnaars bellen, mailen en/of sms-sen en madat iedereen wilde bijdragen aan een leuke/toepasselijke toi waren we allemaal klaar voor de première én de afterparty.De Toi werd een LOVE ME (TEDDY)BEER-TENDER. Hoe toepasselijk was dat?!

Aangekomen bij het Chassé was het tijd om deze Toi(s) af te leveren. De enorme bos bloemen in een vaas moesten nog naar de kleedkamer van René en de toi (van 5 kg.!) moesten we vooraf ook proberen af te geven aan hem. Op zo’n dag is het altijd een verrassing of er (nog) tijd voor is.

Aangekomen bij de AU stond ineens René al voor onze neus in z’n oranje badjas. We zagen al aan die ondeugende snuit en de flonkering in z’n pretogen dat hij er écht zin in had vandaag en in topconditie was. Hij was dolblij met de enorme bos bloemen (“Je mocht die eigenlijk nog niet zien, die moesten in je kleedkamer staan als verrassing”)…
Het uitpakken van de Toi was ook hilarisch. René vond het zó leuk en tot onze verbazing had hij nog nooit een Beertender gekregen of gezien. ’s Avonds zou de hele groep blijven overnachten na het feest, dus na een korte uitleg hoe zo’n tap werkt vertrouwden we er op dat het helemaal goed (en leeg) zou komen.

Na de nodige knuffels vertrok René in z’n badjas met z’n armen vol naar de kleedkamer, het was een komische gezicht (die Gaston-armen kunnen wel wat hebben). De rozen waren nog een btje lastig kado, want na de première werd alles afgebroken in Breda en ging de cast naar een hotel, dus hij kon ze niet in z’n kleedkamer laten staan.
Wat zal z’n auto lekker geroken hebben…

[Marijke]

 

PERSPRESENTATIE ALL SHOOK UP/LOVE ME TENDER 07-10-2009

De perspresentatie van All Shook Up – Love Me Tender werd gehouden in de Brasa Dance Studios in Amsterdam op 7 oktober 2009. Erwin van Lambaart, algemeen directeur van Joop van den Ende Theaterproducties, vertelde in zijn intro dat deze swingmusical 75 jaar na de geboorte van Elvis Presley haar Europese première zal krijgen op 22 november in Theater Chassé in Breda. Daarna zal een toer langs de Nederlandse theaters volgen.
In All Shook up/Love me tender zijn 25 hits van Elvis Presley te horen in een vertaling van Jan Rot. Enkele voorbeelden zijn Kleine Keeshond (Hound Dog) en Boevenschoen (Blue Suede Shoes).

De perspresentatiefoto van René, die – nog steeds – te zien is op de Wikipedia-pagina “René van Kooten”. https://nl.wikipedia.org/wiki/Ren%C3%A9_van_Kooten
De foto is gemaakt door Saskia v.d. Ende.

Na de intro van Erwin van Lambaart keken we gezamenlijk naar een vermakelijk filmpje waarin de diverse castleden elkaar aanspraken, zogenaamd via Facetime.

Erwin introduceerde per persoon de castleden, het ensemble en enkele creatives en daarna werd de aanwezige pers in de dansstudio getrakteerd op enkele swingende nummers uit de musical, vertaald als ‘Komopiederene’ en ‘Laatmaarkomen’. Onder het genot van zang en dans was een waar spektakel te zien, inclusief de indrukwekkende motor van Chad.

Na dit spektakel was het tijd voor de fotoshoots en werd de perspresentatietaart binnengebracht en aangesneden. Zowel de castleden als de aanwezige pers mochten na het aansnijden – waarvan de nodige foto’s gemaakt werden – hiervan meesmullen.

Het was een fijne uitgebreide perspresentatie en het enthousiasme droop van alle medewerkers (voor en achter de schermen) af. Ze kunnen niet wachten op de eerste Try Outs én de première.

Meer foto’s van de perspresentatie: zie foto-album LMT
Onderstaand video’s van de perspresentatie:

LMT Perspresentatie filmpje

LMT Perspresentatie cast

LMT Perspresentatie Komopiederene

LMT Perspresentatie Laatmaarkomen

[Marijke]

 

De laatste Zorro van René, 30-10-2011

Vandaag zou René voor de laatste keer de rol van Ramón vertolken in Zorro, ze speelden vandaag in Amersfoort in De Flint. Zijn rol werd hierna overgenomen door Christophe Haddad. We hebben genoten van zijn laatste op rij 1… Het Is zo’n leuk moment altijd als de cast van alle kanten opkomt. Tommie gaf zijn vader – die in de zaal zat – een gemoedelijk knikje en wij waren blij, want hij zou met zulk bezoek waarschijnlijk nog meer knallen dan normaal. We spotten Zjon Smaal in het pak van Garcia – wat wel een vreugdekreet opleverde van ons – en René kwam ook aanlopen in z’n mooie pak, dus het (voor ons) laatste spektakel kon beginnen.
Voor aanvang zagen we Javier de zaal binnen strompelen op krukken. Oops, blessure, die kon dus ook niet meespelen. Er waren de afgelopen weken nogal wat geblesseerden en zieken, dus we misten wel wat bekende gezichten: Sharon zagen we niet tussen het ensemble en Ricardo bleek al niet meer mee te spelen bij Zorro. Hoe zouden ze het dan gaan aanpakken met het (lange) dansgedeelte in “Djobi Djoba” want daarin spelen Javier, Sharon en Ricardo meestal de hoofdrol. Vandaag mocht Javier Garzia Perez zijn danskunsten laten zien en de dans van de man en de vrouw kwam te vervallen. Van het ensemble ontbrak Tanja ook en tot onze verbazing ontbrak Roberto de Groot ook. Hij bleek helaas een week geleden al vertrokken te zijn bij Zorro i.p.v. per 1 november. Marijn Brouwers speelt nu zijn rol (in het ensemble, als de bisschop en us Ramón).

Ik was zó blij dat we vandaag Zjon Smaal als Garcia gingen zien en wat deed hij het fantastisch. Ik vond Zjon van begin af aan al zeer geschikt voor die rol en vandaag bleek dat hij geen auditie mocht doen hiervoor omdat hij al een contract had bij Petticoat. Die musical is nu gestopt en… zo kwam alles toch nog goed! Hij speelt zo heerlijk aandoenlijk als de goedsullige sergeant Garcia.

Tommie speelde, zoals verwacht, de sterren van de hemel. Ik heb er zo van genoten, voor mij is hij toch echt dé Zorro en zonder hem vind ik het maar half zo leuk. Je kon ook wel aan hem merken dat hij zich erg van bewust was van het feit dat zijn “grote broer” René vandaag voor het laatst speelde.

Michelle had getwittert dat ze er als “Quasimodo” uitzag i.v.m. een ontstoken oog. Je kon wel zien dat ze er behoorlijk last van had en ze klonk een beetje verkouden. Een heel mooi momentje was vlak na het aankleden van Michelle als bruid. We hadden al een keer een traantje gezien bij haar, maar nu de laatste scène met René aanbrak zagen we wel dat ze dat best moeilijk vond. René sprak zijn tekst uit “wat zie je er prachtig uit” en veegde toen met de rug van z’n hand haar traan weg. Dat was echt zo’n ahhhhhh-momentje. Zo lief.

Over Lone vertel ik meestal maar weinig, maar ze is ook zó briljant als Inez, dat kan iedereen zien. De rol is haar op het lijf geschreven. Alle handgebaren, haar houding, de danspassen en haar zang, alles klopt.

Marc-Peter van der Maas heeft het maar druk op het toneel. Ondanks het feit dat hij nog niet zo lang meespeelt zie je hem o.a. bij het vuurpeloton, als bevolking, als Spanjaard tussen de dansers enz. enz. Bij de AU zei hij “ik blijf me maar verkleden!”

Over René is er over vandaag genoeg te vertellen. Voor aanvang hadden we al ‘afscheid’ van hem genomen met een kaart, bloemen en een doos Merci, want na afloop moest hij snel weg (naar een optreden in Amsterdam).
In een scene met Michelle en Tommie kreeg René de slappe lach. Michelle roept normaal gesproken “Ramón, alsjeblieft?!” naar hem en steekt haar handen in de lucht. Nu stak ze echter 2 vingers in de lucht, omdat Feyenoord op dat moment achterstond met 2-0 en de voetbalwedstrijden werden backstage ook gevolgd. René vatte de hint gelijk en kon z’n grijns om de actie van Michelle nauwelijks onderdrukken… René speelde zoals verwacht de sterren van de hemel en wat was het weer genieten van “Een leven”. Zo lekker fanatiek. De scène waarin Tommie met de veren op zijn hoed aankomt in de kerk was weer hilarisch. Hij was continue aan het dollen, net zoals zijn “grote broer”. En toen kwam het moment van de allerlaatste schermscène met Tommie. De meubelstukken vlogen nog fanatieker als voorheen over het toneel en bij de allerlaatste doodsteek stonden de ‘broers’ veel langer als normaal elkaar vast te houden en stond Tommie met de tranen in z’n ogen. Uiteraard keken wij ook met een brok in ons keel hoe Tommie de cape over zijn dode broer heen legde.

En toen kwam het slotapplaus. Uiteraard pakte ik mijn camera, maar dat werd een probleem. Het slotapplaus mocht ik filmen, het dansen wat erna kwam echter niet. Het is niet anders, ik ben al blij met de minuut van het laatste applaus voor René. Wat wij echter niet wisten was dat er nog een enorme stunt zou komen. Tommie en René deden de slotdans samen!! We hebben zó enorm gelachen en het was zo onverwachts. Iedereen lag dubbel van het lachen, ook Tommie en René zelf. Jammer dat dát nou net niet op de film stond, maar dat zal geen toeval zijn. René gaf een ferme handkus naar alle castleden en toen er een vaas met rozen het toneel op kwam, om uit te delen aan iedereen, pakte Tommie deze op en gaf de hele vaas vol aan René die hem onder luid applaus in ontvangst nam.

Het was een geweldige (voor ons) laatste voorstelling en wat hebben we genoten. Ik had het niet willen missen.

Na afloop liepen we langs de AU. René naar buiten met een stoel uit de Taverna, zó grappig. Ze hadden er speciaal één voor hem laten maken als aandenken omdat hij zoveel meubilair gesloopt heeft tijdens de vechtscènes met Zorro.

Zorro – Rene van Kooten – afscheid als Ramón

Tommie twitterde na afloop:
Wow… Veel emoties bij afscheid René.. Tering, wat ga ik die vent missen!! Nu al zwetend in de taxi naar #Life4You

Wij gaan René ook missen als Ramón, heb er heel erg van genoten.
René heeft eerst nog even lekker een korte vakantie en start dan met repeteren voor Next To Normal. Op naar de volgende uitdaging!

[Marijke]

 

Zorro-première 17-04-2011

De première waar we allemaal zo lang naar uitgekeken hadden was vandaag: Zorro, de musical. Van Stage Entertainment kregen we 10 kaarten toebedeeld en we waren er dolgelukkig mee. René wilde zo graag ook zijn zussen erbij, maar kreeg te weinig tickets, dus we hebben hiervoor 4 kaartjes gegeven en gingen met 6 forummers genieten.

Ruim op tijd kwamen we aan in Amsterdam om bij de Au de toi af te leveren aan René. We moesten even wachten, want hij was volop aan het repeteren, maar gelukkig kon hij toch heel even tijd nemen om zijn tois op te halen. We hadden een kaart met de gulle gevers erop, een Zorro-Hortensia (die bestaan écht, hoe uniek is dat in zijn tuin, hahaa) en een Zorro geurpakket (Showergel & Aftershave, uniek, niet te verkrijgen in NL).
Premièredagen zijn voor cast & crew enorm hectisch en René kwam dan ook gehaast langs om daarna weer snel te vertrekken omdat er nog van alles van spelers verwacht wordt op een dag als deze. Iedereen blij dat het ook nu toch weer even kon.

Zorro – Toi-uitreiking VIDEO

Het De La Mar is naar verhouding een klein theater en de première zat bomvol. We genoten nog even van de mensen op de rode loper en gingen onze plaatsen in de zaal opzoeken. Bij binnenkomst kregen we het programmaboek. Het was echt zoals een mooi programmaboek er uit hoort te zien: de scène-indeling, informatie over cast en crew en prachtige scènefoto’s. We hebben met elkaar eerst een tijdje van dit mooie programmaboek staan smullen en zochten daarna onze plaatsen op en het genieten kon beginnen.

De hoofdrol past Tommie Christiaan als een jas. En wat kan die jongen toch lekker bewegen, waarop je gelijk in zijn eerste nummer al getrakteerd wordt. Het lijkt alsof het hem met gemak afgaat, een lust voor het oog. Ik denk dat het wel terecht is dat hij de Op Zoek naar Zorro-competitie heeft gewonnen.

René was weer heerlijk fel tijdens zijn spel (kreeg gewoon een hekel aan die harteloze man). Hij sleurde Luisa/Michelle ook weer flink over het toneel en ze werd weer op de grond gekwakt met alle rokken omhoog in de taverna. “Een leven” werd weer heel mooi en fanatiek gebracht. Dit lied (een combinatie van 2 liedjes) is er speciaal voor hem ingeschreven, want eigenlijk zingt het personage Ramón niet in deze musical. De frustratie van Ramón en zijn hersenspinsels komen goed naar voren in het lied met die versnelling erin en die enorme lange en harde noot. ’t Blijft ja,,er dat er zo geregisseerd is dat je na afloop van dit lied niet even klappend je waardering hiervoor kan overbrengen.

Zorro – Rene van Kooten als Ramón

Thom Hofmann heeft geen spectaculaire rol, maar is wel een belangrijke schakel in de vertelling van het verhaal als Don Alejandro én als de verteller.

Lone van Rosendaal was – zoals altijd – weer steengoed in haar rol van Inez. Een fanatieke tante, die weet waar ze het over heeft, Ramón compleet kan betoveren en danst alsof ze altijd al de Spaanse dans onder de knie had.

Michelle speelt een prachtige Luisa. Haar (zang)stem is ook zó mooi en wat is het een prachtige dame. ‘Weet jij nog’ en ‘De man met zijn bedekt gelaat’ werden weer zó mooi gebracht. Geen wonder dat zowel Zorro als ook Ramón verliefd worden op haar.

De dansers – altijd al reuze fanatiek – gaven vanavond nóg meer. Vooral bij ‘Djobi Djoba’ gingen ze weer helemaal los, al vind ik het nummer tijdens de show wel heel erg lang duren. De performance is geweldig, maar voor mij persoonlijk had dit wel iets ingekort mogen worden.

Na afloop van de show volgde er een oorverdovend applaus vanuit de zaal en danste de cast met de kinderen uit de musical de slotdans waarbij niemand op zijn stoel kon blijven zitten. De pers kwam hierbij binnenstormen voor het filmen en fotograferen van het slotmoment. Uiteraard hebben wij ook meegedaan, we willen hier thuis ook nog van (na)genieten.

Zorro – Première slotapplaus en trapmoment 17-04-2011

Na afloop verdween iedereen naar de foyer en de zaal voor een afterparty – waar wij ook welkom waren – en op het toneel volgde nog een perscall. Er werd volop drank geserveerd en hapjes en sandwiches, we werden flink verwend.

Rond half 10 was het premièretrap-moment daar. Dat vind ik altijd zo bijzonder… de volledige cast die de trap af komt onder de luide muziek uit de musical. Heerlijk om live mee te maken: al die blije gezichten en met name de dames die er zo prachtig uitzien. Er werd volop gefotografeerd, geklapt en gejoeld en toen iedereen na dit fotomoment naar familie en vrienden toe wilde werden Tanya en René compleet bestormd door een enorme horde fotografen die de a.s. papa en mama op de foto wilden zetten. Het was namelijk nog maar kort bekend bij de pers dat Tanya zwanger was. Het geduw en getrek was een rare gewaarwording. Gelukkig had iedereen al snel het (zelfde) plaatje geschoten en kon ook René naar zijn overige familie om de geslaagde première en de afterparty te vieren.

Bij binnenkomst hadden we een voucher gekregen waarmee we na afloop een goodiebag op mochten halen. Enkele sponsoren trakteerden het premierepubliek op een Zorro-tasje met daarin o.a. zeep van Dr. Fish, een glas en een klein likeurflesje van Licor 43, 2 busjes Wella haarverzorging en voor iedereen het velletje met Zorro-postzegels! Echt leuk, zonde om op te plakken!

Na een heerlijke knuffel met René en een lange avond verwennerij van alle kanten zijn we naar huis gegaan met een enorm voldaan gevoel.
We hebben zó ontzettend genoten van alles, ’t was een geweldige première.
En wat waren we blij met de tickets van Stage, nogmaals bedankt namens ons!

[Marijke]

 

We mochten aanwezig zijn bij de perspresentatie van Zorro. Deze werd getoond in Studio Focus, de ruimte waar de cast al een paar weken aan het repeteren was.

Erwin van Lambaart stelde de castleden voor en er werden hoogtepunten getoond van het televisieprogramma Op Zoek naar Zorro, de wekenlange zoektocht die hoofdrolspeler Tommie Christiaan opleverde als winnaar. De cast is voor een groot deel Spaans, wat op deze presentatie al voor het nodige temperament zorgde.

Aan de aanwezige pers werden ook 2 nummers uit de musical getoond. Een ware traktatie: de emoties en fel dansende cast zorgde er nu al voor dat bijna niemand op zijn stoel kon stil zitten. Het beloofd een waar spektakel te worden als de cast gaat spelen in de Try Outs, waar we uiteraard naar gaan kijken. De eerste Try Out is op 3 april in Dronten, maar we hebben het er voor over om daarheen af te reizen. Zeker na het zien van deze spectaculaire presentatie. De première is op 17 april 2011 in het DeLaMar in Amsterdam.

Na de presentatie was het tijd voor het afnemen van interviews en het maken van foto’s van de cast. Ook werd de traditionele perspresentatietaart naar binnen gebracht. Na het nemen van de foto’s mocht iedereen hier heerlijk van meegenieten.

[Marijke]

 

Première Into The Woods, zaterdag 8 september 2007

Heks – Vera Mann
Bakker – Dick Cohen
Bakkersvrouw – Wieneke Remmers
Assepoester – Maike Boerdam
Assepoesters Prins/Wolf – René van Kooten
Assepoesters moeder – Lieke van den Broek
Roodkapje – Marit Slinger
Sjaak – Freek Bartels
Sjaaks Moeder – Marika Lansen
Raponsel – Suzanne Brüning
Raponsels Prins – Sander Volders
Verteller – Filip Bolluyt
Florinda, stiefzus van Assepoester – René van Kooten
Lucinda, stiefzus van Assepoester – Sander Volders –
Reuzin – Lieke van den Broek

Vandaag de première van Into the Woods, om 20.15 uur begon de show. Het verrassingseffect is het leuke aan de show, dus niet teveel spoilers, want de vindingrijkheid in het geheel is de grootste verrassing van de show. Zoals in de aankondigingen vermeld is de eerste akte een samenloop van diverse sprookjes en de tweede akte laat de gevolgen zien van de keuzes die mensen maken. Het eerste gedeelte is mede daardoor het vrolijkst en het tweede gedeelte zet je enigszins aan het nadenken.

Omdat we zo verwend zijn met alle Van den Ende spektakels was mijn verwachting van ITW eerlijk gezegd niet zo hoog gespannen… kleine zaal (max. 150 mensen), iedereen speelt zonder microfoon en er zou weinig decor zijn. Ik had het helemaal mis, want ik heb me kostelijk vermaakt. De liedjes zitten ook heel anders en tegelijk heel knap in elkaar, het is een echte luistermusical. De teksten zijn af en toe verrassend knap gevonden en het geheel is een lust voor het oog.

De musical werd goed ontvangen, het publiek was dan ook erg enthousiast (aan de zaal was te merken dat een aantal mensen deze show al hadden gezien). Dit was natuurlijk ook te verwachten met de hele zaal vol met vrienden en familie.

DE CAST:
Vera Mann – De heks: Een genot om naar haar te kijken: geweldige stem, heerlijk acteerwerk en grappig met perfecte timing. Helaas viel de koe per ongeluk om tijdens een scène en toen Vera Mann weer opkwam zei ze spitsvondig: “Ik zie de Bakker én zijn vrouw én een omgevallen koe”

Dick Cohen – De bakker: Een prachtige constante stem. Deze man kan prachtig verschillende dingen spelen, van breekbaar tot boos. Van verdrietig tot geschrokken. Alles gaat hem goed af, hij speelt geloofwaardig en meeslepend.

Wieneke Remmers – De bakkersvrouw: (Zij is ook één van de evt. Evita’s) Wat een mooie zangstem. Je zit helemaal in de musical dankzij haar bijdrage.

Maike Boerdam – Assepoester: Iedereen moest weer erg om Maike lachen. Ze heeft een hele bijzondere stem, waar je van moet houden. Ook de humoristische stukken worden heerlijk droog overgebracht.

René van Kooten – Assepoesters prins en de Wolf: Net zoals bij Beauty hoor je bijna operette in de stem van René, heerlijk om naar te luisteren. Ook komt de arrogantie van Gaston soms nog even om de hoek kijken en heel even kwam in ons hoofd ook de Prinsen-Toto uit Hamelen weer voorbij (ook van de hand van regisseur Koen van Dijk). We zien René in deze musical ook in een rol waar we hem nog nooit in hebben gezien. In een jurk (zie persfoto). Als de Wolf gromt hij zoals niemand dat kan. Vermakelijk en knap tegelijk. Het is Genieten!

Filip Bolluyt – Verteller: Filip heeft een heerlijke warme stem en is ook een boeiende verteller, want er is veel ‘uit te leggen’ tijdens deze musical.

Marit Slinger – Roodkapje: Een jong meisje met een leuke zangstem. Ook de transformatie van het kleine onschuldige meisje naar het meisje die alles doet om haar zin te krijgen is leuk om te zien. Eén van de jonge talenten van deze show die we zeker nog eens terug gaan zien.

Marika Lansen – Sjaaks moeder: Hoewel Marika’s stem soms wat zacht is voor een onversterkte musical als deze, is ze wel goed verstaanbaar. Op de momenten dat het nodig is komt er echter wel een volume uit waar je niet omheen kan. Verder zie je aan het spel van Marika dat ze een vakvrouw is met veel ervaring.

Freek Bartels – Sjaak: Dé verrassing van deze show. Wat een stem! Als je hem ziet denk je: wat een schattig jongetje. Maar als hij gaat zingen wordt je blij verrast. In het nummer na de pauze (over de schuld) hoor je hoe krachtig en mooi zijn stem is.

Suzanne Bruning – Raponsel: Een erg grappige rol, die door Suzanne erg goed wordt neer gezet. Haar rol is klein, maar je kan niet om haar heen.

Sander Volders – Raponsels prins: Hoewel Sanders nog op school zit, heeft ook hij al een geweldige stem. Als hij een duet zingt met de prins van Assepoester (René) doet hij zeker niet onder voor zijn ervaren tegenspeler. Het lied “Marteling” is zowel mooi als hilarisch.

Lieke van den Broek – Assepoester moeder: Haar rol is klein, maar de arrogantie waarmee ze deze rol speelt en de jaloezie in de tweede helft zijn geweldig.

Natuurlijk was deze hele zaal enthousiast. Dit merkte je ook bij het eindapplaus dat overweldigend was, zoals het hoort bij een première en na de show hoorden we alleen maar positieve verhalen!

Er is erg weinig decor en de rekwisieten zijn heerlijk eenvoudig bij Into the Woods (En houten plaat als koe, een houten plaat als kampvuur, boombladeren op de grond, een linnen doek als projectiescherm). Mede daardoor geniet je nog meer van de musical en de acteurs, raak je niet afgeleid door bijzaken en mis je eigenlijk niets van de grappen, de liedjes en de conversaties, ook al is het onversterkt. Het is heel fijn om in zo’n kleine zaal een musical mee te maken, totaal anders als een zaal met 1500 mensen en veel rumoer en afleiding, je blijft ook goed bij de les omdat je alles wil kunnen volgen. Bij deze musical is alles heerlijk puur genieten. De cast & crew kan terugkijken op een zeer geslaagde première. Ze spelen deze musical slechts een maand, maar wie hier niet naar gaat kijken mag daar écht spijt van hebben…

[Marijke]

 

OPENING M-LAB

Voorafgaand aan Into the Woods was de officiële opening van M-Lab. Deze persconferentie en opening werden gehouden in de repetitieruimte. Er werd gesproken door Koen van Dijk, Joop van den Ende en wethouder Carolien Gehrels (Cultuur Amsterdam). De laatste twee verrichtten ook de officiële opening. Er was een optreden van Simone Kleinsma en Daniël Samkalden (winnaar De Eerste Prijs 2006).

M-Lab is een uitprobeer-theater voor schrijvers, componisten en regisseurs, van oorsprong naar een idee van Joop en Janine van den Ende. Financiële ondersteuning werd verleend door de Van den Ende Foundation en de gemeente Amsterdam. In januari was het theater nog slechts een uitgebrande loods, na heel veel werk verzet te hebben kon de loods als theater al geopend worden in september 2007. Het ‘laboratorium voor muziektheater’ in Amsterdam-Noord moet een plek worden waar jonge kunstenaars hun ideeën kunnen ontwikkelen en op de planken kunnen brengen.
Na de persconferentie werd de openingsproductie, de musical Into The Woods, vertoond.

ITW Promo: https://youtu.be/S0yZjvH-pDc

[Marijke]

BEAUTY DAGBOEK VAN RENE
Week 1
15 jan – 21 jan
Nog nauwelijks bekomen van alle hectiek en drukte rondom de laatste in Scheveningen, mede veroorzaakt door het krankzinnige repetitie/speelschema van de laatste weken, vond ik mij op maandag ochtend alweer terug in een repetitiezaal in de Antwerpse schouwburg voor de sitzprobe. Dit betekend dat we voor het eerst het hele stuk doorzingen met het orkest, eigenlijk de enige keer dat orkestleden en cast elkaar recht in de ogen kijken. En om deze bijzondere ochtend maar gelijk compleet te maken…. word mij bij binnenkomst verzocht naast de rol van Gaston ook het beest te doen wegens afwezigheid van Jan. Zo sta ik dus op deze ochtend met een janus kop te repeteren…

De rest van de week vervolgd zich in een hysterisch tempo.. Er is altijd te weinig tijd maar anderhalve week en 4 try outs voor een première is wel heel weinig… dus.. vele malen Gaston, be our guest en de opening. Gelukkig is het met m’n nieuwe collega’s erg gezellig en worden we goed verzorgd door Liesbeth onze companymanager. Wel moet ik erg wennen aan het theater…… Ok, ik ben best verwend in het CT… maar.. een mooie stad als Antwerpen verdiend een mooi Theater.

Week 2
22 jan – 28 jan
Na één dagje vrij weer terug….zo’n dag is eigenlijk veel tekort om alle noodzakelijke dingen thuis te regelen maar goed.. Dinsdag weer iets bijgetankt naar het theater voor de derde try out. Gelukkig merk je dat er steeds meer soepelheid bij iedereen in komt en nog belangrijker, Het publiek reageert euforisch… Van tevoren was mij gezegd dat in Vlaanderen men erg gereserveerd reageert maar deze unieke voorstelling is daar niets van te merken.
Nog één try out en dan….. Oh shit realiseer ik me woensdagmiddag… toi toi tjes…
Bij de laatste voorstelling in Scheveningen hadden Brigitte en ik iedereen een Belgisch biertje gegeven…. nu in Antwerpen besluit ik iedereen een Hollands biertje te geven en wel het meest gehate bier in België… Heerlijk helder …. Heineken! Op de dag van de première zijn de verwensingen die ik naar m’n hoofd krijg dan ook niet mis.. mooi zo! Even goed in de stemming komen om die arrogante Hollander te spelen.
De première ging geweldig het feestje na afloop, of althans de bijeenkomst die zo genoemd werd was belachelijk en daar ga ik verder geen woorden aan vuil maken.
Gelukkig is er de fijnste en beste kroeg van Antwerpen met de liefste personeelsleden: De Houten Clara wat het feest tot in de kleine uurtjes doorging….. Net als bijna elke avond eigenlijk ;-)))
De dagen erna groeien de eerste zeer goede recensies binnen en dat speelt altijd wel even erg lekker… Zondagavond moe maar voldaan op huis aan..

Week 3
29 jan – 4 feb
Met het ingaan van onze eerste volledige “normale” week slaat ook de vermoeidheid toe. Ik merk dat de snelle overgang van Scheveningen naar Antwerpen nu zijn tol begint te eisen. Ook heb ik moeite mijn ritme te vinden overdag in de stad en het hotel. Gelukkig is het een mooi hotel met uitgebreide sport en sauna mogelijkheden. Jammer van die verbouwing waardoor er elke dag vanaf ongeveer 10 uur geboord wordt… Steve en ik groeien steeds meer naar elkaar toe in de voorstelling. Onze vlieguren leiden ertoe dat we steeds beter op elkaar ingespeeld raken. Gelukkig is het ook nog eens een hele aardige kleedkamergenoot. Toch mis ik m’n mensen met wie ik in Nederland veel omging zoals Jorge, Brigitte, Chantal en Zjon en natuurlijk de vaste mensen in het CT.. Dave, Laurens, Olaf, Priscilla e.v.a. Hier wil ik niemand te kort doen in Antwerpen.. de overgang is gewoon snel… Hier trek ik veel op met Steve, Anne, Ine, Linda en Nanko en Mark Peter.. En natuurlijk, Clara..

Week 4
5 feb – 11 feb
Deze week begon top! Op maandag lekker naar de HMH voor concert van Snow Patrol (run, chasing cars) geweldig en dinsdag uit eten met Zjon en Brigitte.. Bri die zeer druk is met Tarzan en bijna net zulke bovenarmen heeft als Gaston ;-)). Goed opgeladen en met m’n nieuwe ipod (cadeautje van Verheesen) ga ik woensdag vol goede moed richting Antwerpen. Op donderdag gaan we met de cast naar een karaoke bar…. In tegenstelling tot wat mijn gedrag daar deed vermoeden was ik nog nooit naar zoiets geweest maar alles wat fout is is leuk en karaoke is fout!!! Veel en vooral hard en slecht gezongen met als persoonlijk hoogtepunt mijn duetten met Nanko To all the girls i’ve loved before en Strangers in the night… Rest van de week in soort waas uitgespeeld.

Week 5
12 feb – 18 feb
13 feb heerlijk uit eten geweest met de mannen van Jewelste ter ere nog van hun kerst cd… Mijn hemel wat heb ik weer gelachen.. Flauw, flauwer flauwst vooral als je overal walk en walking gaat vervangen voor wok, wok of fame, wokking in Memphis, wokking by myself etc… Bedankt gasten!

xx René

• Deze reactie is gewijzigd 4 jaren, 3 maanden geleden door Marijke.

[Marijke]

BatB 25-01-2007 Première Antwerpen

CAST:
Belle – Ann Van den Broeck
Beest – Jan Schepen
Gaston – René van Kooten
Maurice – Koen Crucke
Lumiere – Peter Van de Velde
Tickens – Marc Lauwrys
Babette – Goele de Raedt
Mevr. Pot – Hilde Norga
La Commodia – Kirsten Cools
Jakopje – Timon Sohier
Monsieur d’Oncre – Marc Peter van der Maas

De rode loper zag er indrukwekkend uit met een overkapping en lichtlijsten aan de zijkant en de rozen bij de entree. Bij de garderobe ontvingen we een Vlaams programmaboek. De show begon al snel: bij de eerste noten zaten we al weer te genieten. Hetzelfde boek ging open, het beest verscheen en we waren erg benieuwd. Tot op dat moment was er nog geen enkel verschil. De eerste die we zagen in de dorps-scène was onze eigen Hollandse Marc Peter als de visverkoper! Lekker vertrouwd. Hoe vreemd allemaal, je weet wat er gaat komen en (bijna) alle gezichten zijn veranderd… Het liedje ging – uiteraard volop voorzien van de zachte “G“ en hier en daar iets andere woorden – vertrouwd aan ons voorbij en daar kwam de knal en Lefou kwam oprennen. Niet lang daarna kwam in de rookwolk onze held op: onze eigen René als de super macho Gaston. Wat een héérlijk gezicht om hem te zien in dit geheel!

Enkele hoofdrolspelers:
Beest – Jan Schepen
Hij deed me aan Stanley denken in de beginperiode van BatB. Daar had ik toen ook nog niet zoveel mee. Hij doet erg zijn best, maar af en toe lepelde hij de tekst op. “Ik-heb-haar-laten-gaan” kwam bijvoorbeeld erg stapsgewijs uit zijn mond. In de grote stoel ging hij zichzelf uitgebreid zitten krabbelen, dat vond ik erg leuk gevonden. Ik ging voor het eerst ging niet met kippenvel de pauze in. Als Prins leek hij helemaal van slag. En wat een prachtige ogen heeft die man.

Belle – Ann Van den Broeck
Ze zag er lief uit en zong prachtig, wat een mooie stem. Qua uiterlijk kwam ze wat “oud” over voor een meisje. Ze is geen frêle meisje, maar vanaf de eerste scène een pittige Belle die weet wat ze wil. Je hebt gelijk al het idee “Die redt zichzelf wel”.

Lefou – Steve Beirnaert
Hij deed zó zijn best. Het domme hulpje van Gaston kreeg ook hier de nodige klappen te verwerken waar hij niet mooier van werd. Voor de lachmomenten ontbrak het af en toe nog aan de timing, zijn valpartij in de scène met Belle werd (nog) niet opgepakt door de zaal als extra leuk. De klap voor Gaston tijdens het slotapplaus was exact hetzelfde meegenomen in het geheel.

Gaston – René van Kooten
Hoe geweldig was René?! Voelde me zo apetrots toen ik hem op het toneel zag staan. De samenwerking met Steve is al een heel eind op weg, je kon goed merken dat René de rol al helemaal eigen is. In de herbergscène pakt Gaston normaal gesproken alleen het been van Lefou maar nu tilde René de lichtgewicht Steve op en deed alsof hij in zijn voet wilde bijten, een grappige verandering. René had de lachers op zijn hand, zijn over de top macho gedrag kwam goed over en hij kreeg meer reactie/waardering t.o.v. de rest van de cast vergeleken met Nederland.

Jakopje – Timon Sohier
Wát een schatje en wat een lief snuitje. Hij was echt aandoenlijk om te zien en toen hij als kindje na de verandering het toneel op kwam was het zo’n klein mannetje. Wij startten op dat moment een applaus en de zaal deed lekker mee! Hij speelde erg leuk, zong goed en volgens mij genoot hij enorm van zijn rol.

Monsieur d’Oncre – Marc Peter van der Maas
Hij was weer heerlijk vals als Monsieur d’Oncre en alleen Steve was voor ons nog even vreemd in deze voor ons zo bekende scène. Zijn zachte “G” was leuk om te horen en bij de kleine tekstwijzigingen hoorde ook “’t is ne Zottekot, het beruchtste van de streek” Wat was hij blij en trots (en wij op hem) op de premièretrap.

In de herbergscène misten we in beginsel de bekers. Gelukkig komen ze tijdens het nummer wel tevoorschijn en dansen ze er alsnog mee. René was weer helemaal in z’n element daar, tong regelmatig uit z’n mond en luid roepend “Bier” “Proost” enz. De scène kwam weer heel vrolijk over en was leuk om te zien. René en Steve hebben qua spel wat kleine wijzigingen in deze scène.

Mijn eerste indruk bij alle karakters was: wat zijn wij vreselijk verwend geweest in Nederland en wat mogen wij ons gelukkig prijzen, want de casting was bij ons zó top. Hier zagen we nog wat mensen die in de rol moesten groeien. De cast bij ons was echter al 1,5 jaar op elkaar ingespeeld en vergelijken kan en mag je gewoon niet… maar onbewust doe je het toch. Het was een hele leuke voorstelling, met de timing gaat het allemaal zeker nog goed komen en de cast mag trots zijn op de geleverde prestatie (zeker gezien de tijdsdruk tussen de eerste repetities en de première). Ze hebben echt alles gegeven en dat was te merken.

Bij het slotapplaus kreeg de cast een staande ovatie en de pers flitste van alle kanten. Je kon aan René wel zien dat hij zich helemaal leeg gespeeld had. Het leukste voor de Vlaamse cast gaat nu pas komen.

Op de premièretrap stond René enorm te stralen, we pikten hem er met gemak uit. En hij spotte zelf ook gelijk weer zijn eigen persdelegatie… Zwaaiende, duwende, trekkende en geïrriteerde mensen om je heen, owww wat is dit een leuk moment (not). Daarna door naar de BatB-wand waar iedereen nog meer stond te dringen om uiteindelijk allemaal hetzelfde plaatje te kunnen schieten. René – het buitenbeentje en de belhamel van het stel – hield het al snel voor gezien daar en sneakte snel richting zijn vader en Tanya voor zijn eigen happy-moment. Groot gelijk.

Het publiek begaf zich hierna naar de afterparty waar we getrakteerd werden op drankjes en lekkere hapjes. We liepen veel NL-castleden tegen het lijf. Wat een leuk weerzien en hele leuke gesprekken. De cast had amper tijd voor de afterparty dankzij de lange foto-call, de uitgebreide trap-fotoshoot en het persmoment daarna, want het feest was nog maar nauwelijks begonnen toen ze het bericht al kregen dat ze hun eigen spullen moesten pakken omdat de bovenafdeling van de schouwburg afgesloten zou worden. Helaas bleef er dus voor hen weinig tijd over om te socialiseren, wat René ook erg jammer vond.

We hebben maar even snel de toi aan René gegeven, ook al was het nu na afloop van de première en René was er wederom zó blij mee en benadrukte ook nog eens hoe mooi hij ook het Beest-schilderij vond, welke hij voor z’n verjaardag had gekregen. De toi map werd overhandigd en hij excuseerde zich nogmaals dat er zo weinig tijd was en hij nu echt z’n spulletjes moet halen voordat alles afgesloten was. Een gesprek was ook amper mogelijk door de harde muziek van de band maar na een heerlijke René-hug ging iedereen happy zijn eigen weg.

Video van het slotapplaus en de premièretrap:

We hebben genoten van alle indrukken, zijn ontzettend dankbaar voor de premièrekaarten en gaan zeker nog eens kijken in België! Ondanks de verlate start en het gemis van de rode loper hebben we super genoten van alles.

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++

*Er wordt in de bijgelovige theaterwereld gezegd dat het geven van een toi vóór de première moet plaatsvinden, want anders brengt dat geen geluk. Door omstandigheden is dat deze keer niet gelukt voor ons. We konden toen nog niet voorzien wat een verschrikkelijke pech René zou overkomen in België waardoor hij maanden noodgedwongen thuis zat. Toeval, domme pech of het moest gewoon zo zijn, maar ná de première een toi geven doen wij dus nooit meer…

[Marijke]

Tot slot – om Beauty in NL af te sluiten – nog een bonus-video.
René nam de camera mee backstage en maakte met Jorge deze hilarische video.
(Helaas is de beeldkwaliteit niet zo best, het is nog van ver voor de tijd van youtube…)

Zie: https://youtu.be/EPdn13V10rk

• Deze reactie is gewijzigd 4 jaren, 3 maanden geleden door Marijke.
• Deze reactie is gewijzigd 4 jaren, 1 maand geleden door Marijke.

[Auteur]

Berichten