[Marijke]

 

Showstopper: verslag 23-12-2005
Dit zou wel een hele vreemde avond worden met een nog vreemdere wending…
We vertrokken richting het World Forum Convention Center (WFCC) in den Haag. René verscheen al snel. Na afloop zouden we hem nogmaals treffen in de hal. Tijd voor een eerste cadeautje: na 2 jaar zoeken eindelijk een gepast cadeau gevonden voor onze SKIPPY (de bijnaam die René vroeger had, wat uitgebreid aan bod was gekomen op de fandag in 2003)
René zei: “Het is nu een zooitje in mijn kleedkamer”… Het zat nl. zo: René en Jorge hadden tegen de castleden gezegd dat ze een levende kerststal gingen maken. In hun enthousiasme hadden ze van alles en nog wat de kleedkamer binnengesleept, inclusief vele balen stro… René zei ”Ik maak er wel een foto van” en hij hield woord!

René sprak nog een nieuwjaarswens in voor de website en we wilden vertrekken, maar René had nog een leuke verrassing: opnieuw een MSN-chatsessie met de forummers van de website. Wij stemden uiteraard voor, hartstikke leuk. Waarschijnlijk zal dit in januari plaats gaan vinden. René geeft aan wanneer en wij houden jullie uiteraard op de hoogte.

Wij vertrokken richting het theater, de show begon. Ow, weer die lekkere kriebeltjes als het boek opengaat. Wat is het toch een leuke musical. We bleken de 1e cast te hebben m.u.v. Ben Cramer, want Dick Schaar speelde de rol Maurice weer.
Het beest verschijnt, het boek verdwijnt, de dorpsscène begint en het is weer zo heerlijk om alles te zien en te horen. De frisse stem van Chantal als Belle klopt gewoon en de opkomst na het eerste liedje van Lefou zorgde in de zaal alweer voor lachsalvo’s. Hij is goed gecast hoor! Zet René er naast als Gaston en het is weer echt genieten geblazen.

We zaten helemaal lekker in het verhaal toen de scène kwam dat Maurice (na het wolvengevecht) naar het kasteel loopt en de deur van het kasteel in zijn richting komt. Maurice bleef lopen en lopen… tot hij al aan de andere kant van het toneel aangekomen was. Ik dacht al: Dat klopt niet hoor… maar zag het nog als een blooper. En toen… werd het donker! Da’s raar. Na een minuutje een stem uit de microfoon: “Er is een technische storing, we proberen deze zo spoedig mogelijk te verhelpen”. Het zaallicht ging aan en het duurde nog (minstens) 20 minuten toen de microfoonstem mededeelde dat we weer verder gingen. Het stukje van de kasteeldeur werd overgeslagen en we begonnen gelijk in het kasteel met de scène van Tickens en Lumière.

Het decor haperde nog wat hier en daar en er was ook wat gekraak te horen af en toe. Het liep gewoon niet echt… ik kan niet duidelijk iets aanwijzen maar er hing echt iets in de lucht… Toen kwam de scène “Kom erin”. Carlo zat helemaal enthousiast as ever midden in het nummer toen het decorstuk aan kwam schuiven met die trapjes aan de zijkant en de rode gordijnen. Daar achter zag ik steeds de trap maar heen en weer schuiven (dat hoort toch niet…?). Op een gegeven moment bleef de trap op driekwart staan en kon Carlo er nauwelijks door om aan de achterkant het decorstuk in te lopen zodat hij tussen de gordijnen tevoorschijn komt. Dit lukte allemaal nog, Carlo zong nog… en toen was het ineens over en uit. Het licht ging uit, Carlo zong nog even door en stopte toen… het orkest stootte er nog een paar laatste noten uit en stopte ook… en toen ALLES DONKER. En daar was de microfoonstem weer: “Dames en heren, de technische storing is weer teruggekomen” enz. enz. Het zaallicht ging weer aan, overal in de zaal weer geroezemoes en ook nog een applaus. Dat vond ik echt een superactie. Iedereen baalt er toch van dat het zo loopt maar het is overmacht. Een beetje support applaus is dan ook heel toepasselijk. En toen… kwam er iemand van Stage Holding het toneel op. O jee…en ja hoor: “Helaas zijn we gedwongen de voorstelling te STOPPEN!”

OMG, wat naar. Enorm balen voor iedereen, niet in de minste plaats voor de cast en de crew. De technici achter de coulissen liepen peentjes te zweten om alles in orde te krijgen en toch lukte het niet. Wat erg! De stemming achter de schermen was heel down. Carlo & Chantal kwam onder applaus ook het toneel op om de arme man bij te staan die het nare nieuws mocht brengen. Carlo kreeg gelijk de lachers op zijn hand door te zeggen ”En dan nu de verrassing: Chantal gaat een striptease doen!” en dan hele droog er achteraan ”en ik laat mijn kaarsje zien”. Chantal maakte nog wat stripperbewegingen en de zaal kon gelukkig lachen om dit tafereel en de stemming bleef er gelukkig een beetje in. Het praatje werd afgesloten en Carlo vroeg nog om een applaus voor alle mensen die zo hun best deden achter de coulissen. Terecht volgde dat ook. Het toneel werd leeg en iedereen vertrok naar de lounge.

Wat een immense drukte ineens daar. Er waren formulieren om onze gegevens op in te vullen. Volgende week worden we gebeld en horen we hoe dit alles verder zal gaan… Er werd nog omgeroepen dat het parkeren vanavond gratis zou zijn, kortom: ze deden er nog van alles aan om het publiek tegemoet te komen. Bij zoiets heb je al snel een grote groep mensen die gaan mopperen en/of boos worden en gelukkig ging het nu niet zo. We hebben alles ingevuld, de jassen en het cadeau opgehaald bij de garderobe en daar troffen we de Haantjes en Bianca. Daar kwam René al aan: “Mag het open? Mag het open?!?” Als een ongeduldig kind rukte hij de verpakking open. Hij vond het helemaal leuk en riep gelijk dat deze mooi in de kleedkamer annex kerststal opgehangen kon worden. Zonder dat we het wisten bleek ons cadeau dus wel heel erg toepasselijk.

Ik had wel erg onderschat hoe iedereen achter de coulissen liep te tieren, vloeken, huilen en de pest in had. Mariska was echt overstuur en vond het echt verschrikkelijk voor het aanwezige publiek. We zijn nog – tevergeefs – naar de AU gegaan, maar de bus was al snel vertrokken. Iedereen was echt down van de gebeurtenissen.

We gingen allemaal met een raar gevoel naar huis.
Behalve voor ons was het voor de cast en crew erg sneu. Je gaat ervoor, je zit er midden in, je geeft alles en ineens… is het over en uit. Het was ook bijzonder (en naar) om mee te maken dan je een halve show gezien hebt en dan naar huis kan.

Uitreiking van het cadeau en de reactie van René op de showstopper:

[Marijke]

 

René als Beest BatB 03-11-2005

Het was zover, René speelde vanavond het BEEST!
Bij de AU in Nijmegen de fotocamera afgegeven, want René zou proberen een plaatje te schieten als hij helemaal als Beest geschminkt was. Hij is nl. vlak voor aanvang pas helemaal klaar bij de schmink, dus er is geen mogelijkheid meer om dan nog foto’s te maken.
De vader van René was er ook met zijn vriendin. “Hey hallo, wat leuk, gaat U vanavond ook genieten van René?“ 
“Ja, want weet je, hij speelt het Beest vanavond!”  
De muziek begon, o.l.v. onze vertrouwde dirigent Marcel Visser en het doek en het boek gingen open. Laat maar komen dat Beest, wij zijn er helemaal klaar voor! En kijk nou eens… wát een geweldig Beest! En zo lekker lang ook. Ik schrok er gewoon van toen hij z’n gezicht naar de zaal draaide, die ogen!

De zaal leek helemaal niet zo groot en we zaten erg goed, alle kleding, decors etc. waren voor mij beter te bekijken als ooit. Ik was wel benieuwd naar de ‘andere’ Gaston en daar kwam hij op. Wat een ‘vreemde’ Gaston! Stukken kleiner ook. Die uitgerekte witte mouwen aan Marcel Visscher’s shirt met opvulling erin… Hij zag er leuk uit met die pruik en dat pak stonden hem ook enig, maarja… toch een beetje te weinig spierballen deze meneer en een beetje aan de kleine kant. Ik had het idee dat de grappen minder aankwamen bij hem. Met z’n zang was niks mis, lekker uithalen (maar ik hoor toch veel liever meneer van K.)

Chantal speelde goed maar had hier en daar helaas een beetje valse noten. Maurice speelde ‘gewoon’ zonder extra accenten of momenten. Van zo dichtbij zie je ook pas alle grimassen van iedereen, vooral bij het trio Lumière, Tickens en mevrouw Pot. De dikke schmink zag ik ook voor het eerst. Van de 3 “gekke meiden” had ik zó de rol over willen nemen. De eerste was gewoon schor en de tekst klonk veel te veel opgezegd. Ik heb ze wel beter gezien. Ik heb genoten van Jacopje. Je vergeet dat het steeds een ander jongetje is en dan opeens die zachte ‘g’. Was echt lief en aan het einde als hij z’n moeder roept… wauw, kippenvelstukje hoor altijd!
Tijdens de scène van Kom erin” viel ons op dat de ‘dopjes’ op de hoofden van het peper & zoutstel ontbraken. Tijdens de scène in het kasteel moest het zoutvaatje dan ook noodgedwongen met de hand het zout strooien waarover de dorpelingen uitglijden.

Ik heb echt gesmuld van René als Beest. De eerste brul die hij geeft voor hij op komt… is dat live of doet de geluidsman dat? Het was niet normaal, maar René kan ook erg hard. Vergeten te vragen… Hij liep vooral in het begin nogal krom en een beetje slepend met z’n been. Hij is ook zo groot op die hakken, dat geeft het Beest toch een beetje extra cachet. Wat kan schmink een hoop doen met zo’n leuke toet, die ogen waren gewoon angstaanjagend. En als hij zo treurig keek ermee voelde je mee met dat arme Beest. Vooral vlak voor de pauze raakte zijn zang ons echt bij het nummer ‘Van haar te houden’. We waren er een beetje ondersteboven van.
In de 2de acte zaten we ons te verheugen op de Prins, maar als hij er dan is ben je weer teleurgesteld omdat het alweer bijna voorbij is. René straalde enorm bij het slotapplaus.

De cast kreeg ook rozen, maar die werden neergezet in een emmer i.p.v. uitgedeeld. Het kwam neer op: pak er allemaal zelf maar één. Het gekke was dat toen het doek dicht ging de cast áchter het doek stond en de rozen ervoor. Echt stom

We hebben elkaar opgezocht in de hal en we waren het er allemaal over eens dat René heel goed het Beest had neergezet vanavond. En over de Prins raakten we ook niet uitgesproken… #zoknap
Allemaal naar de AU gelopen en daar gaan wachten. René kwam al snel. Hij riep me omdat hij de camera terug kwam brengen en graag weer naar binnen wilde omdat z’n vader er was. Na de nodige handtekeningen, foto’s en – toch weer – behoorlijk tijdje gepraat te hebben met iedereen (hij wilde toch wel ff weten wat wij van het Beest vonden) ging hij weer naar binnen. Hij zei dat hij 4 foto’s gemaakt had, wij helemaal blij. We keken op de camera… GEWELDIG!!! Wat onwijs dat hij er ff tijd voor genomen had (thanx René!)

Wat een superleuke foto’s en wat waren we blij dat het gelukt was!
Maar wat is nou leuker: René als Gaston of René als Beest? Moeilijk kiezen, niet te doen. Hij speelt ze allebei fantastisch. Het was écht een geweldige voorstelling en geweldige avond! Het was weer smullen, lachen én genieten!!

[Marijke]

 

Première BatB 02-10-2005
De première van Beauty and the Beast in Carré, Amsterdam op 02-10-2005:
We gingen onze kaartjes ophalen – beschikbaar gesteld door Stage Entertainment – en tot onze verrassing zat er ook een bon bij om gratis de CD mee op te halen. Wat een fijne verrassing!
Binnen aangekomen was het een ware mensenmassa en Carré is net een doolhof… De voorstelling begon een kwartier later. De muziek begon, het verhaal begon, wát een fijne show is dit. Iedereen speelde geweldig, ondanks de premièrezenuwen. Stanley vond ik véél beter als de 2 voorgaande keren en René zong nog meer opera-achtig. Ik vind zijn kleding echt geweldig en Lefou.. hou op schei uit… ik lach me gek, wat een leukerd. De timing met de klappen (dat zijn er wel erg veel) klopte nu ook beter. Ik zag ‘de andere’ Maurice voor de eerste keer en hij deed het prima. Hij vergat wel het rare metalen hoedje bij “papa, vind jij mij raar?”
Als je er zo in opgaat komt de pauze ook al veel te snel. Er werden sandwiches geserveerd en al snel ging de gong voor de 2de akte. De extra leuke acts (Kom erin, Gaston in de herberg, het opdoemen van het kasteel, de metamorfose van Beest naar Prins enz.) werden met luid applaus beloond. De sfeer was heerlijk.

Bij het slotapplaus was het een leuke verrassing dat Lefou Gaston nu een enorme dreun voor zijn hoofd geeft. Dat wisten wij ook nog niet en de zaal lag plat. Een leuke toevoeging! De glazen wijn en allerlei luxe hapjes werden hierna in de foyer gepresenteerd en we hebben heerlijk met elkaar nagepraat over alles wat we gezien hadden. Carré is echt zo NIET geschikt voor zo’n drukbezochte première. Sommige mensen waren bijna flauwgevallen en zaten gebukt op een stoel bij te komen met een glaasje water met mensen er omheen die met het programmaboekje voor wat verkoeling stonden te wapperen. Niet te doen hoor… Ik bedacht me ook dat er bv. bij brand geen hond naar buiten zou kunnen in die wirwar van trappetjes en gangen. Eng gewoon!
Om 21.00 uur zou de cast van de premièretrap afkomen. Tijdens het wachten trof ik de zussen van René en zijn vader. Van bovenaf zag het er super chaotisch uit. De persfotografen hadden amper de ruimte om een normale foto te maken en gedroegen zich tegenover de ‘gewone’ mensen gewoon asociaal. Carré is een prachtig theater maar totaal niet geschikt voor zo’n mensenmassa.

Na de trap vluchtte René al snel naar boven, naar zijn vader en zussen. Ik heb een leuke foto van ze gemaakt.

We kwamen allerlei forummers en andere musicalfans tegen en het was heel gezellig, maar veel te heet en veel te druk. Noodgedwongen stond iedereen op elkaar gepropt en toen er veel mensen vertrokken waren, kon je je pas normaal voortbewegen. Onder het genot van nog een glaasje wijn zijn we nog wat door de zalen gelopen. Harm Edens (Dit was het nieuws) kwam gezellig bij ons staan en had helemaal de praat, gezellig. Jamai kwam er ook bij staan en ik vroeg de mannen of ze eerlijk wilden zeggen wat ze van René vonden. Ze vonden René allebei prima in zijn rol. Tsja, wie niet…?! Tegen Jamai zei ik nog: Ja, René was bijna je collega geweest! Zegt Harm: Ow, wilde jij ook in Belle en het Beest spelen Jamai? Nee, Harm… in JCS!!

Uiteraard René nog gesproken en hem veel complimenten voor zijn uitvoering gegeven. Hij stond echt te stralen en had het ook reuze naar zijn zin. We hebben nog wat extra programmaboekjes voor de shop kunnen regelen en toen was het tijd om naar huis te gaan. We hebben ook Joop v.d. Ende nog hartelijk bedankt voor de kaartjes, want bij de AU had hij me een adres gegeven om naar te mailen voor premièretickets. Zo lief! Hij genoot zelf ook van de enthousiaste fans die er bij waren en benadrukte dat we ook zeker nog een ijsje moesten gaan eten. Daarna gingen we huiswaarts, mét de BatB-CD op zak. Zo fijn.
Bij de parkeergarage moesten we bijna 25 euro aftikken (niet normaal die prijs voor een avondje) en daarna terug naar huis. Het was een onwijs leuke avond en ik vond het heel leuk dat we het met zoveel forummers hebben kunnen delen.

Ik ga zeker nog vaker naar Belle en het Beest, ik vind het echt een geweldige show. Die premièrekaartjes voor de fans waren heel erg goed besteed.
Thanx allemaal voor de heerlijke avond, jij ook René!

*Verslag bij RTL boulevard: https://youtu.be/JWlShMLfSME

[Marijke]

Try Out BatB 16-09-2005

Ein-de-lijk was het zover… 16 september 2005:
De eerste Try Out van Belle en het Beest!

We troffen René voor het theater. Na een korte speech werd het toi-cadeau overhandigd. René was er blij verrast mee en noemde met gemak alle namen op van de deelnemers op de foto’s. Onze missie voor een leuke toi was erg geslaagd.

Nog een uurtje wachten voor de voorstelling begon. Er kwamen al allerlei VIPpies het theater binnen, o.a. Joop & Jeanine van den Ende, Joost de Jong, Wilma Nanninga, Aukje van Ginniken en René’s vriendin Carla.

Het theater was rechthoekig en de zaal niet zo heel groot. Erwin van Lambaart heette iedereen welkom en hield een korte speech dat het de eerste Try Out was, dus er konden nog wat dingen fout gaan en misschien werd de voorstelling dan even gestopt. Na luid applaus begon het.

Als eerste zag je een groot boek en werd het verhaal verteld van de Prins en waarom hij vervloekt was en in een Beest veranderd. Ineens stond Stanley daar als Beest in de spotlights en het boek verdween.

We werden blij verrast door de decors. Ze waren erg mooi van kleur en het speelde zich niet ‘diep’ op het toneel af. De decorwisselingen leken erg makkelijk te gaan, maar waren technische hoogstandjes. Er werd bijvoorbeeld in een handomdraai veranderd van de straat in het dorp naar bijvoorbeeld het bos. Erg goed gevonden allemaal en ook hele leuke details.

Chantal Janzen/Belle: Ze heeft een heldere duidelijke stem die in het begin iets te hard stond. Ze speelde heel overtuigend als Belle en zong erg mooi. Haar gezichtsuitdrukkingen zijn erg leuk en ze articuleerde erg duidelijk. Haar kleding ziet er leuk en vrolijk uit en de ‘avondjurken’ zijn echt prachtig.

Stanley Burleson/Beest: Zijn masker is mooi en zijn pak ook. Jammer dat Stanley eigenlijk te klein is om het Beest afschrikwekkend of eng te doen lijken. Hij liep op hakken die gemaakt waren als poten met klauwen aan het einde. Hij speelde goed het gekwelde Beest en liep mank en met een gebochelde rug. Zijn zang was mooi.

René van Kooten/Gaston: Al bij zijn eerste opkomst lagen we plat van het lachen. Wat een superoutfit! Rode handschoenen met bijpassende rode laarzen, een stoer behaarde borstkas, enorm gespierde armen en lang haar (met kuif) in een paardenstaart met een lint erom. Hij had de lachers gelijk op zijn hand en zijn rol is echt komisch. Hij deelde voortdurend klappen en stompen uit aan LeFou en het geluid was vaak niet synchroon, wat een extra lachwekkend effect gaf. Dit zal zeker nog verbeteren. De samenwerking met LeFou was geweldig en zeer lachwekkend. René speelde de sterren van de hemel, deze rol is écht geknipt voor hem!

Jorge Verkroost/LeFou: We hebben gesmuld, wat een leuke rol. Jorge speelt echt de debiel en is heel erg lachwekkend, ook qua uiterlijk. Hij trekt de gekste smoelen en zijn stem is echt die van een malloot. Supercasting. Zijn samenwerking met Gaston is perfect. De acrobatische kunstjes als hij in het kasteel komt verdienen nog wat oefening.

Carlo Boszhard/Lumière: we werden blij verrast. Na zijn overdreven act op het MAG zagen we nu een goed spelende Carlo die een goede middenweg gevonden had tussen de overdreven Frans sprekende Lumière en de vrouwenversierder die Lumière als ‘gewone’ man is. Zijn rol bevat veel grappen en hij wist ze goed op de zaal in te spelen.

Mariska van Kolk/Mevrouw Pot: Ze was lief en zacht en speelde heel leuk. De pasjes, zodat het lijkt alsof de pot aan komt schuiven i.p.v. aan komen lopen heeft ze prima onder de knie. Mariska speelt lief en soms verdrietig en je gaat er helemaal in mee. De laatste scène dat Jakopje weer een jongetje is geworden is hartverwarmend.

Tickens/Ger Otte: De klok speelde een behoorlijk grote rol, samen met Lumière. Hij speelde de deftig klok erg leuk. De glazen plaat die voor zijn tikkende slinger zit spiegelt heel vaak de felle spots terug de zaal in, dit zal dus nog wel aangepast worden.

Ben Cramer/Belle’s vader Maurice: We lagen krom toen Ben opkwam. In een vrolijk karretje vol uitvindingen kwam hij het toneel oprijden en het deed ons meer denken aan een stoepscooter, zeker toen hij wat rondjes moest rijden alsof hij door het bos reed. Ik vind hem als de uitvinder Maurice een beetje te statig. Zijn zang was prima.

Nicole Berendsen/Babette (de Plumeau): Haar rol is – volgens mij – wat groter dan in de tekenfilm. Ze praat énig met een Frans accent en is ontzettend lief en vlot om te zien. Heel leuk kostuum met veel plumeauveren onderaan en een ‘lekker’ kontje (wat Lumière helemaal op hol doet slaan)

Carolina Mout/La Commodia: Haar kostuum is top. Leuk gevonden met haar onderkant als kast met laatjes erin. Na haar gedaanteverwisseling is de overeenkomst tussen de twee kostuums heel leuk uitgewerkt. Ze is echt aanwezig als ze tekst heeft en speelde erg leuk met duidelijke stem en mooie aria’s.

Marco Edam/Jakopje: Dikke pluim! Wát een innemend mannetje! Leuke en lieve rol. Betoverd is hij verstopt in een grote kop en zie je alleen zijn hoofdje, later is hij echt een kindje in een mooi pak uit die tijd. Hij is lekker bijdehand en dat ging hem goed af. De zaal lachte erg veel om dit pittige mannetje. Zijn hereniging als ‘jongetje’ met zijn moeder is een heel lief fragment wat hij goed speelde.

*Omdat de “betovering” steeds heftiger wordt zie je de kostuums van het kasteelpersoneel ook enigszins veranderen tijdens de show.

We hebben erg genoten van de live muziek o.l.v. Marcel Visser (bij ons bekend van ’t Circustheater & Zuiderduin). De geluidseffecten van de klappen die Gaston uitdeelde en de klap die je daadwerkelijk hoorde liepen vaak niet synchroon. René vertelde achteraf dat de dirigent té veel te doen heeft om ook nog die ‘klapgeluiden’ tijdig te maken, dus daar zullen ze nog wel met een oplossing voor komen.

Het tweede deel vloog om en daar was het slotapplaus al. Stanley & Chantal komen de prachtige trap af in hun mooiste kleding en iedereen buigt op één rij voor de zaal.

Een leuk detail is dat Martine Bijl in de vertaling ineens weer op de proppen kwam met “Ook weer waar”. Voor ons een feest van (Aida-)herkenning en erg lachwekkend.
“Meisje” en het Beest blijft toch een aparte vertaling. Ik had ook liever bij sommige regels de tekenfilmversie gehoord omdat ik die beter vond kloppen. Verder een pluim voor de leuke grappen die erin verwerkt zitten. Alles was goed te volgen en goed te verstaan (mede dankzij de geluidstechnici).

Veel mensen liepen naar Joop van den Ende en Erwin Lambaart en ik heb ook nog met Erwin gesproken over de musical en de rol van René. Ik zei dat we heel blij waren dat René hiervoor gecast was waarop Erwin zei “Wat was hij goed hè?!!”

Boven de foyer was een artiestenloge waar je zo heen kon lopen. Onder het genot van diverse warme hapjes hebben we op René gewacht. Hij liet zich gewillig meetronen en we hebben hem gefeliciteerd met zijn geweldige uitvoering van Gaston. Hij vertelde o.a. dat velen aan hem gevraagd hadden of hij toch niet liever voor de rol van Beest had geauditeerd. René vond echter de rol van Gaston veel leuker om te spelen en daar heeft hij echt gelijk in. René vergeleek zijn rol met de 4×100 meter… Hij komt op, speelt zijn ding en is echt aanwezig en gaat daarna weer af. Het verhaal gaat verder en later komt hij weer op en herhaalt zich dit. Hij vertelde dat hij trots zijn Toi Toi had laten zien en dat zijn collega’s er ook erg van onder de indruk waren.

Wat een onwijs leuke avond was het. Ik ben blij dat ik de reis naar Hoorn er voor over gehad heb. Het was in één woord GEWELDIG!

[Auteur]

Berichten